Yalnızlık Nasıl Giderilir?

Arkadaşım dediğim insan sayısı bir elin parmağını geçmez, ki bunlardan birkaçının benden habersiz grup açtıklarını öğrendim demin. Ne olacak bu yalnızlık bilmiyorum.
 
Merhaba. 18 yaşıma geldim, hâlâ ne çok yakın bir dostum ne de sevgilim oldu. Bu zamana kadar arkadaşım oldu ama hiçbiriyle samimi olamadım. Kız arkadaşım hiç olmazdı, sevgilim de olmadı. Zaten telefonum neredeyse 2 yıldır çalmıyor. Ailem dışında arayan yok mesaj yazan yok. Instagram WhatsApp'ta mesaj yok. Kendimi çok kötü hissediyorum. Okulda arkadaşlarım var 3-4 tane ama onlar da okuldayken konuşuyolar. Dışarı çıkalım sediğimde bahane buluyolar ekiyorlar. Bazen de benim paramı yiyorlar sadece. Gittikçe sıkılmaya başladım. Dışarıda herkes eğlenirken arkadaşıyla sevgilisiyle yıllardır bu kadar yalnız kalmak çok kötü hissettiriyor. Piskolojim iyice bozuluyor. Kendi içimde bunları yazarken gözlerim doluyor.

Aynı yalnızlığı bende yaşıyorum. Ailem dışında telefonuma bildirim düşmüyor. Sevgili desen o da yok, arkadaş desen zaten hepsi bir çıkar uğruna kurulan şeyler. Birzaman sonra insan alışıyor yalnızlıga. Tek arkadaşım bilgisayarım mesela.
 
Öncelikle yalnızlık sultanlıktır,
Arkadaşınızın dostunuzun olmaması pek de önemli değil bence önceliğiniz kendiniz olun, kendinizi geliştirin, öncelikle kendinizi sevin iyi yönünüze odaklanmaya çalışın benim de çok arkadaşım, dostum yok ve gerek de yok, dışarıdan gördüğünüz insanların çoğu gerçek arkadaş da değil zaten herkes kendi çıkarı peşinde koşuyor, benim yanıma olan arkadaşlarım çoğu bilgisayar ve teknoloji alanında yeteneklerimden dolayı benimle arkadaş oldu ben onlara yardımcı oluyorum onlarda bana başka konuda yardımcı oluyor her şey çıkar meselesi, kendinizi motive edin, kendiniz geliştirin.

Yalnizlik sultanlik degildir kim ogretti size bunu bu yalniz olan insanlarin bahanesidir herkes yalniz olmayi sevmez bazilari insanlarla konusmaya eglenmeye daha cok ihtiyac duyar herkesin karakteri farklidir ne kadar yalniz olmayi seversen sev her insanin hayatta tum her seyi konusabilecegi sanki kendi kanindanmis gibi davranabilecegi maceralar yasabilecegi bir insana ihtiyac duyar ne kadar belli etmesede.
 
Merhaba. 18 yaşıma geldim, hâlâ ne çok yakın bir dostum ne de sevgilim oldu. Bu zamana kadar arkadaşım oldu ama hiçbiriyle samimi olamadım. Kız arkadaşım hiç olmazdı, sevgilim de olmadı. Zaten telefonum neredeyse 2 yıldır çalmıyor. Ailem dışında arayan yok mesaj yazan yok. Instagram WhatsApp'ta mesaj yok. Kendimi çok kötü hissediyorum. Okulda arkadaşlarım var 3-4 tane ama onlar da okuldayken konuşuyolar. Dışarı çıkalım sediğimde bahane buluyolar ekiyorlar. Bazen de benim paramı yiyorlar sadece. Gittikçe sıkılmaya başladım. Dışarıda herkes eğlenirken arkadaşıyla sevgilisiyle yıllardır bu kadar yalnız kalmak çok kötü hissettiriyor. Piskolojim iyice bozuluyor. Kendi içimde bunları yazarken gözlerim doluyor.

Kendini bu kadar kötü hissediyorsan o halde bunu düzeltmenin tek yolu farklı sosyal ortamlarda arkadaş edinmektir. Okuldaki sınıfında arkadaşlık konusunda pek iyi bir deneyimin olmayışını şanssızlığa bağlayabilirsin. Bu yüzden farklı sosyal ortamlar denemen gerekiyor. Bir kursa yazılabilirsin. Herhangi bir hobi kursu. Mesela kendi ilgi alanımdan örnek vermek gerekirse airsoft gibi bir şey olabilir. Veya dövüş sanatları kursu. Daha sonra ise bu ortamda beklentilerini karşılayacak olayların yaşanması muhtemeldir. Unutma, etki olmadan tepki olmaz. Olumlu anlamda da olumsuz anlamda da bu böyledir.
 
Yalnızlık giderilmez, yalnızlığa alışılır. Benim sevgililerim de oldu arkadaşlarım da oldu ama bir kaç ay hepsinden izole bir şekilde yaşayınca yalnızlığın aslında o kadar da kötü bir şey olmadığını anladım. Kazık yemiyorum, hayal kırıklığı yaşamıyorum, fazladan sorumluluk üstlenmiyorum. Mutlu muyum ? Hayır ama mutsuz da sayılmam çünkü bu kavramlar artık bana çok uzak. En azından huzurluyum diyebilirim. Yalnız öleceğim fikri bir yerde özgürleştiriyor beni.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı