İyi insanlar neden hep üzülür?

WolreaG

Hectopat
Katılım
1 Şubat 2022
Mesajlar
5.243
Makaleler
4
Çözümler
4
Yer
İzmir
Daha fazla  
Sistem Özellikleri
RX 570, 8 GB RAM, i5-4590
Cinsiyet
Erkek
Hayatta hep kötü durumlarda kaldım, konuşma problemi yaşadığım için arkadaşım olmadı ve evime tıkılı kaldım. İnsanlar okuldan çıkarken okey atmaya giderken benide çağırsınlar diye gözlerinin içine baktım 1 kişi eksikken, hiç davet edilmedim. Bir keresinde ben gitmiştim davet edilmediğim halde ama 'seni çağırmadık neden geldin' dediler ve davetsiz misafir olmadım o günden sonra. Ben hep iyi düşünceliyim tamam kafama şeytanlıklar geliyordu ama karakterim iyiydi, insanları kandıramazdım yalan söyleyemezdim yani kişiliğim buydu. 12. sınıfa gidiyorum ve ocak ayında bir kız bana yazdı konuştuk ve 2 günde samimileştik 4. gün buluştuk ve el ele tutuştuk bana hediye aldı tokasını verdi. Arkadaşlar ben sevilmedim o zamana kadar, bana ailem bile en ne zaman seni seviyorum dediğini hatırlamıyorum, o kızda bana bilmiyorum enerjisi çok yüksek birisi ve tamam lise aşkı denilen kişi bundan olur demiştim. Beraber yürüdük konuştuk sohbet ettik ama tanışamadık yani her şey hızlı ilerlemişti. Sonuç olarak 10 gün konuştuk ve kız benle konuşmayı kesti arkadaş olalım dedi ama ben ilk kez birkaç duyguyu hissetmişken bir anda arkadaşlığa geçemem çünkü olmaz böyle şey. Ben de yazmadım aramadım okulda bakmadım yüzüne bile çünkü seviyorum onun sınıfının önünden geçerken bile korkuyorum, onun arkadaşlarının olduğu sınıfa girerken acaba o orada mı diye girmiyorum. 1 ay geçti ve ben tekrar tanışmak istedim çünkü beni yanlış tanımıştır diye düşünmüştüm ve onun bir arkadaşı ile samimi oldum. Konuştuk ve ona dedim beni nasıl tanıdı acaba nelerden hoşlanır gibi gibi ve dün yaşandı bu olay. Bugünde hazırlandım ve en sevdiği çikolatayı ona aldım onu tek buldum bir yerde ve çikolatayı verdim tekrar tanışalım mı dedim o durakladı. Arkadaşına da şunları demiş zamanında, "Fazla iyi, kızmıyor, onu bozarım ben, çok düşünceli çocuk" ve o çikolatayı almadı elimden ve hayır dedi arkadaş kalalım dedi. Ben de arkadaş kalmak istemiyorum dedim ve vedalaşalım dedim, sarıldı bana ben sarılamadım. Ben hep iyi olduğumdan saf olduğumdan kaybettim arkadaşlar ve 1 ay belirsizliğin ardından şimdi son buldu ve eve 10dk da giderken 40dk da gidemedim gözüm karardı eve gidene kadar, hayat enerjim sıfırlandı ve eve gelir gelmez uyudum.

Artık kısa zamanda gaddarlaşmak ve bu iyi çocuktan çıkmak istiyorum. Kişiliğim bozulsun karaktersiz olayım demiyorum sadece çağın erkeği olayım. Umursamaz olayım, bana ilgi gösteren birisine bağlanmayayım diyeceğimde bana ilgi gösterende olmaz, neyse ben spora gidiyim de belki kafam dağılır. :)
 
Son düzenleme:
Şöyle bir durum var, insanlar yanında olmasından mutlu olduğu kişileri yanlarına alırlar. Bu sorunu senin çözmen gerekiyor. Özgüvenini yüksek tutman lazım. Ortamlara girip kendini açmalısın.Sınırlarını belirle ve kendini tanı. insanlarla ayarında, çizgini koruyarak konuşmayı öğrenmelisin. Birçok kişi bu sorunu yaşıyor, akışına bırakmalısın. Kimse seni düşünüpte yardımda bulunmak istemez. En kötü tarafıda bunu maalesef yalnız başına aşmalısın.
 
Şöyle bir durum var, insanlar yanında olmasından mutlu olduğu kişileri yanlarına alırlar. Bu sorunu senin çözmen gerekiyor. Özgüvenini yüksek tutman lazım. Ortamlara girip kendini açmalısın.Sınırlarını belirle ve kendini tanı. insanlarla ayarında, çizgini koruyarak konuşmayı öğrenmelisin. Birçok kişi bu sorunu yaşıyor, akışına bırakmalısın. Kimse seni düşünüpte yardımda bulunmak istemez. En kötü tarafıda bunu maalesef yalnız başına aşmalısın.
Anladım ama özgüveni yüksek tutmak için tanışmak deneyimlemek lazım değil mi? Ortamlara girip kendini aç demişsin ama o ortam nereler? Teşekkür ederim.
Kız ne aradığını biliyor ve seni hayal kırıklığına uğratmamak için senden vazgeçmiş.
Evet öyle oldu ama benimde fazla iyi olduğumu falan dedi ve çoğu kişininde sorunu bu. Yani illa gaddar karaktersiz mi olacağız? Ve o kız ne aradığını biliyor ama benle tanışan samimileşen hatta çok tanışmadan samimileşen o. İnsanlara değer vermeme işini yapamıyorum ben fazla anlam yüklüyorum her şeye. Gereksiz tevazu derken? Kimse benden üstün zannetsin istemiyorum ama onların etrafındaki kişiler onları öyle gördükleri için genelde benimde öyle gördüğümü düşünüyorlar ve birazda haklılar. Dost kavramı işte sıkıntılı bir kavram, arkadaşım olmadı ki dostum olsun. Hocam ama yani birisi ilk kez sevilmiş onu o sever yani kız arkadaşlarına kocam diyormuş nasıl bir anda 180 derece dönebiliyor bunu anlamıyorum. Kız tamam karaktersiz arıyor ama benim hakkımda bilgi almamış mı kız grupları boşuna yok yani.
 
Fazla anlam yüklediğin insanların hayatına giriş ve çıkış hızları o kadar çabuk olur ki anlamazsın.bunun sonucunda da üzülürsün.
İyi insanlarda kroniktir gereksiz tevazu:)ondan dedim. Böyle bir durumda değilsen dikkate alma.
Genelde insanlarla tanıştıktan hemen sonra onun hakkında hüküm vermek çok yanlış bir karar olur. Biraz suyun durulması lazım. Bu yüzden yanına gelen biri sana kocam da der aşkım da der. Her şeyle karşılaşabilirsin yani. Bu yaşlardaki kişilerin söyledikleri ve düşünceleri, tavırları çok değişken olur. O yüzden padişah fermanıymış gibi görmemeliyiz. Canım cicim deyip 5 dakika sonra ezeli düşmanı da ilan edilebilirsin.
Ağırdan almak, analiz etmek zorundayız. Karşıdakimizin emelini idrak etmeden yelkenleri indirmemek, gardımızı düşürmemeliyiz yani.

Zamanın akışına bırakmayı bilmek zorundayız. Yoksa takılıp kalır, zamanımızı boş yere israf etmiş oluruz.

Arkadaş mevzusunda da seninle gerçekten arkadaş olacak olan olacaktır merak etme.
 
Hayatta hep kötü durumlarda kaldım, konuşma problemi yaşadığım için arkadaşım olmadı ve evime tıkılı kaldım. İnsanlar okuldan çıkarken okey atmaya giderken beni de çağırsınlar diye gözlerinin içine baktım 1 kişi eksikken, hiç davet edilmedim. Bir keresinde ben gitmiştim davet edilmediğim halde ama 'seni çağırmadık neden geldin' dediler ve davetsiz misafir olmadım o günden sonra. Ben hep iyi düşünceliyim tamam kafama şeytanlıklar geliyordu ama karakterim iyiydi, insanları kandıramazdım yalan söyleyemezdim yani kişiliğim buydu. 12. sınıfa gidiyorum ve ocak ayında bir kız bana yazdı konuştuk ve 2 günde samimileştik 4. gün buluştuk ve el ele tutuştuk bana hediye aldı tokasını verdi. Arkadaşlar ben sevilmedim o zamana kadar, bana ailem bile en ne zaman seni seviyorum dediğini hatırlamıyorum, o kızda bana bilmiyorum enerjisi çok yüksek birisi ve tamam lise aşkı denilen kişi bundan olur demiştim. Beraber yürüdük konuştuk sohbet ettik ama tanışamadık yani her şey hızlı ilerlemişti. Sonuç olarak 10 gün konuştuk ve kız benimle konuşmayı kesti arkadaş olalım dedi ama ben ilk kez birkaç duyguyu hissetmişken bir anda arkadaşlığa geçemem çünkü olmaz böyle şey. Ben de yazmadım aramadım okulda bakmadım yüzüne bile çünkü seviyorum onun sınıfının önünden geçerken bile korkuyorum, onun arkadaşlarının olduğu sınıfa girerken acaba o orada mı diye girmiyorum. 1 ay geçti ve ben tekrar tanışmak istedim çünkü beni yanlış tanımıştır diye düşünmüştüm ve onun bir arkadaşı ile samimi oldum. Konuştuk ve ona dedim beni nasıl tanıdı acaba nelerden hoşlanır gibi gibi ve dün yaşandı bu olay. Bugünde hazırlandım ve en sevdiği çikolatayı ona aldım onu tek buldum bir yerde ve çikolatayı verdim tekrar tanışalım mı dedim o durakladı. Arkadaşına da şunları demiş zamanında, "fazla iyi, kızmıyor, onu bozarım ben, çok düşünceli çocuk" ve o çikolatayı almadı elimden ve hayır dedi arkadaş kalalım dedi. Ben de arkadaş kalmak istemiyorum dedim ve vedalaşalım dedim, sarıldı bana ben sarılamadım. Ben hep iyi olduğumdan saf olduğumdan kaybettim arkadaşlar ve 1 ay belirsizliğin ardından şimdi son buldu ve eve 10dk da giderken 40dk da gidemedim gözüm karardı eve gidene kadar, hayat enerjim sıfırlandı ve eve gelir gelmez uyudum.

Artık kısa zamanda gaddarlaşmak ve bu iyi çocuktan çıkmak istiyorum. Kişiliğim bozulsun karaktersiz olayım demiyorum sadece çağın erkeği olayım. Umursamaz olayım, bana ilgi gösteren birisine bağlanmayayım diyeceğimde bana ilgi gösterende olmaz, neyse ben spora gidiyim de belki kafam dağılır. :)

Hocam şöyle bir mevzu var. Çağımızın gençleri ve insanları genel olarak sizin gibi saf duygular beslemeyip sadece kendi çıkarlarını düşündüğü için günümüzde 'abi iyi insan olan kaybeder' diye bir durum var. Bu çağımızı için doğru. İnsanlar bencil düşüncesiz ve çıkar düşünüyor, empati kurmuyorlar. Sizin bu şekilde olmanız veya kolay bağlanmanız hem iyi hem kötü. İnsanları takmayan günümüz tipik mallarından olmayın tabii. Ama spora git, kişisel gelişimine odaklan. Örnek veriyorum yazılım öğren, ya da yabancı diller öğren. Sosyal açıdan daha rahat ol. Kişisel gelişim kitapları alıp okuyabilirsin. İnsanlarla rahat sosyalleşebileceğin ilgi alanların olsun. Mesela ortamda bir araba motor ya da savaş uçakları gibi rastgele bir konu açıldı ortama dahil olabilecek kadar genel bilginiz olsun. Ondan sonra ne olabilir, film ve dizi izleyin. Genel kültürünüz gelişsin. Ve asosyal olmayın ve birilerine kolay bağlanmamaya çalışın. Yani kısadan hisse, başkaları için kendinden fedakarlık yapma.

Aklıma bu kadar geldi hocam genel olarak anlatmak istediğim şeyi anladınız umarım :)
 
Fazla anlam yüklediğin insanların hayatına giriş ve çıkış hızları o kadar çabuk olur ki anlamazsın.bunun sonucunda da üzülürsün.
İyi insanlarda kroniktir gereksiz tevazu:)ondan dedim. Böyle bir durumda değilsen dikkate alma.
Genelde insanlarla tanıştıktan hemen sonra onun hakkında hüküm vermek çok yanlış bir karar olur. Biraz suyun durulması lazım. Bu yüzden yanına gelen biri sana kocam da der aşkım da der. Her şeyle karşılaşabilirsin yani. Bu yaşlardaki kişilerin söyledikleri ve düşünceleri, tavırları çok değişken olur. O yüzden padişah fermanıymış gibi görmemeliyiz. Canım cicim deyip 5 dakika sonra ezeli düşmanı da ilan edilebilirsin.
Ağırdan almak, analiz etmek zorundayız. Karşıdakimizin emelini idrak etmeden yelkenleri indirmemek, gardımızı düşürmemeliyiz yani.

Zamanın akışına bırakmayı bilmek zorundayız. Yoksa takılıp kalır, zamanımızı boş yere israf etmiş oluruz.

Arkadaş mevzusunda da seninle gerçekten arkadaş olacak olan olacaktır merak etme.
Evet çok değişkenli bu yaşlardaki insanlar. Anladım, zaman gerçekten ilaç ve zamana bırakmak en iyi çözüm. Ama bu yaşadığım deneyimi bir daha başka birisiyle yaşamamak için olgunlaşmak lazım. Yüzümüz yere sürttüğü zaman mı olacak bu olgunlaşma yoksa çalışma hayatına girince mi yoksa çok mu kızla takılmak lazım bilmiyorum ama keşke ilacı olsa da olgunlaşsak.
 
Anladım ama özgüveni yüksek tutmak için tanışmak deneyimlemek lazım değil mi? Ortamlara girip kendini aç demişsin ama o ortam nereler? Teşekkür ederim.
Sadece tanışmak özgüveni yükseltmez ki. Örneğin kalabalık bir ortamda "Burası bana göre değil, beni dışlayacaklar, rezil olacağım" gibi şeyler düşünürsen, emin ol bunlar başına gelir. Kendine güven. Sesini çıkar. Çekingen durmamalısın yoksa kaybedersin.
 

Şu makalenin 3 serisini de bastan sona okumani tavsiye ederim.
1. serisini bitirdim ve gerçekten haklı. Yani hepsi haklı. 1. de açıklamayı yaptı 2. de veya 3. de umarım nasıl iyileşeceğimi söyler. Aslında iyi değiliz sadece yapmacığız, karşımızdakine iyi profil bırakmak için kasıntılık yapıyoruz. Bunu geçmişte veya konuşmayı bıraktığım kızla konuşurkende çok yaptım, benim gülmem çok sesli ve bir anda patlar ama kızın yanında normal gülmeye çalışıyordum rahatsız olmasın diye. Doğal olamadım hiç ve evet onaylanma sorunu bendede var ve bu yüzden öngörme yeteneğimde gelişmiş değil. Sürü nereye gidiyorsa oraya giderim.
2. serisini bitirdim ve burada hayatın bizim istediğimiz gibi gitmediğini diyor. Ben hep düşünürdüm bir ilişkim olur onla gezerim eğlenirim yaşarım bir tarafta arkadaşlarım olur işim olur para kazanır evlenirim diye benim 10 yıllık planlamam bile vardı ama büyüdükçe ve özellikle lise 11.sınıftan sonra bu planlar 2 yıla ve 1 yıla ve şuan plan yapmıyorum 6 ay sonrasını bile düşünmek istemiyorum. Hayat sıkıntılar dolu ve herkes memnun olmaz, birisinin dediğine çok takılırım ve herkesle iyi olmak isterim buda efendi erkek sendromu bence, çünkü düşmanım yok. Bu yaşıma kadar tek konuşmayı reddettiğim ve sohbeti kestiğim tek kişi bu kız oldu ve bunu yaptığım için şuan pişman değilim, 1 ay boyunca bir umut dedim onun fotoğraflarıyla uyudum onun fotoğraflarıyla uyandım gün boyu onu düşünerek şarkı dinledim ve şimdi birkaç hafta üzülür ve biter. Ama bu kız lise aşkım olsun isterdim orası ayrı, herkesin lisede şu kız dediği kişi var benim yok, keşke bu olgunluğa 10. sınıfta gelseydim.
3. serisini de bitirdim ve asıl özet bu. Bunu her gün okumak lazım ve kendi kurallarımı oluşturmam lazım. Şimdi de kural nedir bunun örneklerine bakmak lazım. Teşekkür ederim bu efendi erkek sendromunu attığın için. Çok doğru demiş yazan kişi ve nokta atışı yapmış ki yaşamış zaten bunları ama aşmış.
Sadece tanışmak özgüveni yükseltmez ki. Örneğin kalabalık bir ortamda "Burası bana göre değil, beni dışlayacaklar, rezil olacağım" gibi şeyler düşünürsen, emin ol bunlar başına gelir. Kendine güven. Sesini çıkar. Çekingen durmamalısın yoksa kaybedersin.
Çekingen durmamaya çalışıyorum evet. Mesela benim dışarıdan bakılınca tek sorunum peltek olmam ve konuşma zorluğumun olması. Ama bu sorunu aşmaya çalışıyorum ve başarıyorum mesela bu iki sorunu karşı tarafa dile getirince samimi geliyor insana, ve kabullenmek çözmek için önemli bir adım. Heyecanlandım gene has falan diyorum ve toparlıyorum durumu mesela.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı