Nyu grossman tıp fakültesi'ndeki araştırmacılar; çoğunlukla ABD ve Britanya'da bulunan 25 hastaneyle iş birliği içinde yürütülen bir araştırmada, kalp krizi sonrası hayatta kalan bazı insanların görünüşte bilinçsiz oldukları sırada aslında bilinçli bir ölüm deneyimi yaşadıklarını keşfetti.
Araştırmaya göre müdahaleye rağmen, hastanede cpr (kalp masajı) uygulanan 567 hastanın ancak yüzde onundan daha azı taburcu edilebilecek kadar iyileşebildi. Hayatta kalan hastaların ise yüzde kırkı cpr sırasında diğer standart ölçüm teknikleriyle tespit edilemeyen düzeyde bilinç durumunu hatırladı. Ayrıca araştırmada hastaların yaklaşık yüzde kırkının beyin aktivitesinin bir saat içerisinde düz çizgiden normale döndüğü tespit edildi.
Beyin aktivitelerini kaydeden bir teknoloji olan eeg sinyallerinden yüksek zihinsel işlevlerle ilişkili gama, Delta, teta, alfa ve beta dalgalarında ani artışlar görüldü. Hayatta kalanların ölüme yaklaşma anında artan bir farkındalık ve güçlü, berrak bir deneyim yaşadıkları rapor edildi. Bu deneyimler arasında bedenden ayrılma algısı, olayları acı veya stres olmadan gözlemleme ve değerlendirme örnekleri yer alıyor. Ölmekte olan beyindeki sinyallerin kaydedildiği başka araştırmalar da yapılmıştı.
Bu yeni çalışma ölüm deneyiminin halüsinasyon, sanrı, rüya veya Cpr'ın neden olduğu bilinç durumundan farklı olduğunu gösterdi. Araştırmacıların hipotezine göre ölmekte olan beyin, engelleyici sistemlerini ortadan kaldırıyor. disinhibisyon olarak bilinen bu süreçte erken çocukluktan ölüme kadarki bütün anıların ahlaki açıdan değerlendirilip berrak bir şekilde hatırlanarak gerçekliğin yeni bir boyutuna erişildiği düşünülüyor. Bu olgunun evrimsel açıdan ne ifade ettiği henüz bilinmese de bulgular ölüm anında yaşananlara dair sistematik bir araştırmaya kapı açıyor. Langone'de kritik bakım ve resüsitasyon araştırması direktörü olan sam parnia şöyle diyor:
Araştırmacılar bugüne kadar yapılan çalışmaların ölüm deneyim ve farkındalığına dair iddiaları ne kanıtladığı ne de çürüttüğü yönünde bir sonuca varmıştır. Daha fazla deneysel araştırmanın gerektiğini, klinik bilincin biyobelirteçlerini daha kesin olarak tanımlayan ve kalbi durup yeniden canlandırılan insanların taşıdığı uzun vadeli psikolojik etkiler üzerine çalışmalar yapılması planlanmaktadır.
Araştırmaya göre müdahaleye rağmen, hastanede cpr (kalp masajı) uygulanan 567 hastanın ancak yüzde onundan daha azı taburcu edilebilecek kadar iyileşebildi. Hayatta kalan hastaların ise yüzde kırkı cpr sırasında diğer standart ölçüm teknikleriyle tespit edilemeyen düzeyde bilinç durumunu hatırladı. Ayrıca araştırmada hastaların yaklaşık yüzde kırkının beyin aktivitesinin bir saat içerisinde düz çizgiden normale döndüğü tespit edildi.
Beyin aktivitelerini kaydeden bir teknoloji olan eeg sinyallerinden yüksek zihinsel işlevlerle ilişkili gama, Delta, teta, alfa ve beta dalgalarında ani artışlar görüldü. Hayatta kalanların ölüme yaklaşma anında artan bir farkındalık ve güçlü, berrak bir deneyim yaşadıkları rapor edildi. Bu deneyimler arasında bedenden ayrılma algısı, olayları acı veya stres olmadan gözlemleme ve değerlendirme örnekleri yer alıyor. Ölmekte olan beyindeki sinyallerin kaydedildiği başka araştırmalar da yapılmıştı.
Bu yeni çalışma ölüm deneyiminin halüsinasyon, sanrı, rüya veya Cpr'ın neden olduğu bilinç durumundan farklı olduğunu gösterdi. Araştırmacıların hipotezine göre ölmekte olan beyin, engelleyici sistemlerini ortadan kaldırıyor. disinhibisyon olarak bilinen bu süreçte erken çocukluktan ölüme kadarki bütün anıların ahlaki açıdan değerlendirilip berrak bir şekilde hatırlanarak gerçekliğin yeni bir boyutuna erişildiği düşünülüyor. Bu olgunun evrimsel açıdan ne ifade ettiği henüz bilinmese de bulgular ölüm anında yaşananlara dair sistematik bir araştırmaya kapı açıyor. Langone'de kritik bakım ve resüsitasyon araştırması direktörü olan sam parnia şöyle diyor:
doktorlar uzun süredir kalbin durmasından 10 dakika sonra beynin kalıcı hasara uğradığını düşünüyordu. Ancak bizim araştırmamız Cpr'a kadar beynin elektriksel iyileşme gösterdiğini ortaya çıkardı. Bu araştırma, anıların ve beyin dalgası değişikliklerinin ölüme yakın deneyimin evrensel, ortak işaretleri olabileceğini gösteren ilk çalışmadır. Bulgular aynı zamanda kalbi yeniden çalıştırmanın ve beyin hasarlarını önlemenin yeni yollarının bulunmasına da rehberlik edebilir, dahası organ nakli için önemli sonuçlar doğurabilir.
Araştırmacılar bugüne kadar yapılan çalışmaların ölüm deneyim ve farkındalığına dair iddiaları ne kanıtladığı ne de çürüttüğü yönünde bir sonuca varmıştır. Daha fazla deneysel araştırmanın gerektiğini, klinik bilincin biyobelirteçlerini daha kesin olarak tanımlayan ve kalbi durup yeniden canlandırılan insanların taşıdığı uzun vadeli psikolojik etkiler üzerine çalışmalar yapılması planlanmaktadır.
