İyiler neden hep üzülür ya da kaybeder?

İyiler neden hep ezilmeye kaybetmeye mahkumdur ki? Sizce bunun nedeni nedir? İyi olmamalı miyiz?

Örnek vereyim. Mesela bir insan kendine yapılan yanlışları görmezden gelir affederse, karşısındaki insan yaptıklarının görmezden gelineceğini bilerek böyle yapmaya devam eder.

Öyle bir şey yok. Benim düşüncem; birisinin diğerlerine ayak uyduramayıp, o diğerlerinin kusurlarını yakalayınca "ama ben iyiyi seçtim" avunması olduğudur.

Gerektiğinde iyi gerektiğinde kötü olmalısın. Aslında gerektiğinde kötü olmak da iyiliktir.

Ya da birileri hep size zorbalık yapıyor, şiddet uyguluyor vs. Siz bunlara karşılık vermek yerine gülüp geçerseniz hep devam eder bu. (Denendi onaylandı.)

İyi olun ama kötüyü de görün, sana kötülük yapıldığını görebil ve o insanla bir daha konuşma. Kendin gibi insanlarla takılmalısın, hiç kimseye kendini benzetmemelisin. Kötü ve vahşi dünyada iyilerin üzülmesi normal.

Hangi konularda genelleme yapıyorsun?

Days Gone'un finalinde şöyle bir söz geçiyor, ve bu sözü duyduğumdan beri unutmuyorum;
"What great ones have is always for the benefit of others."
Türkçe çevirisi ise, "iyilerin sahip olduğu şeyler her zaman diğerlerinin yararınadır."

Sen iyi olmaya devam et. Bırak dünya sana kötü davransın.

Bu zamana kadar hep iyimser, kimsenin kötülüğünü istemeyen, yardımsever biri olmaya çalıştım ama nedense hep kaybeden ben oldum. Ortaokul zamanında bir arkadaşım vardı, ömrü hayatında ona benim kadar iyi olan biri olmadı ama o beni iki dakikada satıp başkalarıyla kanka olmayı seçti.

Kime göre iyi neye göre kötü?