Üniversite bitince tek yaşamaya başlayayım diye düşünmek normal mi?

Üniversite 1. sınıfta okuyorum, yaşım ilerlediğinden midir yoksa ders yoğunluğundan mıdır bilemiyorum ama artık aileyle daha az zaman geçiriyorum, hatta üniversite bitince kendi ekonomik bağımsızlığımı alıp ayrı yaşamak akla mantıklı geliyor, ailem kesinlikle sohbet edilecek zaman geçirilecek kişiler bile değiller. Eskiden hafta sonları dışarı çıkardık şimdi onlarla markete bile gitmek yük geliyor bana, artık her işimi kendim görüyorum zaten kampüse gidip gelmek, üstüne ders yoğunluğu çoksa zaten ailemi neredeyse hiç görmüyorum bile, zaten kardeş, misafir vs de olunca evin sesi hiç çekilmiyor. Evde kaldığım günlerde de her defasında derslere dikkat et vs. diye aynı öğütleri bilmem kaç defa söylerler, ya da en ufak bir şeyde terslemeye hazır beklerler. Daha önce bir süre yurtta kaldım, zordu falan ama en azından kafa dinliyordum kendi halimde takılıyordum, o yüzden aynı şeyi üniversite bitince maaşımı alayım ayrı evde rahat rahat takılayım diye düşünüyorum, ama bazen de haksızlık mı ediyorum diye düşünüyorum, bilmiyorum var mı benim gibi arada olan böyle?

Ben de aynı öyleyim. Zaten tüm günümü odamda oyunla falan geçiriyorum. Üniversite bitince inşallah ayrı evlere geçeriz hocam.

Fexed dedi:

Ben de aynı öyleyim. Zaten tüm günümü odamda oyunla falan geçiriyorum. Üniversite bitince inşallah ayrı evlere geçeriz hocam.

Genişletmek için tıkla...

Öyle hocam artık aile-akraba meselesini falan duymak istemiyorum, zaten kampüste geçirdiğim süreyi de kütüphane vs diyerek artırırım diye düşünüyorum.

En iyisi 1+1 ev tutup sabahtan akşama kadar oyun oynayıp yatmak.

@giovanni3453 Sıkıntı yok sadece İnternet ortamı falan sorun çıkmasın diye

UltimateTeam dedi:

@giovanni3453 ilk kısım da bir fikir ama attığınız mesajın son kısmını silerseniz daha iyi olur.

Genişletmek için tıkla...

Sildim reis özür dilerim nezih bir ortamda olduğumuzu bilmiyordum aga sohbeti çevireyim dedim.

UltimateTeam dedi:

Üniversite 1. sınıfta okuyorum, yaşım ilerlediğinden midir yoksa ders yoğunluğundan mıdır bilemiyorum ama artık aileyle daha az zaman geçiriyorum, hatta üniversite bitince kendi ekonomik bağımsızlığımı alıp ayrı yaşamak akla mantıklı geliyor, ailem kesinlikle sohbet edilecek zaman geçirilecek kişiler bile değiller. Eskiden hafta sonları dışarı çıkardık şimdi onlarla markete bile gitmek yük geliyor bana, artık her işimi kendim görüyorum zaten kampüse gidip gelmek, üstüne ders yoğunluğu çoksa zaten ailemi neredeyse hiç görmüyorum bile, zaten kardeş, misafir vs de olunca evin sesi hiç çekilmiyor. Evde kaldığım günlerde de her defasında derslere dikkat et vs. diye aynı öğütleri bilmem kaç defa söylerler, ya da en ufak bir şeyde terslemeye hazır beklerler. Daha önce bir süre yurtta kaldım, zordu falan ama en azından kafa dinliyordum kendi halimde takılıyordum, o yüzden aynı şeyi üniversite bitince maaşımı alayım ayrı evde rahat rahat takılayım diye düşünüyorum, ama bazen de haksızlık mı ediyorum diye düşünüyorum, bilmiyorum var mı benim gibi arada olan böyle?

Genişletmek için tıkla...

Bu yaşlarda çok normal dostum üzülmene gerek yok. Maddi durumun varsa tek eve çıkmak sana çok şey katacaktır doğru bir karar bence ama ailenle arana duvar örme derim. Eğer çok fazla duvar örersen ve zaman geçerse bir daha o duvarı kolay kolay yıkamıyorsun. Şimdi sana zulüm gibi gelebilir ama üniversite bittikten sonra bir arada olmanın bile bir şey olduğunu anlayacaksın. Canını sıkma, keyfine bak.

hudson51 dedi:

Bu yaşlarda çok normal dostum üzülmene gerek yok. Maddi durumun varsa tek eve çıkmak sana çok şey katacaktır doğru bir karar bence ama ailenle arana duvar örme derim. Eğer çok fazla duvar örersen ve zaman geçerse bir daha o duvarı kolay kolay yıkamıyorsun. Şimdi sana zulüm gibi gelebilir ama üniversite bittikten sonra bir arada olmanın bile bir şey olduğunu anlayacaksın. Canını sıkma, keyfine bak.

Genişletmek için tıkla...

Hocam bu konuyu açtıktan 2 gün sonra bile eve gelir gelmez meyve suyu gibi bir sebepten bağırıp çağırdı o an canlı dersteydim mikrofonum açık olsa 100 kişiye rezil olacaktım düşünmesi bile kötü, işin kötüsü çıkıp karışına niye bağırıyorsun desem daha çok bağıracak (2 gün sonra da sanki kendisi hiçbir şey dememiş gibi aşırı samimi olacak daha da sinir bozacak). Bazen en yakın güvenliğe gidip alın beni buradan demek istiyorum, mezun olunca iş bulur da kendi ayaklarım üzerinde durduğumu anladığım an tamamen kopup yılda 1 2 defa gördüğüm birisi olarak görmek istiyorum babamı; kütüphanede, kampüste hatta metroda bile daha huzurluyum evden ziyade. Zaten bu yüzden dersin çok az olduğu günlerde bile eve akşam 9-10'da falan dönmeyi düşünüyorum, geri kalan zamanımı kampüste geçireceğim, ama işte ekonomik olarak bile bağımsız olamayınca bir yerde konuşmak zorunda kalıyorum. Ya da inat edip para vermese öylece kalırım. Bana hayatta muhtemelen 2 ya da 3 kez olumlu destekleyici şey söylemiştir, lise sınavında da üniversite sınavında da çok iyi sonuçlar yapmama rağmen o 2 yazı da bana dar etmişti. Şu anda da eminim ki ortalamam 3 yerine 2.99 olsun, yine sen çalışmıyorsun diye enerjimi alacak.

Kusura bakmayın hep sizin mesajın altına yazdım ama böyle mantıksız şeyler ardında kendimi tutamıyorum artık.

Mezun olup is sahibi oldugun an tavirlari degisir inan bana. Insanin ailesi de olsa statuye ve paraya bakiyor maalesef. Parasiz erkegi bir tek anasi sever diye bir laf varya, parasiz erkegi kimse sevmiyor acikcasi.

Görkem Say dedi:

Mezun olup is sahibi oldugun an tavirlari degisir inan bana. Insanin ailesi de olsa statuye ve paraya bakiyor maalesef. Parasiz erkegi bir tek anasi sever diye bir laf varya, parasiz erkegi kimse sevmiyor acikcasi.

Genişletmek için tıkla...

Hocam babam sadece bize karşı değil günlük hayatta ters gördüğü her şeye herkese bağırıp çağırıyor (en çok da trafikte) o yüzden son cümle bu durum için doğru olmayabilir ama iş sahibi olduğumda acaba ben onla görüşür müyüm? Aksine yurtta kaldığım süre boyunca hiç aramadım bile, o aradığında da "neden hiç arayıp sormuyorsun beni" demişti, neden acaba?