Her insanın gördükleri/yaşadıkları, çevresine olan tepkileri/anlayışları farklıdır, bazı insanlar sessiz yaşar ancak beyinleri çok gürültülüdür... Kendi adıma konuşmam gerekirse çevremden sürekli sosyal ol, dışarı çık, arkadaş edin vs vs. laflar duyuyorum, herkes içine dönük insanları psikolojik sorunları olan bireyler olarak düşünüyorlar, ancak bunun da belli bir sınırları vardır, yalnız olmaktan hiç rahatsız olmadım, kendimi bu sayede fazlasıyla geliştirme fırsatı buldum, öyle ki başkalarına olan bağımlılığım yüksek ölçüde az... Öyle ki sessiz olan kişiler çevresiyle sürekli düşünce halinde oluyorlar, herkes kolayca arkadaş olabiliyorken, dışarıdan izlemek, "acaba benim neyim eksik" gibi düşüncelere sebebiyet veriyor, bunun yanında çocukluk zamanında ailesinden baskı görmek de etkileyebiliyor, bir kez dışlandığın da artık kabullenme, ve kendini suçlama eğilimi başlıyor, öyle ki herkesin "AAA bakın, tek gözlü çocuk geliyor" dediği, ve ilkokulda dışladıkları kişiyim, bu arkadaşı anlayabiliyorum,
adam sürekli başkalarını eleştirmekten başka bir şey yapmamış yazısında büyük ihtimalle gerçek hayatta da her şeyi herkesi kötü şekilde eleştiriyor, insanlardan uzak duruyor sonra da tek başına bir köşede üzülüp, sızlıyordur. Biz burada ne desek boş arkadaş ya psikolojik tedavi olacak ya da düşünce biçimini değiştirecek, başka çözümü yok.
