Ben de anlamadım, sorgulamaya devam.Kader, zaten yapacaklarınızın önceden alnınıza yazılması olarak yorumlanıyormuş. O zaman kaderin ne anlamı kalıyor anlamadım. Ben bu olaya x bir isim de koyabilirim.
Ben de anlamadım, sorgulamaya devam.Kader, zaten yapacaklarınızın önceden alnınıza yazılması olarak yorumlanıyormuş. O zaman kaderin ne anlamı kalıyor anlamadım. Ben bu olaya x bir isim de koyabilirim.
O dinlerin yorumladığı şekil. Kader kavramına mantıksal bir şekilde yaklaşırsanız, kaderin aslında bireyin doğduğu coğrafya olduğunu kolaylıkla anlayabilirsiniz.Kader, zaten yapacaklarınızın önceden alnınıza yazılması olarak yorumlanıyormuş. O zaman kaderin ne anlamı kalıyor anlamadım. Ben bu olaya x bir isim de koyabilirim.
Hmmm, daha da açsan çok güzel olur. Yani sana göre kader insanın doğduğu coğrafya ve coğrafyanın onu nasıl etkileyişi mi ?O dinlerin yorumladığı şekil. Kader kavramına mantıksal bir şekilde yaklaşırsanız, kaderin aslında bireyin doğduğu coğrafya olduğunu kolaylıkla anlayabilirsiniz.
O ironik bir tanım, kaderin tek bir anlamı var. O da dini anlamı zaten.O dinlerin yorumladığı şekil. Kader kavramına mantıksal bir şekilde yaklaşırsanız, kaderin aslında bireyin doğduğu coğrafya olduğunu kolaylıkla anlayabilirsiniz.
Bir şeylere sahip olduğumuz sürece hissedebileceğimiz duygudur aslinda var olmak. Var olmanın temelinde yatan şey ait olmaktır. Insan ait olduğu kadar var olur. Sen gercekten bu dunyaya ait misin? Var olmak sadece nefes almak, kalbin atmasi degildir.Dediginiz sey hic mantikli degil. Eger "ben varim" diyorsan sen zaten bir varliksindir. Evrendeki onca sey aslinda hicbir sey mi yani? Hicligi tanimlamak kolaydir. Hiclik esittir yokluktur.
Ben kendimi bir yere ait hissetmiyorum diye yok mu oluyorum yani? Duyularimiz ve dusuncelerimizin bizi yaniltmasi cok normal bir durum cunku kusursuz bir varlik olmadigimiz cok net ortada. Ben kendimi dunyaya ait hissetmiyorum, keske dogmasaydim fakat bu dunyada arkadasim ve ailem oldugu icin hayatta kalmaya calisiyorum. Var olmak nefes almak, kalbin atmasidir. Gercekten var olmak ise gercekten cok ayri bir konu ona girersek hic cikamayiz. Ayrica Tanri'nin dusuncesi olma birazcik meh. Inandirici gelmiyor. Simulasyon teorisi bana daha mantikli geliyor.Bir şeylere sahip olduğumuz sürece hissedebileceğimiz duygudur aslinda. Var olmanın temelinde yatan şey ait olmaktır. Insan ait olduğu kadar var olur. Sen gercekten bu dunyaya ait misin? Var olmak sadece nefes almak, kalbin atmasi degildir.
Soyle soyleyeyim duyularimiz bizi yaniltabilir. Duyularimiz bile bizi yaniltiyorsa, aklimiza tamamen guvenmekte pek guvenilir degildir. Peki biz ne aklımıza ne de duyularımıza dahi güvenemiyorken var olduğumuzu nasıl kabul ederiz? Belki de tanrının düşüncelerinden ibaretiz.
Gercekten var oldugumuzu kanitlayamayiz. Gerceklik bambaska bir seydir. Gercek algiladimiz kadar vardir sadece. Ya baska algilayamadimiz seyler varsa? Var oldugumuzu saniyor olabiliriz. Ihtimaller.Hiç değiliz çünkü onlara varlığımızı kanıtlayabiliriz. Sadece koskoca okyanusta minik bir kum tanesiyiz o kadar.
Belki de tanrinin simulasyonuyuz. Fakat gercekten, "gercek olarak" var oldugumuzu, kanitlayabilecegimizi kesinle dusunmuyorum. Var olmak nasil sadece nefes almak, kalbin atmasi olabilir? Sen sadece bu kadarmisin?Ben kendimi bir yere ait hissetmiyorum diye yok mu oluyorum yani? Duyularimiz ve dusuncelerimizin bizi yaniltmasi cok normal bir durum cunku kusursuz bir varlik olmadigimiz cok net ortada. Ben kendimi dunyaya ait hissetmiyorum, keske dogmasaydim fakat bu dunyada arkadasim ve ailem oldugu icin hayatta kalmaya calisiyorum. Var olmak nefes almak, kalbin atmasidir. Gercekten var olmak ise gercekten cok ayri bir konu ona girersek hic cikamayiz. Ayrica Tanri'nin dusuncesi olma birazcik meh. Inandirici gelmiyor. Simulasyon teorisi bana daha mantikli geliyor.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.