Tıp bırakılıp mühendisliğe geçilir mi?

L4A7 dedi:

Hocam bu konuda sana öneri vermemizi doğru bulmuyorum. Tamamiyle kendi kendine oturup düşün. Olacakları, karşılaşacağın her türlü şeyi göz önünde bulundur. Bu soruna kendin cevap bulmak zorundasın. Bizim önerilerimiz seni yanıltabilir.

Genişletmek için tıkla...

qluteX dedi:

4. Sınıfa başlayıp da şükredeni ilk kez görüyorum

Genişletmek için tıkla...

midgardian dedi:

Bu süreç içinde ne olur, nasıl olur diye de kendini fazla sıkma. En iyi sonucu zamanında almışsın, yine bir şekilde yaparsın. Yaşadığın, yaptığın şeyler hep tecrübe, anı.

Genişletmek için tıkla...

4nd1z dedi:

Şu an birinci sınıfım. Ama sanki okumak içimden gelmiyor gibi oluyor bana. Sınava hazırlanırken aklımda neyi seçeceğim hakkında pek bir düşünce yoktu. Sadece yapabileceğimin en iyisini yapmaya çalışırdım hep. Aklımda hiç tıp yoktu, sınavım çok kötü geçerse tıpı seçecektim(en azından öyle düşünecek kadar aklı kıttım). Genelde, normal hayatımda, bilişime ilgiliydim. Ama tercih zamanında öyle bir stres oluştu ki üzerimde -ki ailemin ekonomik durumu da ülkenin çoğunluğu gibi o kadar da iyi değil- bu yüzden tercih zamanımda internetten okuduklarımın da etkisiyle tıp yazdım. Şu an çok pişman mıyım onu da bilemiyorum aslında. Dersleri yapabiliyorum ama içimden de gelmiyor işte, bir bıkkınlık ve daha önce yaşamadığım bir deneyimin özlemi hakim üzerimde veya daha sonra yaşayamayacağım hayatın bir özlemi de diyebilirim. Bu yılki YKS'ye girsem OBP 96'dan 48'e düşeceği için emeğimin hiçbir geliri olmayacağını düşünüyorum(zaten birçok konuyu da unuttuğumu varsayarsam şu an kötü bir lise öğrencisinden farkım bile olmayabilir). Merkezi yatay puan ile geçiş sistemi varmış acaba onla İTÜ elektronik ve haberleşme ya da acette PC geçsem mi diye düşünmüyor değilim şu aralar. Çok arafta kaldım. Bir de bunun üstüne tekrar KYK yurduna başvuru süreci falan gelecek, her şey tekrardan üst üste gelecek. Acaba ailem bu durumu nasıl karşılar, tıpı bırakmamı nasıl karşılar hiç bilemiyorum. Onları da üzmeyi hiç istemiyorum, şu ana kadar bir dediğimi ikiletmediler desem belki yalan olmayabilir. Şu an öyle bir psikolojiye girdim ki yaşama sevincim kalmadı ya da kalmadığını düşünerek kendimi daha da kötüye mi itiyorum bilemiyorum artık.

Genişletmek için tıkla...

Taylor Swift Fan Cl dedi:

Şükretmekten kasıt o zamanki aklım ile ani bir karar almamışım manasında.

Genişletmek için tıkla...

Vejetaryen Aslan dedi:

Bir şeylere ulaşmak için gerçekten sıkı çalışan birisi olduğun belli, bilişime de ilgiliyim dedin bilişim üzerine gidip orda emek sarf edip de bir yerlere gelmen hiç zor değil bence

Genişletmek için tıkla...

midgardian dedi:

Ben de onu demeye çalışıyorum. Sürekli bunu düşünmen gerekmiyor. Bir gün gelecek, kararı vereceksin. Sonrasındaki her şeyi daha önce aştın, bu sefer daha tecrübeli şekilde yapacaksın. Uzun uzun yazmadım da okuduğu işi yapmayıp, faklı işlerde mutlu olan da çok insan var. Hayat sabit kurallardan oluşmuyor. Bir şekilde yolunu çizersin. Her ne okuyor olursan, hem eğlenmeyi hem de farklı disiplinlerde de kendini geliştirmeyi bırakma. İnan kafası basan insan için alternatif çok.

Genişletmek için tıkla...

qluteX dedi:

Dostum ben de öteki arkadaşlar gibi seni etkilemek istemem ama tıp tercihini yaptığım andan itibaren ben de senin gibi düşündüm. Allah'a şükür arkadaş ortamım çok iyiydi. O yüzden mutluydum yaşadığım hayattan ama okul ciddi manada sarmıyordu. Hep teorik hep gereksiz şeyleri öğretmeye çalıştılar. Gereksiz şeyleri sınavda sordular . Gereksiz şeyler yüzünden 4. Sınıfta pediatri stajımı uzattım . Ama bu süreç içinde ders çalışmak ciddi manada hiç sarmıyordu beni. Hep günü kurtarmalık çalıştım . Hep şu engel geçsin sonra zevk alırım sonra severim , şu gereksiz teorik olan ilk 3 sene geçsin sonra pratikte doktor gibi hissederim , şu gereksiz ders endişesi bitsin intornluk hayatımda lezzet alırım derken derken mezun oldum . Hala zevk almıyorum . Ama ben belki erkenden müdahale edebilirdim bu duruma . Etsem iyi mi olurdu onu da bilmiyorum. Ömrüm 3.5 yaşımdan beri bilgisayarın başında geçmiş olsa da mühendis olsam da o işten zevk alacağımın bir garantisi yoktu. Çalışma hayatına başladım . Hala hasta bakmak zevk vermiyor. Sadece 2-3 tane hastaya çok kritik tanı koymuştum. Hayatı öneme sahip . O zaman ciddi manada lezzet almıştım Şuandan itibaren ben de geri dönüşü olmayan bir yola girdim o yüzden madem bu meslekte kalacağım bari pratisyen olarak kalıp piyon olmayayım diye uzmanlığa çalışıyorum. Allah nasip ederse acil uzmanı olmak istiyorum . Teknolojiye olan ilgim de artık hobi olarak kalacak diyelim bilmiyorum şu son 7-8 yıldır yaşadığım olayları anlattım sana . Benim tecrübelerimden kendine ders çıkarabileceğin yerler olursa kullanırsın diye yazdım .

Bir karar vereceksen de onu enine boyuna düşün ona göre ailene paylaş . Paylaşırken de nasıl yapalım diye paylaş ben böyle karar verdim böyle olacak şeklinde olmasın .

Allah hakkinda hayırlısını versin diyeyim

Dostum ben doktorum. 4. Sınıfta öyle iğrenç bir ders yoğunluğu var ki hem bedenen hem zihnen aşırı yoran bir dönem . Ve genelde Allah'a emanet gittiğin bir dönem . Bu kadar olumsuzlukların arasında doğru kararı verdim demesi bana hâlâ mantıklı gelmiyor. O yüzden dedim. Pratik , muayene tarzı birşeyler görünce doktorluk yapıyorum moduna girebildiyse belki şükretmiş olabilir ama %99 senaryo yukarıda anlattığım gibi kasvetli geçer

Genişletmek için tıkla...

qluteX dedi:

Dostum ben de öteki arkadaşlar gibi seni etkilemek istemem ama tıp tercihini yaptığım andan itibaren ben de senin gibi düşündüm. Allah'a şükür arkadaş ortamım çok iyiydi. O yüzden mutluydum yaşadığım hayattan ama okul ciddi manada sarmıyordu. Hep teorik hep gereksiz şeyleri öğretmeye çalıştılar. Gereksiz şeyleri sınavda sordular . Gereksiz şeyler yüzünden 4. Sınıfta pediatri stajımı uzattım . Ama bu süreç içinde ders çalışmak ciddi manada hiç sarmıyordu beni. Hep günü kurtarmalık çalıştım . Hep şu engel geçsin sonra zevk alırım sonra severim , şu gereksiz teorik olan ilk 3 sene geçsin sonra pratikte doktor gibi hissederim , şu gereksiz ders endişesi bitsin intornluk hayatımda lezzet alırım derken derken mezun oldum . Hala zevk almıyorum . Ama ben belki erkenden müdahale edebilirdim bu duruma . Etsem iyi mi olurdu onu da bilmiyorum. Ömrüm 3.5 yaşımdan beri bilgisayarın başında geçmiş olsa da mühendis olsam da o işten zevk alacağımın bir garantisi yoktu. Çalışma hayatına başladım . Hala hasta bakmak zevk vermiyor. Sadece 2-3 tane hastaya çok kritik tanı koymuştum. Hayatı öneme sahip . O zaman ciddi manada lezzet almıştım Şuandan itibaren ben de geri dönüşü olmayan bir yola girdim o yüzden madem bu meslekte kalacağım bari pratisyen olarak kalıp piyon olmayayım diye uzmanlığa çalışıyorum. Allah nasip ederse acil uzmanı olmak istiyorum . Teknolojiye olan ilgim de artık hobi olarak kalacak diyelim bilmiyorum şu son 7-8 yıldır yaşadığım olayları anlattım sana . Benim tecrübelerimden kendine ders çıkarabileceğin yerler olursa kullanırsın diye yazdım .

Bir karar vereceksen de onu enine boyuna düşün ona göre ailene paylaş . Paylaşırken de nasıl yapalım diye paylaş ben böyle karar verdim böyle olacak şeklinde olmasın .

Allah hakkinda hayırlısını versin diyeyim

Dostum ben doktorum. 4. Sınıfta öyle iğrenç bir ders yoğunluğu var ki hem bedenen hem zihnen aşırı yoran bir dönem . Ve genelde Allah'a emanet gittiğin bir dönem . Bu kadar olumsuzlukların arasında doğru kararı verdim demesi bana hâlâ mantıklı gelmiyor. O yüzden dedim. Pratik , muayene tarzı birşeyler görünce doktorluk yapıyorum moduna girebildiyse belki şükretmiş olabilir ama %99 senaryo yukarıda anlattığım gibi kasvetli geçer

Genişletmek için tıkla...

131296 dedi:

Bana sorsan ben mühendisliği bırakıp tıpa geçerim tabii benim için öncelik iş. Sağlık sektörü hariç Türkiye'deki tüm mesleklerde sıkıntı var. Tıpta en azından tusta yüksek puan alırsanız çok iyi yerlere gelme şansınız var ki alamazsanız bile aile hekimi olarak çalışma şansınız var. Şimdi tıpın dersleri ne kadar zor bilemem fakat mühendislikte yatarak geçerim kafasında değil.

Genişletmek için tıkla...