Havada bir uçak sesi duyduğunda kafanı kaldırıp bakıyor musun? Uçak modelini tahmin etmeye çalışıyor musun? Hangi şirket acaba diye düşünüyor musun? Bu uçak nasıl uçuyor diye düşünüyor musun?
Eğer bunları düşünüyorsan içinde bir havacılık tutkusu vardır. Bunları yapamayan biri için uçak okumak zulüm olur, hiç bulaşma derim. Ben ne zaman bir uçak görsem, bunları yapıyorum. Bizim ki meslekten çok bir aşk. Bundan başarı da geliyor
Çok açık konuşacağım. Uçak mühendisliği, Türkiye'de okuyabileceğin en zor bölümlerden biri (İTÜ/İngilizce). Bu da aklında olsun. Bu sebeple sevmeyen biri için x2 zulüm olur.
Havacılık zor bir meslektir, sürekli eğitim ve okuma içinde olursun. 50 yaşına geldiğinde bile şirket seni Amerika'ya eğitime yollayabilir. TIP, hukuk ve uçakçılık bu açıdan benzerdir. Sen bitersin, eğitim bitmez.
Bu yazdıklarım ilgi çekici gelebilir ama sadece bunlara göre bu bölümlere atlayan kişilerle biz çok çalıştık, çalışıyoruz. Hiç de göründüğü gibi olmuyor yani, kısacası yapacağınız işi bilmeden, fakülteyi bitirmeden alacağınız paranın derdine de düşerseniz ileri ki hayatınızda pişmanlık olarak dönecektir bu.
İlk olarak iş hayatında uçağa bile yaklaştırmayabilirler. Yeri gelir temizlik yaparsın, yeri gelir telsizden haber gelir, uçağın yakınına çanta taşırsın. Ben kaç yıl bunun için mi okudum diye atar yaparsan, gözden düşersin, ağzının payını verirler. Herkes bu aşamalardan geçer, sadece sabretmen gerek. Seni denerler.
Son olarak çalışan teknisyen(ler)/mühendis(ler) (biz
) çakaldır. Yeni işe girenin gözünden notunu veririz. Bu adam işe yarar veya yaramaz diye. Üstteki adamlara da bu bilgiler uçar. Raporlara göre maaşına zam gelir, seviyen yükselir vs. Bu açıdan işe girince de abilerine/ablalarına kendini sevdireceksin, çalışkan olacaksın, ukelalık yapmayacaksın
Bu kadar bilgiyi de sektörde çalışan hiçbir abin sana vermez, benden kıyak olsun sana.