@m1cope Charles Manson Ted Bundy ve Richard Ramirez örneğini verebilirim hiçbir gelecek vadetmemelerine rağmen yüzlerce kadından aşk mektubu alıyorlar. Ha tabi ki dark triad rolü yap falan demiyorum çünkü hem iyi yapsa bile en fazla birkaç kısa ilişki yakaliyacak burda söyleme sebebim yok şöyle yaparsam böyle olur mu öyle yaparsam şöyle kırılır mı falan gibi düşünmek yerine rahat relax olması lazım.
Aslinda pek doğru degil. Vucudu guzel olmayan ya da darktriad olmayan birilerinden de hoslanabiliyorlar. Ki Darktriad olucam dıye saçma sapan birine donusup cool olduğunu sanan da cok insan var.
Bence uzun iliskiler için en mantiklisi direkt kendin olmak. Isine gucune bakip olursa olur modunda olmak.
Kitapla ilgili, kisa zamanli olansa dediginiz gibi tatli sevgi boş oluyor. Direkt cesurca kizi begendigini belli etmek daha iyi oluyor. Lovebombing olayı tatlı sevgiden ziyade fazlaca iltifat olarak kullanilinca etkili olabilir.
Efendilige katiliyorum. Bu tip iliskiler için efendi ve icedonuk olmak boş. Hem disa dönük hem de bir tik da olsa umursamaz olmak daha iyi.
Bence ana nokta ikisinde de olursa olur olmazsa olmaz diyebilmek.
Lovebombing dediğim gibi, bence ise yarayabilir. Ama seni seviyorumdan ziyade begeniyorum, bana iyi geldin vs. olsa daha iyi olur dıye dusunuyorum.
Artık kızlara ve cinselliğe ulaşamamaktan kafam gerçekten gitmiş onu fark ettim. Kısa ilişki uzun ilişki vs. hiçbir şey yakalayamıyorum.
Zaten küçücük şehirlerde üniversite okumanın dezavantajlarından biri de buydu aslında ama esasında bulan da buluyor diye düşünüp sorun kendimde diyor ve kendimi fazlaca paralıyorum.
Dediğiniz gibi zaten rol yapamam. Genel olarak kendimi bir şeye inandırmakta iyi olsam da bunu ancak fake it till you make it vs. için kullanıyorum. Ama neden bir türlü olmadığını anlayamıyorum.
Galiba sosyal hayat eksiğinden kaynaklanıyor. Hep aynı çevrede aynı arkadaşlarımla aynı şeyler yapıyoruz ve başkasıyla tanışamıyorum. Sadece Instagram kalıyor onda da ayda yılda bir kişi takip isteğini kabul edecek de konuşacağız da beğenecek de...
Yani şuan ne yaparım bilmiyorum. Tek bildiğim bir şekilde olmadığı. Kitap okuyorum, okuduğum şeyi hayatıma katıyorum ama kattığımı da bir ben biliyorum. Hem monotonluktan sıkılıyorum hem çok monoton bir hayatım var.
Eskiden fazlaca muhtaç davranıyordum şimdi yapmıyorum. Herkes çok değişmişsin güzel olmuş, olgunlaşmışsın dese de sonuç olarak benim elde hala var 0
Ama bu kitabı okuyunca acaba olgunlaşmak kötü bir şey mi diyorum. Sınıfta adım yavşak olarak çıktı ama eğleniyordum. Kitaptaki gibi kimse bana daha da yanaşmadı. Hatta tam tersi herkese yürüyor diyip uzaklaşanlar daha fazla oldu ama iyidim. Ardından depresyon, ilaçlar, alınan kilolar vs. vs.
Artık kişilik olarak çok çok daha iyi olduğum söyleniyor ama gram eğlenmiyorum, FAzlaca mastürbasyon durumu olmaya başladı günde birkaç kez, en önemlisi de beni yıllardır tanıyan kişiler ciddi manada artık neşesiz birine dönüştüğümü söylüyor.
Bir kızla tanışmıştım. Bana çok bunaltıyorsun, çocuk gibisin falan diyordu. Aynı kızı geçen gördüm olgunlaştığımı söyledi ama neşemden hiç iz kalmamış. Yoruldum artık.
Ve böyle olmam lazım mı onu da bilmiyorum. Mesela Ege Fitness izliyorum. Takılmaya çıkıp random insanlarla konuşuyordu(Burada yapsam cidden şehirde bile adım çıkar gibi geliyor o derece küçük) Maskülenlik redpill lovebombing cart curttan ziyade söylediği şey eğlenceli olun, bi hayatınız olsun, Vücut yapın, muhtaç davranmayın oluyordu.
Ben direkt böyle olduğum dönemin birinde de kimseye ulaşamamıştım.
Hocam soru o değildi maalesef moderatörler başlığı değiştirmiş.
