Günlerce uğraşıp topladığım askerler, üste beni gördüklerinde selam duran Boss diyen askerlerim. Hepsi beni gururlandırıyordu. Düşman askerini bile bayıltarak etkisiz hale getiririm. Ama kendi askerlerimin büyük çoğunluğunun kafasına sıkarak öldürmek zorunda kaldım tedavisi olmayan bir parazit yüzünden. Bazıları acı içinde kıvranırken acısına son vermek istedim. Karantina binasında teker teker odalara girerek kendi askerlerimi vuruyordum. Termal gözlükten parazit olup olmadığı gözüküyordu. Son bir oda kaldı ve 7-8 asker içeride konuşuyordu dışarı çıkmak istediklerini söylüyorlardı. Bu dışarı çıkma isteği parazit yüzünden eğer dışarı çıkarlarsa cesetleri kuşlar yiyecek ve paraziti yayacaklar. İçeri girdim ve "Boss sen karar ver senin emrinle ölüme kadar gideriz" dediler. Hepsi önümde selam durdu onlara nasıl ateş edebilirdim. Orada ağlamaya başladım adamlar ya acı icinde öleceklerdi ya da ben vurucaktim. Bir şarkıyı mirildaniyorlardi ben teker teker onları vururken ses azaldı. Bizden birine asla silah doğrultma dediğim askerlerimi birer birer vurmuştum ve bana karşılık bile vermediler. Odanın kenarında gaz maskeli askeri gördüm onda parazit yoktu. Bari 1 tane adamı kurtarıyım deyip adami sırtladım kapiya geldim. Biz tam çıkacakken adam sanirim ben yapamıyacağım dedi. Yere indirip termal gözlük ile bir daha baktım onda da parazit vardı. Bana bakarak "yap şunu boss onlar beni bekler hepsi beni bekler" dedi. Orada bittim mecbur vurmalıydım yoksa acı çekecekti.
Hikaye anlatır gibi anlattım ama bunları yaşadım ben oynarken.
Başka bu görevi yapan varsa ne hissettiğini yazabilir.
Hikaye anlatır gibi anlattım ama bunları yaşadım ben oynarken.
Başka bu görevi yapan varsa ne hissettiğini yazabilir.
Son düzenleyen: Moderatör:
