23 yaş üniversite okumak için çok mu geç?

22 yaşındayım diplejik cp(serablal palsi) hastasıyım-yani beyin felci) bana 3 yaşında omurilikten ameliyat yaptıkları için hastalığımın herhangi bir defektini taşımıyorum vücudumda kasılma gerilme yok, lakin kasa giden bağlantılar sinirler kesildiği için yürümek bağımsız bir hayat sürmek için çalışmam gerekiyor. Fizyoterapistlerim bu sene sonuna kadar tedavinin biteceğini söylüyorlar. Hayatımda hiç tek başıma dışarı çıkmadım. Bunun düşüncesi bile beni geriyor. Ama hayat olarak hiçbir şeyden geç kalmamak kendim gidip bir üniversite okumak istiyorum. 23 yaş çok mu geç bunun için? Durumumun pik noktasında fiziksel olarak diğer insanlardan hiçbir farkım kalmayacak. Sadece yaş ortam psikoloji bu tip faktörler beni çok zorluyor. Sürekli bunu düşünüyorum.

35 yaşında üniversite okuyan akrabam var. Hiçbir şey için geç değil.
 
22 yaşındayım diplejik cp(serablal palsi) hastasıyım-yani beyin felci) bana 3 yaşında omurilikten ameliyat yaptıkları için hastalığımın herhangi bir defektini taşımıyorum vücudumda kasılma gerilme yok, lakin kasa giden bağlantılar sinirler kesildiği için yürümek bağımsız bir hayat sürmek için çalışmam gerekiyor. Fizyoterapistlerim bu sene sonuna kadar tedavinin biteceğini söylüyorlar. Hayatımda hiç tek başıma dışarı çıkmadım. Bunun düşüncesi bile beni geriyor. Ama hayat olarak hiçbir şeyden geç kalmamak kendim gidip bir üniversite okumak istiyorum. 23 yaş çok mu geç bunun için? Durumumun pik noktasında fiziksel olarak diğer insanlardan hiçbir farkım kalmayacak. Sadece yaş ortam psikoloji bu tip faktörler beni çok zorluyor. Sürekli bunu düşünüyorum.
Azmine helal olsun kral. Ben de aynı durumdayım şu an yeni hazırlanıyorum üniversiteye ve 23 yaşında girmiş olacağım.
Benim senin gibi geçerli bi mazeretim de yok tamamen kendi mallığımdan bu kadar geç kaldım. Ama problem değil, geç olsun güç olmasın. Kaldı ki geç değil. İnsan ömrü uzadı artık eskisi gibi 30larda mefta olma şansımız düşük.
Ayrıca geç olduğunu farzetsek dahi bir problem olmaz. Ömrünün sonlarına gelip de senin bu mentalitene kavuşamamış, boş hayat geçirmiş yığınla adam var. Onlardan fersah fersah öndesin. Bu düşünce yapısıyla yıkılmazsın sen.
 
Buyuk saygi duydum. Hayir, gec degil. Belki aile ile ayni sehirde okumak ya da gorece yakin olmak mantikli olacaktir. Uzun bir kariyerde 3-4 senelik ayrimin onemi olmaz.

Hocam antalyadayım ilçedeyim zaten. İstesem öyle bir imkan yaratırdım. Ama er ya da geç istesem de istemesem de ailemin olmayacağı veya ailemden ayrı kalmam gereken durumlar olacak. Onların da ben halihazırda tıbben yürüyebilecek sağlığıma kavuşabilecek durumdayken taşınmaydı şuydu buydu uğraşssınlar istemedim. Kendim yapmak istiyorum bunu. Öyle olsa bile benim tam olarak istediğim bu değil. Fiziksel olarak pik noktada fiziksel bir engelim de olmayacak zaten ailenin uzaklığı-yakınlığının önemi yok. Diğer insanlardan hem görüntü hem his olarak bir farkım kalmayacak yani.
 
Yaş konusunu fazla kafana takma. Okula ne zaman girdiğinden çok okulda ne yaptığın önemli. AKTS için farklı fakültelerden ders alırken mesela mimarlık bölümünde 40'lı yaşlarda bir kadın vardı, ürün tasarımında 38 yaşında bir adam vardı. Adam da kadında çok önem veriyordu projeler vs. her şeyi doğru yapmaya çalışıyordu. Okuldan sonra konusu açıldı merak edip baktık ikisi de iyi firmalarda işe girmiş. Aynı fakülteden ot gibi mezun olup işe giremeyen çok insan oldu.
 
Hiçbir şey için geç değil, toplumun sınıflandırmalarına takılmayın. İster 23, ister 33, istediğiniz yaşta okuyabilirsiniz. Bölümümde 42 yaşında birisiyle birlikte derslere giriyordum. Geç mi diye düşünmemiş, girmiş. Hayalinizin peşinden gidin, başarılar dilerim.
 
Ben sadece kendi fiziksel durum ve kapasitemin farkına geç varıp geç algıladım.20 yaşında bu çabayı veriyor olsaydım şimdi bir üniversite okuyor olurdum zaten.Bunlar da ister istemez aklıma geliyor
 
Hocam antalyadayım ilçedeyim zaten. İstesem öyle bir imkan yaratırdım. Ama er ya da geç istesem de istemesem de ailemin olmayacağı veya ailemden ayrı kalmam gereken durumlar olacak. Onların da ben halihazırda tıbben yürüyebilecek sağlığıma kavuşabilecek durumdayken taşınmaydı şuydu buydu uğraşssınlar istemedim. Kendim yapmak istiyorum bunu. Öyle olsa bile benim tam olarak istediğim bu değil. Fiziksel olarak pik noktada fiziksel bir engelim de olmayacak zaten ailenin uzaklığı-yakınlığının önemi yok. Diğer insanlardan hem görüntü hem his olarak bir farkım kalmayacak yani.

Anliyorum, benim demek istedigim; en azindan baslangicta tahmin edilemeyecek gucluklerle karsilasman durumuna karsi bir onlem olarak yakinlarda guvenilebilir birilerinin olmasi. Fiziksel bir eksiklikten dolayi degil; ilk defa yalniz yasayan herhangi birinin almayi mantikli bulabilecegi bir onlem olarak. Ben evden ilk uzun donem ayrildigimda uzak bir sehre gitmistim ve cok zorlanmistim. Buradaki zorluk genelde fiziksel degil psikolojik oluyor.
 
Anliyorum, benim demek istedigim; en azindan baslangicta tahmin edilemeyecek gucluklerle karsilasman durumuna karsi bir onlem olarak yakinlarda guvenilebilir birilerinin olmasi. Fiziksel bir eksiklikten dolayi degil; ilk defa yalniz yasayan herhangi birinin almayi mantikli bulabilecegi bir onlem olarak. Ben evden ilk uzun donem ayrildigimda uzak bir sehre gitmistim ve cok zorlanmistim. Buradaki zorluk genelde fiziksel degil psikolojik oluyor.

Hocam zaten tedavi sürecinde de sürekli konfor alanından çıkmam gerekiyor yürüyebilmek için. Doğduğumdan beri fizik tedavi hastalık şu bu içindeyim. Zaten kişisel olarak o zorluğu görmek hayatı görmek istediğim için istiyorum bunu.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı