En büyük derdiniz nedir?

Uzun bir süredir gerçek hayatta hedefleyip yapmam gereken hedefleri, bir müzik eşliğinde hayalini kurarak kendimi tatmin ediyorum. Artık sadece kendi hayal dünyam var gibi, orada yaşıyorum sanki. Bitik bir hayattaymışım gibi hissediyorum. Evden çıkmaz oldum dostlar, kan bağım olan insanlardan tutun, yakın arkadaşım dediğim insanlar bile beni hep geri plana atıyorlar. Tamam, doğma büyüme ezik biri olarak büyüdüm, birinin en ufak eyleminden bile bana karşı bir mesaj vs. aradım, bende suçluyum. Ama neden hiçbir insan yardım etmeye çalışmaz ki? Her zaman atılan mesaja, edilen davete hızlıca cevap veririm, ortama uyum sağlamaya çalışırım ama karşımdaki kişiler maalesef böyle değil. Boş, önemsiz bir insan olmama rağmen bana bakan öz ailemden başka kimsem yok, onlarla fikirsel olarak farklı düştüğüm zamanlar olsa bile onları çok seviyorum. İnsanlar farkında veya farkında olmaksızın fazlasıyla bencil, olan benim gibi duygusal insanlara oluyor dostlar. Sabaha doğru hüzünlenip sadece içimi dökmek istedim, benim gibi önemi olmayan bir kişinin derdini okuduysanız teşekkür ederim, okumadıysanız da haksız bir yanınız yok :).
 
Psikiyatristik tedavi alıyorum yaklaşık 3 yıldır. Takıntılarım son zamanlarda artış gösterdi bayağı, üstelik sonraki randevum eylülde.
Korkuyorum, insanlar beni asla sevmiyor. Hep geçiştiriyorlar. İnsanlardan korkuyorum, herkes acımasız.
 
IMG_20230718_233041.jpg


1,5 ayda bu kadar ilaç..
 
Benimde yalnızlık var ama bazen kabullenmek gerekir, sevmiyorlarsa yapacak bir şey yok. Böyle yaşamak zorundasın :).

Uzun bir süredir gerçek hayatta hedefleyip yapmam gereken hedefleri, bir müzik eşliğinde hayalini kurarak kendimi tatmin ediyorum. Artık sadece kendi hayal dünyam var gibi, orada yaşıyorum sanki. Bitik bir hayattaymışım gibi hissediyorum. Evden çıkmaz oldum dostlar, kan bağım olan insanlardan tutun, yakın arkadaşım dediğim insanlar bile beni hep geri plana atıyorlar. Tamam, doğma büyüme ezik biri olarak büyüdüm, birinin en ufak eyleminden bile bana karşı bir mesaj vs. aradım, bende suçluyum. Ama neden hiçbir insan yardım etmeye çalışmaz ki? Her zaman atılan mesaja, edilen davete hızlıca cevap veririm, ortama uyum sağlamaya çalışırım ama karşımdaki kişiler maalesef böyle değil. Boş, önemsiz bir insan olmama rağmen bana bakan öz ailemden başka kimsem yok, onlarla fikirsel olarak farklı düştüğüm zamanlar olsa bile onları çok seviyorum. İnsanlar farkında veya farkında olmaksızın fazlasıyla bencil, olan benim gibi duygusal insanlara oluyor dostlar. Sabaha doğru hüzünlenip sadece içimi dökmek istedim, benim gibi önemi olmayan bir kişinin derdini okuduysanız teşekkür ederim, okumadıysanız da haksız bir yanınız yok :).
Kendini değersiz görme dostum. Bende aynı hatayı yaptım. Biz yalnız kalacağız kaderimiz bu büyük ihtimal ama yine de kendini sev.
 

Geri
Yukarı