Hiç evlenmeden hayat geçirmek

Türkiye'nin durumu değişmez ise hayal bile etmeyeceğim olaydır evlilik. Eşinin, çocuğunun olması aile sorumluluğu almak ve harcadığın paranın hesabını yapmak gibi bir sürü sorumluluk alınacak yük gibi değil. Üniversiteyi hakkı ile bitirdikten sonra severek yapacağım bir iş sahibi olayım, kira derdi olmasın ailem ile kalayım ailem ile aramız çok iyi, eve gelince de oturup bilgisayar başında böyle forumlarda falan takılayım oyun oynayayım akşamları spor salonuna gideyim hafta sonu halı saha falan. Gece bu saatlerde gelecek 5-6 yılımı düşünürken hep kendimi bu şekil basit bir hayata indirgiyorum. Sizin ne gibi gelecek planlarınız var benim gibi bu saatlerde bu düşüncelere dalanlar var mı?
Bu düşünceyi karşınıza güzel bir kız gelene kadar düşüneceksiniz, ama bir zaman sonra tekrar düşünmek zorunda kalacaksınız.


Bekarlık sultanlıktır.
 
Ben istesem de ilişkim olmaz gibi geliyor. Hatta gibisi fazla. Olmayacağı ortada.

Psikolojik sorunum var. Yalnızken çalışan kafam bir insanın yanındayken iflas ediyor. Ne sesim çıkıyor ne konuşabiliyorum. Bu erkeklerin yanında da böyle kızların yanında da. Gerçi kızların yanında hiç bulunmadım bile. Benim gibi biri ne evlenebilir, ne flört edebilir ne de cinsellik yaşayabilir. Ben de bu sebepten dolayı dışarı çıkmadan evde vakit geçirmeyi tercih ediyorum. Nasıl olsa istesem de dışarda bir çevre edinemeyeceğim.

İşin garip tarafı şans da yüzüme gülmüyor hiç. Hani hiçbir şey yapmasan bile bazı şeyler şansla olur ya. Onlar bende hiç yok. Mesela şu son iki ayda ailemle lojman gibi bir yere taşındık. Yanı başımızda da bir komşu var. Komşunun hemen hemen benle yaşıt bir kızı var. Taşınalı iki ay oldu ama daha kızla yüz yüze gelmeyi bırakın, henüz daha kızın yüzünü bile görmedim. (Pencereden yarım yamalak görmüşlüğüm var. Kız güzel belli) Büyük ihtimalle burda bir kaç yıl otursam o kızı yine göremem. İnsanda biraz da şans olacak arkadaş. Yemin ediyorum karşı cinsi ters mıknatıs gibi itiyorum. Nasip olmuyor yan yana gelmek. Burnunun dibinde olsa bile.

Gerçi bu durumdayken o kızla karşı karşıya gelsem n'olur gelmesem n'olur. Büyük ihtimal karşısında ya rezil olurum, ya erkek arkadaşı olur ona kahrolurum. Belki de hiç yüz yüze gelmemek en iyisi.
 
Son düzenleme:
Ben istesem de ilişkim olmaz gibi geliyor. Hatta gibisi fazla. Olmayacağı ortada.

Psikolojik sorunum var. Yalnızken çalışan kafam bir insanın yanındayken iflas ediyor. Ne sesim çıkıyor ne konuşabiliyorum. Bu erkeklerin yanında da böyle kızların yanında da. Gerçi kızların yanında hiç bulunmadım bile. Benim gibi biri ne evlenebilir, ne flört edebilir ne de cinsellik yaşayabilir. Ben de bu sebepten dolayı dışarı çıkmadan evde vakit geçirmeyi tercih ediyorum. Nasıl olsa istesem de dışarda bir çevre edinemeyeceğim.

İşin garip tarafı şans da yüzüme gülmüyor hiç. Hani hiçbir şey yapmasan bile bazı şeyler şansla olur ya. Onlar bende hiç yok. Mesela şu son iki ayda ailemle lojman gibi bir yere taşındık. Yanı başımızda da bir komşu var. Komşunun hemen hemen benle yaşıt bir kızı var. Taşınalı iki ay oldu ama daha kızla yüz yüze gelmeyi bırakın, henüz daha kızın yüzünü bile görmedim. (Pencereden yarım yamalak görmüşlüğüm var. Kız güzel belli) Büyük ihtimalle burda bir kaç yıl otursam o kızı yine göremem. İnsanda biraz da şans olacak arkadaş. Yemin ediyorum karşı cinsi ters mıknatıs gibi itiyorum. Nasip olmuyor yan yana gelmek. Burnunun dibinde olsa bile.

Gerçi bu durumdayken o kızla karşı karşıya gelsem n'olur gelmesem n'olur. Büyük ihtimal karşısında ya rezil olurum, ya erkek arkadaşı olur ona kahrolurum. Belki de hiç yüz yüze gelmemek en iyisi.
Yaşınız kaç merak ettim hocam?
 
Hocam bence bu kadar kötümser bakmayın hayata benden daha fazla şey görüp geçirdiniz muhtemelen yaş olarak benden büyüksünüz sonuçta. Bence ileride illa bir kız bulursunuz veya bir çevreniz olur. Hiç yoksa internet üzerinden arkadaş edinmeyi deneyebilirsiniz bence
İyimser bakmanın da pek bir faydasını görmedim. En azından olmaz gözüyle bakınca ilerde hayal kırıklığı oluşmamış oluyor. Laf olsun diye söylemiyorum, cidden şanssız birisiyim.

Babam daha iki üç ay önce internetten hiç tanımadığı dolandırıcılara kredi çekip 700.000₺ civarı para gönderdi. Hayatım boyunca bana o kadar para harcamamıştır. Şimdi millet o parayı yiyecek, biz de faizini ödeyeceğiz. Üstelik bize yaşattığı ilk saçmalık da değil bu. Zaten psikolojisi, özgüveni normal durumda olan birisi değilim. Bir de insanın böyle bir babası olunca kendini çok daha ezik hissediyor. Komşunun benden küçük oğlu bile motora binip bir yerlere giderken. Benim aklıma dışarı çıkıp bir yere gitmek gelmiyor.

Açıkçası bir yandan da bu saçma yaşantıma birilerini dahil etmek istemiyorum. Bir kızı mutlu edecek, ona bir şey sunabilecek birisi değilim. Yaşadığım onca saçmalığı da düşünürsek, sevgili olayı benim için lükse kaçıyor zaten.
 
@Dr. Who, Slav kızları hoşuma gidiyor daha çok.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Yeni mesajlar

Geri
Yukarı