Yıkılmış hayallerinizi anlatın

454561 dedi:

Belki moralini düzeltir.
6. sınıfta bir çocuk vardı teşekkür almıştı bir çocukta hiçbir şey almıştı. Teşekkür alan çocuk hiçbir şey alan çocupa bakarak ve bağırarak bunu alamayanlarda var demişti.

Genişletmek için tıkla...

Yine de üzücü kardeşim.

qArip dedi:

Senin 14 yaşında ne derdin var acaba.

Genişletmek için tıkla...

Ne alakası var yaşla anlamadım?

Slow Poop dedi:

Ne alakası var yaşla anlamadım?

Genişletmek için tıkla...

Arkadaş onlar dert değil demiş.

Orta sondayken hep liseye geçince hayatım değişecek, sadık dostlar ve kız arkadaş bulacağım diye hayal kuruyordum. 2 kez okul değişikliği, pandemi vesaire derken bırak değişmeyi eskisinden de kötü hale geldim. Samimiyetsiz, çıkarcı elemanların arasında üniversiteyi bekliyorum işte. O da ayrı bir hayal kırıklığı olacak.
İşe başlayıp kafa dinlemeyi o kadar istiyorum ki.

Herixa dedi:

Derde bak beeee. Vay anasını!

Genişletmek için tıkla...

Dert değil, hayal. Türkçe kelimelerin anlamlarını araştır.

spinozapsinoza dedi:

Onu yaşadığı cehennemden kurtaracaktım, oysa bana cehennemi yaşattı. Yarım kalan hayallerimin en güzeliydim. En çokta onun için uyumadigim gecelere yanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Dedikleriniz den aklıma şu marş geldi

Sosyal Kullanıcısı dedi:

Matematikten 1. sınavda 100 almayı ümit ediyordum 30 aldım. Bunu duyunca yıkıldım sap gibi kaldım ortada

Genişletmek için tıkla...

100 bekleyip 30 almak biraz garip geldi.

permatik dedi:

Dert değil, hayal. Türkçe kelimelerin anlamlarını araştır.

Genişletmek için tıkla...

Ne alaka? Aynı manada kullandım ben

Kardeşim o kadar değişiğizki konunun amacını bozduk.

Biraz uzun bir hikaye ama hikayenin sonlarına doğru direkt ışınlayayım.
Lisede sevdiğim kıza bir daha ulaşamamıştım ve bu bana çok koyuyordu. Daha sonra sherlockluğum tuttu ve bütün sosyal mecraları tek tek oluşturabileceği kullanıcı adlarını tahmin ederek aradım. Her seferinde beni fark ediyor ama ruh hali salakta yazıyordu. Her bulunduğu mecradan birer kere engel yiyip ardından hesabını bulamıyordum. Bir kere de yüz yüze çağırıp konuşmaya çalıştığımızda yine olayı savsaklayıp oradan uzaklaşmıştı. En sonunda bir süre daha bulamadım ama üniversite vakti geldi çatmıştı. Mağara adamlığım tutmuştu biraz kendimce medeni olayım deyip tekrardan Instagram açtım sonra bir anda rehber senkronizasyonu mudur nedir algoritmasını çözemediğim şekilde kızın hesabını önüme getirmişti. Yine selam sabah, napıyon derken yedim engeli. En sonunda doğru zamanı bekleyip tekrardan yüz yüze konuşmaya karar verdim(oruç ayı ve cesaretimi hiçbir zaman bu kadar fazla toparlayamamıştım) bu sefer neden sevemiyorsun diye sorduğumda yine aynı cevapları veriyordu ama bir yandan da benim ona olan özlemimi sevgimi biliyordu en son biraz sert konuştu ondan sonra bende tat tuz kalmadı. Biraz yıkıklık hikayesi gibi oldu ama.