Geçenlerde üniversite hocam bu konu ile ilgili bir ödev vermişti. Ödevimi tamamlayıp kendisini teslim ettim. Aklıma gelmişken neden Sosyal ailesi ile paylaşmayayım ki dedim. Umarım hoşunuza gider.
Maskenin Ardındaki Soyut Duygu
Maskenin Ardındaki Soyut Duygu
İnsanlar her daim toplum içerisinde belirli diyaloglar, anlaşmalar ve söz durumunda kendilerini bulabilirler. Bu durum insanlar arasındaki iletişimi her ne kadar güçlendirse de bazı durumlarda insanlar davranışsal olarak diğer insanları kibir adı altında sözlü bir biçimde kırabilir veya tevazu göstererek onların kalplerinde yüceltebilirler. Özellikle çağımızın en büyük iletişim sorunu olarak ben kibri gösteririm. Sebebi ise şudur; Kibir bir insanın diğer insanı küçümsemesine hatta saygısızlığa kadar gidebilecek bir duygu bozukluğu olduğunu varsayabiliriz.
Kibirli insanlara dikkat ettiyseniz her daim kendi hatalarını görmezden gelir, diğer kişilere ise hatalarını empoze etmeye özen gösterir. İnsanların kendilerine aşırı güvenmelerine, diğer insanlara üstünlük taslamalarına ve kendilerini diğerlerinden üstün görmelerine neden olur. Kibirli insanlar, başkalarının fikirlerini önemsemezler ve genellikle başkalarına karşı kötü davranırlar. Kibirli insanlar, kendilerine olan güvenlerinin ardında büyük bir özgüven eksikliği ve güvensizlik duygusu taşırlar. Birçok kültür ve dinde kibir olumsuz bir özellik olarak kabul edilir ve genellikle bir günah veya karakter kusuru olarak görülür. Kibrin olumsuz sonuçlarından kaçınmak için başkalarına karşı tevazu ve saygı geliştirmek önemlidir. Elbette şunu da unutmamak gerekir ki fazla tevazuda gizli bir kibir vardır.
Kibir öylesine güçlü bir zehirdir ki bazı totaliter rejimlerin vazgeçilmez bir parçası da olmuştur. Diktatörler kibirden egodan beslenir, kibir korku paranoyasına yol açar. Bu sayede koca bir toplum kendi benliğinde yozlaşarak ayrışır ve tarih sahnesinden silinir. Toplumu bir kenara bırakırsak aile içine baktığımızda bile bazı aileler kibir yüzünden ya dağılıyor ya da aile bireyleri bir zaman sonra kendi başlarına o yapı içerisinden çıkıyor. Özellikle bizim yaş grubumuzdaki genç kesimde tevazu yerini kibre bıraktığı görülebilir. Yapıcı ve tamamlayıcı eleştiriyi bile kaldıramayan bir kişinin elbette toplumdan soyutlanması kaçınılmaz bir sondur. Bu birey kibri yüzünden ailesini, kız arkadaşını, evini veya işini dahi kaybedebilecek bir noktaya gelebilir.
Bunun için ise bana kalırsa en etkili yöntem ailedir. Nedenini ise sizlere şöyle açıklayayım. Bir çocuk anne ve babasını her daim örnek alır, bu yüzden önce ailelerin çocuklarına birer örnek birey olması gerekir. Bu sayede toplumda Mütevazılığı kuvvetli, toplum bilinci yüksek, insanlar arasındaki diyaloglara hazırlıklı topluma kazandırılmış bir birey yaratılabilir. Eskiden Türk toplumunda yüksek bir bilinç vardı. Toplum içerisinde yapılan reformlar insanlarımız için oldukça iyi birer sürece götürmüştü. Ama artık değişen dünya sayesinde toplumlar kendi benliğinden de kopuyor ne yazık ki.
Peki bir insan nasıl mütevazı olur? Bu kişiden kişiye değişen bir soru aslında ama genel olarak cevaplarsam. İnsan önce sevmeyi, karşısındaki kişiyi tanımayı, bulunduğu mevcut pozisyonu kendi çıkarına göre değil de daha çok yanındakilerle beraber herkesin ortak iyilik çıkarına göre hareket etmesi gerekir. Genel olarak baktığımızda zor gibi görünüyor.
Aslında insan bencil bir varlıktır, bende bencilimdir herkes bencildir. Önemli olan kendi hatalarımızı kabul etmektir. Eğer bunu başarabilirsek yüksek tevazulu, modern, yapıcı bir insan olmayı başarabileceğimize inanıyorum. Eğer başaramazsak önce bireyin kendisi tüm varlıklarını, sonrasında sevdiği her şeyi tek tek kaybederek başlar. Sonrasında bu birey diğer çevresini olumsuz etkileyecektir. Çevre olumsuz etkilenince bu seferde toplumun içine bir zehir salınacak ve bu tüm ulusu içine alan ulusal bir kaosa sürükleyecek noktaya getirecektir. Bana kalırsa toplumuzun kronik rahatsızlığıdır bu. Bence eğitimciler, psikologlar ve pedagoglar aileleri geç kalmadan bilinçlendirmeye başlamalıdır.
Kibirli insanlara dikkat ettiyseniz her daim kendi hatalarını görmezden gelir, diğer kişilere ise hatalarını empoze etmeye özen gösterir. İnsanların kendilerine aşırı güvenmelerine, diğer insanlara üstünlük taslamalarına ve kendilerini diğerlerinden üstün görmelerine neden olur. Kibirli insanlar, başkalarının fikirlerini önemsemezler ve genellikle başkalarına karşı kötü davranırlar. Kibirli insanlar, kendilerine olan güvenlerinin ardında büyük bir özgüven eksikliği ve güvensizlik duygusu taşırlar. Birçok kültür ve dinde kibir olumsuz bir özellik olarak kabul edilir ve genellikle bir günah veya karakter kusuru olarak görülür. Kibrin olumsuz sonuçlarından kaçınmak için başkalarına karşı tevazu ve saygı geliştirmek önemlidir. Elbette şunu da unutmamak gerekir ki fazla tevazuda gizli bir kibir vardır.
Kibir öylesine güçlü bir zehirdir ki bazı totaliter rejimlerin vazgeçilmez bir parçası da olmuştur. Diktatörler kibirden egodan beslenir, kibir korku paranoyasına yol açar. Bu sayede koca bir toplum kendi benliğinde yozlaşarak ayrışır ve tarih sahnesinden silinir. Toplumu bir kenara bırakırsak aile içine baktığımızda bile bazı aileler kibir yüzünden ya dağılıyor ya da aile bireyleri bir zaman sonra kendi başlarına o yapı içerisinden çıkıyor. Özellikle bizim yaş grubumuzdaki genç kesimde tevazu yerini kibre bıraktığı görülebilir. Yapıcı ve tamamlayıcı eleştiriyi bile kaldıramayan bir kişinin elbette toplumdan soyutlanması kaçınılmaz bir sondur. Bu birey kibri yüzünden ailesini, kız arkadaşını, evini veya işini dahi kaybedebilecek bir noktaya gelebilir.
Bunun için ise bana kalırsa en etkili yöntem ailedir. Nedenini ise sizlere şöyle açıklayayım. Bir çocuk anne ve babasını her daim örnek alır, bu yüzden önce ailelerin çocuklarına birer örnek birey olması gerekir. Bu sayede toplumda Mütevazılığı kuvvetli, toplum bilinci yüksek, insanlar arasındaki diyaloglara hazırlıklı topluma kazandırılmış bir birey yaratılabilir. Eskiden Türk toplumunda yüksek bir bilinç vardı. Toplum içerisinde yapılan reformlar insanlarımız için oldukça iyi birer sürece götürmüştü. Ama artık değişen dünya sayesinde toplumlar kendi benliğinden de kopuyor ne yazık ki.
Peki bir insan nasıl mütevazı olur? Bu kişiden kişiye değişen bir soru aslında ama genel olarak cevaplarsam. İnsan önce sevmeyi, karşısındaki kişiyi tanımayı, bulunduğu mevcut pozisyonu kendi çıkarına göre değil de daha çok yanındakilerle beraber herkesin ortak iyilik çıkarına göre hareket etmesi gerekir. Genel olarak baktığımızda zor gibi görünüyor.
Aslında insan bencil bir varlıktır, bende bencilimdir herkes bencildir. Önemli olan kendi hatalarımızı kabul etmektir. Eğer bunu başarabilirsek yüksek tevazulu, modern, yapıcı bir insan olmayı başarabileceğimize inanıyorum. Eğer başaramazsak önce bireyin kendisi tüm varlıklarını, sonrasında sevdiği her şeyi tek tek kaybederek başlar. Sonrasında bu birey diğer çevresini olumsuz etkileyecektir. Çevre olumsuz etkilenince bu seferde toplumun içine bir zehir salınacak ve bu tüm ulusu içine alan ulusal bir kaosa sürükleyecek noktaya getirecektir. Bana kalırsa toplumuzun kronik rahatsızlığıdır bu. Bence eğitimciler, psikologlar ve pedagoglar aileleri geç kalmadan bilinçlendirmeye başlamalıdır.
