Çok stres oluyorum

Merhaba. Aslında bir teknoloji forumuna bunun gibi bir konu açmak istemezdim ancak artık çok çaresiz kaldığımı hissetmeye başladım. Çok stres oluyorum. Her şeyi kafaya takıyorum. Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ya da durduk yere strese girip bunalıyorum. Duygusal biri olmamama rağmen durduk yere ağlayasım geliyor. Ancak hiçbir zaman bunu dışarıya yansıtmıyorum. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum. Bu yazdıklarım garip gelebilir ama durum bu. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ancak bu durumu anneme söyleyip onu üzmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkürler.

Henss dedi:

Merhaba. Aslında bir teknoloji forumuna bunun gibi bir konu açmak istemezdim ancak artık çok çaresiz kaldığımı hissetmeye başladım. Çok stres oluyorum. Her şeyi kafaya takıyorum. Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ya da durduk yere strese girip bunalıyorum. Duygusal biri olmamama rağmen durduk yere ağlayasım geliyor. Ancak hiçbir zaman bunu dışarıya yansıtmıyorum. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum. Bu yazdıklarım garip gelebilir ama durum bu. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ancak bu durumu anneme söyleyip onu üzmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Çok tasvip etmiyorum ama sarhoş olup tek başına aglayarak içini boşaltabilirsin geçiçi bir çözüm onun dışında ne yapabilirsin bilmiyorum ama sen yine de dene.

Fazla kafaya takmayın hocam.

karacan5 dedi:

Çok tasvip etmiyorum ama sarhoş olup tek başına aglayarak içini boşaltabilirsin geçiçi bir çözüm onun dışında ne yapabilirsin bilmiyorum ama sen yine de dene.

Genişletmek için tıkla...

Alkol ve sigara kullanmayan birisiyim.

Acı Rakı dedi:

Fazla kafaya takmayın hocam.

Genişletmek için tıkla...

Bende takmak istemiyorum ancak olmuyor.

Henss dedi:

Alkol ve sigara kullanmayan birisiyim.

Bende takmak istemiyorum ancak olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

Hocam büyüdükçe az çok dünyanın işleyişini çözüyorsunuz. "Lan bu kadar takmaya gerek yokmuş meğersem" diyorsun.

Stres herkesin gündelik hayatında olan cok normal bir şey. Sana tavsiyem biraz kafa dağıtmaya çalış, kendin ol sana bir seçim hakkı veya fikir sunulduğunda konuşmak istiyorsan diyeceğin şeyi iki defa düşün ve aklında kur. Bunun seni rahatlatıcağına eminim. Umarım bu zamanları psikolojik destek almadan düzeltirsin bol şans.

Henss dedi:

Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

İyi bir insan olmaya çalışmanın nesi kötü? empati yeteneğiniz gelişmiş. Ben de sizin gibi önceden bu şekilde ne yazacağımı sürekli düşünür öyle yazardım. Hayatın gerçeklerini ve insanların size karşı olan tavrını gördükçe nefret ettiğiniz insana dönüşüyorsunuz. Zaman her şeyin ilacıdır. O kadar ilerliyor ki, bir seviyeden sonra olur olmadık şeylere tahammülünüz kalmıyor. Kendimden örnek verecek olursam her sabah kalkıp okula gitmekten çok, başka insanların yüzünü görmekten nefret etmeye başladım. Varlıklarından rahatsız oluyorum. Neden her sabah bunları görüyorum? bir kere de sokak boş olsa da kafa dinlesem deyip nefret hissi geliyor içimden. İyi ebeveynlerin yoksa aynısı ebeveynlere karşı da oluyor. Okulda iyi niyetle cümleye başlayıp her gün aynı nasihati veren rahatsız edici hocalar da aynı şekilde. İnsana varlığını sorgulatıyor, ''ben neden her gün bu adamı dinliyorum? bıktım artık'' diyorsun.

Psikolog tarafından destek almanızı öneririm.(mümkünse özel hastaneden)

Henss dedi:

Merhaba. Aslında bir teknoloji forumuna bunun gibi bir konu açmak istemezdim ancak artık çok çaresiz kaldığımı hissetmeye başladım. Çok stres oluyorum. Her şeyi kafaya takıyorum. Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ya da durduk yere strese girip bunalıyorum. Duygusal biri olmamama rağmen durduk yere ağlayasım geliyor. Ancak hiçbir zaman bunu dışarıya yansıtmıyorum. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum. Bu yazdıklarım garip gelebilir ama durum bu. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ancak bu durumu anneme söyleyip onu üzmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Sana çok samimi ve dürüst bir şekilde anlatıyorum iyi oku, eğer sana biri takma kafana derse ona sadece haklısın, evet ya öyle yapmalıyım gibi şeyler söyle ve geçiştir, ve içinden söv ama sağlam söv çünkü sendeki stres kaygı bozukluğu sendekilerin aynısı bende de vardı ve haplarımı almadığım zaman hala da var bu zamanla hatta belki de çok uzun bir zamanla hatta belki de hiç geçmeyecek bir hastalık, bu durumda yapabileceğin tek şey sağlam bir hap almak, ilaç kullanmayı seven bir insan değilim hastalandığımda bile dayabildiğim kadar dayanırım çünkü ilaçlar aslında çok tehlikelidir ama bizim durumumuzda hapı, biraz garip bir tabir olacak fakat, uyuşturucu bağımlılarının olduğu duruma düşmek zorunda kalıyorsun. Hapları almaya başladığın zaman (eğer doktorun sana doğru hapı bulmuşsa) hayatın karanlıktan aydınlığa dönüyor özgüvenin geri geliyor, duygularını daha iyi kontrol ediyorsun ve hapları öyle anlık bir şey gibi bekleme düzenli kullan çok mutlu olmaya başlıyorsun. Bu arada kimseye derdini anlatıp kendini de yorma insanların geneli empati yapmaktan aciz. Aynen reis sen takma dedin ben takmadım çok iyisin. Böyle bir dava yok yaşamadıkları duruma takma diyorlar. Türkçe ibarelerle sana kendimi çok iyi anlatamasamda. Özetle bir psikiyatri doktoruna kimseye ailene akrabana anlatmadan git ve seni biraz olsun duygusuzlaştıracak bir ilaç bul kendine hiç kimseye anlatma ama bu çok önemli bir anlatırsan soru bombardımanı peşini bırakmaz, ve sana sanki hastaymışsın gibi bakalar, Türk toplumu böyledir. Bu arada sana mahalle abisi gibi öğüt veriyorum ama kaç yaşında olduğunu bilmiyorum anlayışın için teşekkürler.

Henss dedi:

Merhaba. Aslında bir teknoloji forumuna bunun gibi bir konu açmak istemezdim ancak artık çok çaresiz kaldığımı hissetmeye başladım. Çok stres oluyorum. Her şeyi kafaya takıyorum. Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ya da durduk yere strese girip bunalıyorum. Duygusal biri olmamama rağmen durduk yere ağlayasım geliyor. Ancak hiçbir zaman bunu dışarıya yansıtmıyorum. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum. Bu yazdıklarım garip gelebilir ama durum bu. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ancak bu durumu anneme söyleyip onu üzmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Çevrenizde illaki yaptığı şeyleri hiç takmayan yaptığı hiçbir şeyi ölçüp biçip yapmayan tipler vardır. Onlara bakın az örnek alın. Kötü anlamda söylemiyorum kafaya takmamak açısından söylüyorum. Her yapacağınızı evet ölçüp biçmelisiniz ama artık size zarar veriyorsa orada o düşünceyi bitirmelisiniz. Yapamayacağınızı düşündüğünüz her şeyin üzerine gidin ve yapın.