Konuyu açan arkadaşın ikilemi umarım son bulur ve doğrunun ne olduğunu anlar. Bazılarına yalan gelebilir bazıları sallıyor diyebilir ama içimden gelenleri ve yaşadıklarımı yazıyorum.
Askere gidene kadar klasik yurdum müslümanı birisiydim. Cumadan cumaya ramazandan ramazana. Onun dışında namaz abdest yok. +18 videolara bayılırdım. Bilmediğim site yoktu. Sürekli kızlarla konuşma isteği vardı ve çok kız arkadaşım vardı. Aynı anda başka başka sevgililerim olmuştu. Yüzeysel anlamda sevişmelerim bile çok olmuştu.
Askerde koğuş arkadaşlarımin çoğu namaz kılıyordu. Tabi normal yaşantımda öyle insanlar yoktu. Ailemde de annem babam ablam namaz kılıyordu. Ortam her şeydir. Orada bir akşam namazıyla birlikte namaza başladım. Yaklaşık olarak 6 yıldır kılıyorum. Askerdeyken Kuranın mealini okudum. Her okuyuşumda hayatın anlamını, neden yaşadığımızı, neden burada olduğumuzu, Allah'ın nasıl bir kudreti olduğunu ve kendisine inananları ne kadar çok sevdiğini gördüm. O günden sonra hayatımı Kuran ve Peygamberimizin sünneti üzerine yaşamaya çalıştım.
Günahın büyüğü varsa tövbeninde büyüğü vardır. Çok gözyaşı döktüm çok af diledim. Geçmişte yapmış olduğum şeylerle şimdiki hayatımı düşününce aklıma hep Necip Fazıl'ın sözleri geliyor
" benim geçmişim çöplüktür. Karıştıran köpektir"
Gelelim dua meselesine. Askere giderken hiçbir şeyi olmayan birisiydim. Her namazdan sonra hep aynı duayı ettim. İş eş hayırlı bir evlat. Yaklaşık 2 sene nişanlı kaldık. Bir gün radyo dinliyordum. Bir ayetin mealinde " Allah evlenenlere yardım eder " gibi bir cümle duydum. Işim olduğu zaman evlenecektik ama o kadar beklemeden sonra demek ki dedim evlenmek bizim için daha hayırlı olacak. Birkaç gün sonra gidip düğün tarihini aldık. Sağolsun babam yardım etti her şeyi halletti. Evlendikten 1 ay sonra, 1 sene önce başvuru yaptığım yerden aradılar ve işe başladım ( bu iş yerine cv bıraktıktan sonra ikindi namazı için karşısındaki camiye gidip o okulda çalışmak için dua etmiştim) Evliliğimizin 2.ayında eşimin hamile olduğunu öğrendik. O günden sonra hayırlı bir evlat duama devam ettim. Çünkü duada ısrarcı olmak gerekir. Çok şükür çocuğumuz dünyaya geldi. Sonra başka bir iş için mülakata girdim. Çok şükür orası da oldu. Torpilin olmadan kamuya girmek çok zor dediler. Kimseden yardım istemedim. Çünkü o zamana kadar hep Allaha dayandım Ona güvendim. Oradan da mezun oldum.
Şimdi eşim, arabam, evim, 2.5 yaşında bir kızım var. Son zamanlarda dua edecek bir şey bulamıyorum. Çünkü Allah hepsini nasip etti. Ama bunlara da şükretmek lazım. Bol bol hamd ediyorum, şükrediyorum. Günahkar olmak ayrı ama tövbe kapısı son nefesini verene kadar açık. Ölümün ne zaman geleceğini bilmediğimiz için her an ölüme hazır olmak lazım. Allah herkese imanlı ölmeyi nasip etsin. Ve son sözüm;
Yaşamak için aldığımız her nefesin, bizi ölüme bir adım daha yaklaştırdığı bu dünyada; dünya için ahireti, ahiret için dünyanın güzelliklerini terk etmeden yaşamak ümidiyle..