Sosyal ilişkilerde rengini belli etmemek mevzusu

Arkadaşlar içi dışı bir olmak mı rengini belli etmemek mi daha pragmatist bir yaklaşım olur? Duygu düşüncelerini dışa vurmayınca içsel sorun olmaz mı? Öte yandan rengini belli etmeyince karşıdaki insan kendini sana uyarlamaya çalışır ve daha ölçülü daha düşünerek yaklaşır. Sizin bu konudaki düşünceleriniz neler?

Kendimden örnek verecek olursam; Ben, insanları sevmeyen birisiyim. Beni ilgi alanlarımla ilgili dolu bir yere bırakın, tek başıma 10-15 yıl insanlarla temas etmeden yaşarım ki, 3 yıldır bunu yapıyorum. Ama eğer arkadaşlarımla bir ortama girecek olursam da sohbet etmekten gocunmam, çenem düşer. Bu, hayata bakış açımla ilgili bir tanıtımdı.

Şimdi, ben bir ortama girdiğimde kendim olmanın çok faydasını gördüm. Bunu, kendimi yüceltmek amacıyla söylemiyorum. Belirtmek istediğim, eylemin (konuşmak, hal ve hareketler, karşındakine yaklaşım) çok fazla etkisi oluyor yeni tanıştığın kişiye.. Şimdiye kadar, yeni tanıştığım kişilere ne laubali davrandım, ne de kendimden uzaklaştıracak kadar soğuk davrandım. Ama kafamdakileri söylemekten de kaçınmam. Bir davranış cetveli yapacak olursam;



Faydasını çok gördüm dememin sebebi, hiçbir şekilde negatif geri dönüş almamam ile kaynaklı.

Belirtmek isterim ki, bu benim tavrım ile alakalı. Siz, böyle biri olmayabilirsiniz. Ama şunu da belirtmek isterim, içinizden geldiği davrandığınız da, karşınızdaki insanlar sizden negatif bir sonuç alsa bile anlık olarak anlık size karşı üzüntü, kırgınlık, asabiyet yaşayacak.. Sonrasında kendi hayatlarına devam edecekler.

Ek olarak, karşındaki kişiye gerektiği gibi davranmanın kişinin gözlem yeteneğine ve doğru okumasına bağlı olduğunu da söyleyebilirim.

En pragmatik yaklaşım hiçbir renk belli etmemek olur. Böylece insanlar seni nereden vuracağını bilemez ve bu senin yararına olur. Ancak dezavantajı da vardır. Kimse seninle yakınlık kurmaz. Çünkü yakınlık kurmak ve samimi olmak için neyi sevip neyi sevmediğini bilmeleri gerekir. Bazıları bu konuda rol yapar ve yalan söyler. Bunlar başarısızlık seviyeleriyle doğru orantılı olarak en çok düşmanı edinendir.

Ben de sosyal ilişkilerimde kendi duygu ve düşüncelerimi yansıtan biriyim. Son zamanlarda bunun bir eksisini gördüm. Bir arkadaşım beni kendinden soğutacak bir davranış yaptı ve onun yanında eskisi gibi davranamıyorum, bu da dışarıdan belli oluyor. Bu mevzuyu tanıdığım bir ablaya sorduğumda ise eğer karşıdakine kendi olduğun gibi davranırsan seni kendine denk görür ve sana öyle davranır, eğer karşıdakine kendinden taviz vererek yaklaşırsan seni kendinden aşağı görür tarzı bir şey söyledi ve bu düşüncesine hak verdim. Eğer rengini belli etmezsen (burda çok soğuk olmayı değil tamamen şeffaf olmamayı söylüyor) karşıdaki kişi sana karşı tavırlarında iki kere düşünür ve sana yaranmaya çalışır insan psikolojisi böyle dedi. Hâl böyle olunca ikilemde kaldım.

just chillin dedi:

Bu mevzuyu tanıdığım bir ablaya sorduğumda ise eğer karşıdakine kendi olduğun gibi davranırsan seni kendine denk görür ve sana öyle davranır, eğer karşıdakine kendinden taviz vererek yaklaşırsan seni kendinden aşağı görür tarzı bir şey söyledi

Genişletmek için tıkla...

Ne yaşadığını bilmiyorum ve psikolog olmadığım için fikir vermek gibi olmasın da, "kendin gibi davranırsan" derken? He yani sen de mi bu şekilde insanlara davranıyorsun? Eğer bu şekilde insanlara davranıyorsan, neden soğuduğunu anlamadım?

Büyük ihtimalle, yanlış anladığımı düşünüyorum ama yine de kendin gibi davranmaktan vazgeçmemeni öneriyorum. Ben, bizim halkımızdaki "rahatsız olunanı söylememe" huyunu anlamıyorum. Madem o kişi sana bu şekilde davranma samimiyetini buluyor, sen de bundan rahatsız olduğunu belirtme samimiyetine sahipsin.

just chillin dedi:

Eğer rengini belli etmezsen (burda çok soğuk olmayı değil tamamen şeffaf olmamayı söylüyor) karşıdaki kişi sana karşı tavırlarında iki kere düşünür ve sana yaranmaya çalışır insan psikolojisi böyle dedi.

Genişletmek için tıkla...

Ben tam tersini düşünüyorum. "Sana yaranmak" ne demek? Karşındaki kişinin, senden bir çıkarı mı var da sana yaranıp bu çıkarı korumayı düşünsün? Tamamen şeffaf olmaktan kasıt, bütün gizli sırlarını anlatmaksa, evet, şeffaf olma. Ama bu da olduğunu sanmıyorum. "Kardeşim" dediğimiz kişiye bile sırlarımızı anlatmayız. Eee? Şeffaf olmaktan kasıt nedir? Samimi olmak mı? Samimi ol, ne olacak? Samimi olmanın sana ne zararı olabilir?

Biliyorum, çok fazla soru sordum da, ortadaki bilinmeyeni anlamaya çalışıyorum

Mali the Perfect dedi:

Ben, bizim halkımızdaki "rahatsız olunanı söylememe" huyunu anlamıyorum. Madem o kişi sana bu şekilde davranma samimiyetini buluyor, sen de bundan rahatsız olduğunu belirtme samimiyetine sahipsin.

Genişletmek için tıkla...

Söylesem değişmeyecek, davranış karakterin aynasıdır derler, hatasını anlasa da karakteri değişmeyecek benim söylemem ile. Gerginlik çıkacak, onun yerine mesafe koydum.