Pandemi döneminde bir günümü özetleyeyim.
Otobüse biniyorum, maske takan üç beş kişiyiz. Şoför bile maskesiz.
Çarşıda iniyorum, maske takan kimse yok. Millet dükkan önünde sigara içiyor, sokaktan geçenlerin yüzüne üflüyor.
Kırtasiyeye gidip ihtiyacım olan şeyleri alıyorum, çalışanlar maskesiz.
Diş hekimine gidiyorum, HES kodu sorulmuyor, doktor hariç herkes maskesiz.
Dişçiden çıkıyorum, belediye işçileri kaldırımda oturmuş sigara-çay muhabbet ediyorlar, hepsi maskesiz. Aralarından geçerek otobüs durağına gidiyorum, otobüse biniyorum, şoför maskesiz. Yolcular maskesiz.
Ulan bu pandemi bir tek bana mı var? Ben eşşek miyim maske takıyorum, kış günü gözlük buğusundan önümü göremiyorum?
Akşam oluyor, Technopat'ta açılan başlığa bakıyorum. Ülkede her gün bir uçak dolusu insan ölüyor. 20k'larda kapandığımız zamanlar geçmiş, 72k'larla geyik yapıyoruz. Neyse diyorum, pandemi bir tek bana yokmuş en azından. Başkaları da bu dertten muzdaripmiş.