Sosyal'deki "her şeye sabret" lobisi

Billy Butcher

Kilopat
Katılım
13 Temmuz 2017
Mesajlar
68
Yer
izmir
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Uzun zamandan beri Sosyal'i kullanan biri olarak gerçekten çok rahatsız olduğum lobi. Özellikle küçük dostlarımızın açtığı başlıklarda kardeşim ona buna sabret, o senin annen, ailen senin iyiliğini istiyor, diye çocuğun uğradığı baskıyı göz ardı ediyorlar. Çocuk diyor ki küçüklüğümden beri köpek gibi ders çalışıyorum ama ailem oynadığım 1 saat bilgisayara bile hala karışıyor hiç ders çalışmıyorsun daha çok çalışmalısın diyor. Bizim lobi elemanları da gelip dostum onlar senin iyiliğini düşünüyor diyor.

Aslında bu durumu çalışan insanlar gayet anlarlar bu durum düpedüz mobbing. Ama lobidekiler bunu şey gibi algılıyor sanki annesi çok normal bir insanmış gibi sadece çocuğunun iyiliğini isteyen anne modeliymiş gibi. Burada olan şey annenin kendi çocukluğunda annesi tarafından çok ezilmesinin getirdiği ya da psikolojik sorunlar olur genelde.

Aynı durum iş yerinde usta çırak ilişkisinde ya da doktor asistan durumunda da vardır. Kendisi zamanında çok ezilmiştir bununda mutlaka intikamını almak ister. Maalesef buradaki arkadaşlarda bu durumu daha çok destekliyor. Çocuk annesinin yaptığı şeyi kendi içinde tutmak zorunda kalıyor ve büyüdüğü zaman aynı aşağılık kompleksini kendi çocuklarına uyguluyor bu da maalesef böyle sürüyor ve sonra orada burada Türkiye'de ki aile düzeni neden bu kadar kötü diye düşünülüyor.

Maalesef ülkemizde ve Sosyal'de anne ve baba ne yaparsa çocuğunun iyiliği için yaparmış gibi bir algı var. Sanki kendi kızına tecavüz edebilecek kadar ruh hastası ebeveynlerin olduğu bir toplumda yaşamıyormuşuz gibi anne baba her şeyin en iyisidir, en iyisini bilir gibi bir algı var. Arkadaşlar; anne baba kavramını lütfen gözünüzde büyütmeyin. Onlar sadece sizi acı çekmeniz için bu dünyaya gelmenize katkı sağlayan insanlar. Yani sizin üstündeki tek katkıları bir adet sperm ve bir adet yumurta, başka bir şey değil. Sizden daha üstün bir varlık da değiller, size kendi genlerini geçirmeleri onları her konuda haklı da yapmaz.

Bu cümlelere ithafen ama onlar bize bakıyor büyütüyor gibi saçma bir örnek verecekler lütfen o parmaklarını klavyeden çeksinler çünkü bir canlıyı kendi rızası dışında dünyaya getiriyorsan bakmak ve büyütmek zorundasın. Hem çocuğu kendi rızası dışında dünyaya getirirler hem de onları besleyip büyütünce onların her şeyin de söz hakkı olduğunu sanırlar.

Burada ilk olarak Sosyal'deki insanlara demek istediğim bir şey var. Lütfen küçük kardeşlerimize evinde psikolojik baskıya maruz kaldığı bariz olan durumlar da sabret, onlar senin annen, iyiliğini istiyorlar gibi sığ ve mantıksız cevaplar vermeyin.

Ikinci olarak küçük kardeşlerimize söylemek istediğim eğer evinizde bir psikolojik baskı görüyorsanız lütfen T.C. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı bu adresten yetkili kişilere ulaşın. Şiddet hiçbir zaman sadece fiziksel olmak zorunda değildir. Hatta fiziksel şiddet bir şekilde geçer ama çocukluk travması yaşamak daha zordur. Çünkü bunu elinizde olmadan sizden sonraki nesillere de aktaracaksınız. O yüzden lütfen burada yazan kardeşim onlar senin eğitimini düşünüyorlar muhabbetine kanmayın.

Unutmayın ki hiçbir sınav sizin psikolojinizden önemli değildir.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Olayın perde arkasını görmeden emin konuşmamak gerek.

Buradaki çocuklar kendilerini haklı çıkarmak için türlü yalanlara başvurabiliyorlar, kendilerini burada haklı çıkartınca kazançları ne olacak bilmiyorum ama bir nevi dopamin açlığı olabilir, neyse... Bir çocuğun çok fazla bilgisayarla aralıksız vakit geçirmesi doğru bir şey değil, sınavdan 90 alıp eve taktir getirmesi de hiçbir çocuğa aralıksız 5 saat bilgisayar oynama ödülü sunmak zorunda değil. Olması gereken odur, aldığı eğitimin hakkını vermesi odur.

Fiziksel şiddete maruz kalan çocuklar var mı? Var. Psikolojik şiddete maruz kalan çocuklar var mı? Var. Ama iyi bir ailenin hiçbir zaman çocuğunun kötülüğünü istemeyeceğini bilecek kadar görmüş geçirmişliğim var.

Ne demişler? Ailesiyle vakit geçirmeyen bir adam asla gerçek bir adam olamaz. Her şey saçma sapan bilgisayar oyunlarından ibaret değil. Dışarı çıkmak, evde farklı bir uğraş bulmak, aileyle vakit geçirmek de aktivitedir.
 
Yazının hepsini okumadım, tahmin edebiliyorum içeriği.

Ben ders çalış diyen anne babanın kendisi için dediğini düşünmüyorum. Yine çocukları için bir şey istiyorlar. Onlar olamamış evlatları olsun istiyorlar. Bazıları çağının farkına varamayabiliyor, o kadar da olur. Bu durumda çocuk durumu güzel bir şekilde açıklamalı.

Karşı çıkıp bazı evlatların yaptığı gibi babasının cinsel temasta bulunduğunu söylemesi(uydurması), sonra o babanın cezaevine girmesi ve ailenin tüm düzenin bozulması gibi şeylerden haberiniz vardır umarım.

Sabır etmeyi öğrenen çocuk, ileride birçok şeyin anında olmayacağını bilir. Yani hayata daha "realist" bakmasına yardımcı olur. Bu demek değildir, yapılan her şeye sus, konuşma. Gerekli olduğu yerde elbet konuşacak durumu açıklayacak, anlatacak ama her şeyin bir zamanı var. Bunların nasıl olacağını da öğrenmeli. Her şeye anında sahip olamazsın, olacağına inanırsan o anca rüya olur.

Bu sistemde okumadan direkt olarak yeteneğiyle kaç kişi bir yerlere gelebiliyor? Bunu bir sorgulayın.

Yazacak çok şey var ama yazıyı daha uzun tutmak istemiyorum, umarım bazı şeyler anlaşılır. İyi geceler.
 
Ebeveynler, bir at üzerindeki jokey misali gibi çocuklarını dur durak bilmeden kamçılayarak, ulaşacakları hedefe bir çok psikolojik zararın getirisi ile ulaştırdıklarının farkında değiller.

Neticede, çocuğu yere düştüğü için çocuğunu döven bir toplumun, tutumunun arkasındaki sebep geçmiş psikolojik vesileler iken tüm bu vesilenin anası ülkenin halidir; gelecek kaygısı, eğitim sistemi, ekonomik durum, cinsellik ve çoğu şey üzerine kurulmuş tabular... Bu ülkenin toplumunda büyük bir sosyolojik problem var.

Her şey ölçüsünde optimal durumdadır, aşırısı baskıdır.
 
Son düzenleme:
Olayın perde arkasını görmeden emin konuşmamak gerek.

Buradaki çocuklar kendilerini haklı çıkarmak için türlü yalanlara başvurabiliyorlar, kendilerini burada haklı çıkartınca kazançları ne olacak bilmiyorum ama bir nevi dopamin açlığı olabilir, neyse... Bir çocuğun çok fazla bilgisayarla aralıksız vakit geçirmesi doğru bir şey değil, sınavdan 90 alıp eve taktir getirmesi de hiçbir çocuğa aralıksız 5 saat bilgisayar oynama ödülü sunmak zorunda değil. Olması gereken odur, aldığı eğitimin hakkını vermesi odur.

Fiziksel şiddete maruz kalan çocuklar var mı? Var. Psikolojik şiddete maruz kalan çocuklar var mı? Var. Ama iyi bir ailenin hiçbir zaman çocuğunun kötülüğünü istemeyeceğini bilecek kadar görmüş geçirmişliğim var.

Ne demişler? Ailesiyle vakit geçirmeyen bir adam asla gerçek bir adam olamaz. Her şey saçma sapan bilgisayar oyunlarından ibaret değil. Dışarı çıkmak, evde farklı bir uğraş bulmak, aileyle vakit geçirmek de aktivitedir.

Hocam bu yazida kastetmek istedigim buradaki çocuklara ozel bir konu degil. Internette gezerken bu anlattigim konulardan muzdarip cozum arayan bir cok çocuk oldugundan eminim. Birisi bile bu siddetinden kurtulsa benim için yeterlidir. Yoksa bende buradaki cogu kisinin kolpa attiginin farkindayim. Beni sinirlendiren kisim cevap yazan kisi bu durum kolpa degil gibi cevap yaziyor ve surekli ayni seyi soyluyor.
Bu yazinin amaci kesinlikle çocuklara araliksiz oyun oynatalim gibi bir temada değildi. Ya yazarken yanlis anlasildim ya da siz beni yanlis anladiniz.
Hocam gormus gecirmisliginize kesinlikle bir lafim yok benim de cocugunu cok guzel yetistiren aileler gormuslugum var. Ama maalesef bu orneklem Türkiye’nin kucuk bir kismi için gecerli. Türk toplumu ve Türk aile kurumunun yuksek cogunluguda psikolojik sorunlara sahip insanlardan olusuyor. Ve bu insanlarin devlet tarafindan çocuk yapmasina hiçbir engel bulunmamakta. Bu durumun onune en iyi gecebilecek cozum ise bence çocuk yapmak için belirli sinavlardan gecirlimesi.
Ebeveynler, bir at üzerindeki jokey misali gibi çocuklarını dur durak bilmeden kamçılayarak, ulaşacakları hedefe birçok psikolojik zararın getirisi ile ulaştırdıklarının farkında değiller.

Gercekten cok dogru bir cumle. Bunun ustune soylenecek çok da fazla bir şey yok.
 
Gercekten cok dogru bir cumle. Bunun ustune soylenecek çok da fazla bir şey yok.
Çocuğun kendisini tanımasına ket vurmakta had safhada ebeveynler. Sevdiği, yapmakta potansiyeli olduğu ve bunların karşıtlarını bulabilmesi gerekirken, annesinin, babasının onu soktuğu kalıplar nedeniyle daracık bir bakış açısında zindan kalıyor çocuk.

Şu an meslek sahibi olmuş insanların büyük çoğunluğu, kendi istediği mesleği değil, ailesinin ona dayattığı mesleği yapıyor ve aynı şekilde kendi istediği liseyi ve üniversiteyi değil ailesinin ona dayattığı yer için çabalıyor. İçler acısı.
 
Kral, aşırı çalışmaya zorlanmaları tabii ki de çok kötü ama içinde bulunduğumuz sistemde çalışmadan olmuyor. Git sor bakalım küçükken deliler gibi çalışıp da bu gün şikayetçi olan var mı? Sonuçta sevdiği ve iyi olduğu konuda eğitim almak istiyorsa çok çalışması şart. Siz çalışmadan iyi yerlere geldiniz sanırım ama herkes için bu durum söz konusu değil.
 

Geri
Yukarı