Yalnızlık durumundan nasıl kurtulunur?

Deniz Altun dedi:

Yav kardeşim sosyalleşme hikaye sen milletin Instagram storylerine falan bakma. Sen kendini nasıl mutlu hissediyorsan öyle yaşa. Yaşıtlarına göre özenip yaşamaya çalışma bu hayatı. Elin almanı slavı bak hep yalnız ama nasılda huzurlu. Spor falan hobi olarak güzel tabii ki ama sırf çevre için yapılmaz, insan kendini sağlıklı ve huzurlu bulduğu sürece kıymetini bilmeli.

Genişletmek için tıkla...

Menemen22 dedi:

Selam arkadaşlar. Ben 20 yaşındayım. Her gün sadece işten eve evden işe gidip geliyorum.Bunun içinde her ay çok fazla kontürüm kalıyordu diye paketimi iptal ettirdim o derece yalnızım yani. Eve gelince ise abartısız yemekten yatasıya kadar zaman telefonda reels izleyerek veya odamın tavanına bakarak geçiyor.Hiç arayan soran arkadaşım yok. İş ortamında da yaşıtım kimse yok ve herkes kendi çıkarında. Hep yalnızım bu durumdan ne kadar zoruma gitse de kurtulamıyorum. Yks hazırlanıyordum ama bu yalnızlık ve bunalım ve ev-iş-ders monotonluğu çalışma düzenimi de alt üst etti. 1 arkadaşım vardı onu da hep ben arayıp soruyordum. Artık o beni sormadığı için bende onu aramıyorum. Arkadaş ortamında hep en çok adım atan ve arayan-soran taraf ben olurum çünkü ben aramayınca(denemiştim) karşıdaki adamda beni aramıyor onun için. Ama neden hep ilk benden ilk adımı bekliyorlar bunu da merak etmişimdir hep. İçimi de döktüm en azından .Bu yalnızlığa karşı ne yapmam gerek sizce?(Kitap oku, yürüyüş yap demeyin çünkü onlar hep yaptığım şeyler olduğu için artık sarmıyor.) Yardımcı olursanız sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Menemen22 dedi:

Selam arkadaşlar. Ben 20 yaşındayım. Her gün sadece işten eve evden işe gidip geliyorum.Bunun içinde her ay çok fazla kontürüm kalıyordu diye paketimi iptal ettirdim o derece yalnızım yani. Eve gelince ise abartısız yemekten yatasıya kadar zaman telefonda reels izleyerek veya odamın tavanına bakarak geçiyor.Hiç arayan soran arkadaşım yok. İş ortamında da yaşıtım kimse yok ve herkes kendi çıkarında. Hep yalnızım bu durumdan ne kadar zoruma gitse de kurtulamıyorum. Yks hazırlanıyordum ama bu yalnızlık ve bunalım ve ev-iş-ders monotonluğu çalışma düzenimi de alt üst etti. 1 arkadaşım vardı onu da hep ben arayıp soruyordum. Artık o beni sormadığı için bende onu aramıyorum. Arkadaş ortamında hep en çok adım atan ve arayan-soran taraf ben olurum çünkü ben aramayınca(denemiştim) karşıdaki adamda beni aramıyor onun için. Ama neden hep ilk benden ilk adımı bekliyorlar bunu da merak etmişimdir hep. İçimi de döktüm en azından .Bu yalnızlığa karşı ne yapmam gerek sizce?(Kitap oku, yürüyüş yap demeyin çünkü onlar hep yaptığım şeyler olduğu için artık sarmıyor.) Yardımcı olursanız sevinirim.

Genişletmek için tıkla...