Mozart
Decapat
- Katılım
- 8 Temmuz 2021
- Mesajlar
- 118
- Çözümler
- 2
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Arkadaşlar merhaba ben 16 yaşındayım ve şu an 11. sınıfım. Ego kasmak gibi olmasın ama yaşıtlarımdan zeki olduğumu düşünüyorum ve çevremden de öyle duyuyorum. Malum pandemiden kaynaklı 1,5 sene okula gitmedik ve bu 1,5 sene bittikten sonra içimdeki düşünceler ve hisler değişmeye başladı. Artık hayattan zevk almıyordum, şu hayatta en sevdiğim şey teknoloji ve yazılımdır ama bunlarla ilgilenmek bile istemiyorum. Uzun zamandır içimde bir his yok. Bugün teyzem vefat etti ama bir şey hissetmedim. Gerçekten çok zengin olmak istiyorum. Para kazanmak istiyorum ama hiç hevesim yok. Etrafımdaki herkese hayallerimden bahsederdim onlar benim zengin olacağıma neredeyse inanıyordu. Ama ben de o heves kalmamıştı. Bir psikiyatriste gittim ve bana ilaçlar verdi ve 1 ay sonra gelmemi söyledi. Gittim ilaç değiştirdik ve yine 1 ay sonra gel dedi. Randevu alamadım ve ilaçlarım bitmek üzeriydi. İlaçları yeniden yazması için gittik ve bana aynı ilaçları yazdı. Bana bir form vermişti ben de onu doldurdum ve doktora verdim. Bana "bunu kontrol edemem randevu aldığın zaman kontrol ederim" dedi. Ama bunu okuması, bakması maksimum 2 dakika. Neyse ertesi gün randevu buldum ve gittim. Bana farklı ilaçlar almam gerektiğini söyledi. Sanki benimle dalga geçiyordu. 2 dakika kontrol etse yine farklı ilaç alacaktım. İlaçlara olan ümidimi bitirdi neredeyse. Dün gece ilaçlarımı yakmak istedim. Konu üniversiteden açıldı ve ben de yazılma yönelmek istediğimi söyledim ve üniversitede öğretilen yazılımı internetteki eğitimlerden alabileceğimi söyledim ve öğretmenlerin PDF'den okuduğunu söyledim. Bana "sen üniversiteye gitmedin ben gittim. Öyle değil" dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Nasıl bir doktor böyle diyebilir, nasıl bunu göremez? Belki de ben bunu abartıyorumdur. Neyse çıktık doktordan ben rehber öğretmenimi aradım ve bunları anlattım. Bana "bence ilaçlarını kullan yoksa bu sorunları çözemeyiz" dedi. Hastanede olduğumuz için sonra arayayım dedim. Eve geldim ve mesaj attım "müsait misiniz?" diye. Görüldü attı. 1-2 saat sonra aradım ve meşgule attı. Döner herhalde dedim ama dönmedi. Dedim ki bu adam zorunlu olduğu için benimle konuşuyor okul dışı benim sorunlarım için ne yapsın? Bildiğiniz bir çıkmazın içindeyim. Kafamı 1 hafta toparlamak istesem yarın yarın sınavlarım başlıyor. Hayır sınavlarım olmazsa bile ben oturup boş duramıyorum. Sürekli aklımda ne yapacağım, boş duramam, zaman kaybediyorum gibi şeyler geçiyor. Bir çıkmazın içindeyim sanki. İlaçları bırakmak istemiyorum ama o doktorun dedikleri... Ben biriyle konuştuğum zaman karşıdaki kişiyi elimden geldiğince anlamaya ve üzmemeye çalışırım. En küçük ayrıntıyı bile düşünürüm. Ama insanların böyle yapmaması artık beni bu düşünceden neredeyse çıkaracak. Yarın gidip rehber öğretmenimle açık açık konuşacağım. "benimle sadece işiniz gereği ilgileniyorsunuz, sorunlarım sizin için önemli değil" gibi gibi. Sizce ne yapmalıyım? Aslında konu böyle kısa değil. Yazdıklarım biraz ergence ve sadece 3 kişi arasında dönen bir şeymiş gibi oldu. Ama öyle değil. Düşündüklerimi kelimeye dökemiyorum.
Öncelikle başınız sağ olsun hocam. Bende yaşadıklarınızın neredeyse aynısını yaşıyorum hayattan hiçbir şekilde zevk almıyorum ve her şeyi gereksiz yere kafama takıyorum dışlandığımı düşünüyorum ve herkes bana yaşına göre çok akıllısın, çok yakışıklısın diyor ama ben aynaya baktığımda kendimden utanıyorum yazılıma benim de merakım var fakat nedense öğrenmek istemiyorum inanın ki Unity'i ve Visual Studio'yu 10 kez silip yüklemişimdir, her şeyden çabucak bıkıyorum 2011, 2012'den kalma bilgisayarım vardı hep yeni bir bilgisayar istiyordum alınırsa mutlu olucağımı düşünüyordum geçen senenin başında oyuncu bilgisayarı alındı bilgisayarda aklınıza ne gelirse var GTA 5, Doom, Half-Life, CS:GO, Witcher 3, people playground vs. fakat hiçbirini oynayasım gelmiyor sadece bağımlısı olup hiç zevk almadığım bir oyunu oynuyorum. Hiç bununla alakalı doktora gitmedim ailem zorlasada gitmek istemiyorum her şeyi içimde saklıyorum anlıycağınız yalnız değilsiniz.
.
).
