Merhaba, artık bazı şeyleri çok kafama takmaya başladım ve içimi dökmek istiyorum. Benim bazı sorunlarım var.
Başlıkta da gördüğünüz gibi, benim elimden hiçbir şey gelmez. En ufak şeyi yaparken çok korkarım ve çok utanırım. Resmen kalp atışlarım hızlanır ve çok zorlanırım. Mesela bugün okulda, "şu ders programını panoya as" dediler. Bunu yaparken bile aşırı zorlandım, çok kötü oldum. Nedense hiçbir şeyi beceremiyorum, becerdiklerimi de çok zorlanarak, çok utanarak, yerin dibine girerek becerebiliyorum. En ufak şeye utanıyorum. Veya normalde diğer öğrencilere çok basit gelen matematik işlemleri bana acayip zor geliyor. Bir gün dersin ortasında matematik hocası bana bir soru sordu. Yine diğer öğrencilere hiç düşünmeden direkt olarak cevabı yapıştırılabilecek çok basit bir soruydu. Ama benim kalbim aşırı hızlı atmaya başladı, terledim, utançtan ve korkudan yerin dibine girdim. Hiçbir cevap veremedim. Böyle olduğu zamanlar inşallah ölürüm deyip kendi içimde kendi kendime saydırırım. En son cevap veremedim, diğerleri cevap verdi ve ben çok utandım. Veya görsel sanatlar dersini de hiç sevmem. Zaten okulda çoğu dersi sıkıntı etmem, kötü olmama rağmen matematiği bile. Ancak şu görsel sanatlar dersi hayatımda en nefret ettiğim ders. Etkinlik yapacağız, şunu yapacağız, bunu yapacağız denilince ben çok korkmaya başlarım ve çok panik yapmaya başlarım. En ufak şeyi beceremem. Çizgi çek derseniz bunu da beceremem. Ayrıca yazım da çok kötüdür. Bir ara bir hoca yazım şeklimi görüp defterimi aldı. Değişik değişik hareketler yaparak tüm sınıfa gösterdi okuyabiliyor musunuz diye. Ben yerin dibine girdim, o an okuldan, komple hayattan aşırı soğudum. Sürekli ölmek isterim, hiç yaşamak istemem. Neden yaşamak istemediğim bir dünya'ya zorla getirildim? Herkese bakıyorum, normalde onlara çok kolay gelen şeylere nasıl yapabiliyorlar, nasıl oluyor diye düşünüyorum. Sürekli kendimi çok kötü hissediyorum.
Teşekkürler...
Başlıkta da gördüğünüz gibi, benim elimden hiçbir şey gelmez. En ufak şeyi yaparken çok korkarım ve çok utanırım. Resmen kalp atışlarım hızlanır ve çok zorlanırım. Mesela bugün okulda, "şu ders programını panoya as" dediler. Bunu yaparken bile aşırı zorlandım, çok kötü oldum. Nedense hiçbir şeyi beceremiyorum, becerdiklerimi de çok zorlanarak, çok utanarak, yerin dibine girerek becerebiliyorum. En ufak şeye utanıyorum. Veya normalde diğer öğrencilere çok basit gelen matematik işlemleri bana acayip zor geliyor. Bir gün dersin ortasında matematik hocası bana bir soru sordu. Yine diğer öğrencilere hiç düşünmeden direkt olarak cevabı yapıştırılabilecek çok basit bir soruydu. Ama benim kalbim aşırı hızlı atmaya başladı, terledim, utançtan ve korkudan yerin dibine girdim. Hiçbir cevap veremedim. Böyle olduğu zamanlar inşallah ölürüm deyip kendi içimde kendi kendime saydırırım. En son cevap veremedim, diğerleri cevap verdi ve ben çok utandım. Veya görsel sanatlar dersini de hiç sevmem. Zaten okulda çoğu dersi sıkıntı etmem, kötü olmama rağmen matematiği bile. Ancak şu görsel sanatlar dersi hayatımda en nefret ettiğim ders. Etkinlik yapacağız, şunu yapacağız, bunu yapacağız denilince ben çok korkmaya başlarım ve çok panik yapmaya başlarım. En ufak şeyi beceremem. Çizgi çek derseniz bunu da beceremem. Ayrıca yazım da çok kötüdür. Bir ara bir hoca yazım şeklimi görüp defterimi aldı. Değişik değişik hareketler yaparak tüm sınıfa gösterdi okuyabiliyor musunuz diye. Ben yerin dibine girdim, o an okuldan, komple hayattan aşırı soğudum. Sürekli ölmek isterim, hiç yaşamak istemem. Neden yaşamak istemediğim bir dünya'ya zorla getirildim? Herkese bakıyorum, normalde onlara çok kolay gelen şeylere nasıl yapabiliyorlar, nasıl oluyor diye düşünüyorum. Sürekli kendimi çok kötü hissediyorum.
Teşekkürler...
