İnsanın bazen de acıyı gerçekten hissetmesi gerekir mi?

Ailemle yıllardır her gün inanılmaz saçma büyütülmeye değmeyecek konular yüzünden çok büyük kavgalar ediyoruz. Her gün oluyor ve odamdan filsn çıkmasam bile en ufak bir anlaşmazlıkta gerçekten berbat şeyler yaşatıyorlar küçüklüğümden beri. Üniversiteye gidip mezun olduktan sonra da orada tutunmayı istiyorum.
O zaman YKS ye kadar dayanın. İyi bir üniversiteden sonra gerekirse ailenizi arkanızda bırakırsınız. Ama şimdiden söyleyeyim: Ailenizi arkanızda bıraksanız bile kendinizi bırakamadığınızdan dolayı yaşadığınız ve deneyimlediğiniz her şey de sizle gelecek. Yani aklınıza o kötü anılar elbet bir gün geri gelecek siz onları kutudan çıkarmadığınız sürece.
 
İyi bir karakteri değiştirmek zordur. Özellikle İraden ve ruhun sağlamsa. Mesela kötü insanları hemen her şey ile kandırabilir ve değiştirebilirsin. Ama iyi bir insanı eğer kararlıysa değiştirmen çok zordur.

Haklı olmak bazı durumlar için çözüm olmayabilir bazı durumlar için ise çözüm olabilir. Bu durumun ortası yok. Haklı olmak seni sıkıyorsa haklı olmaya alışacaksın demek ki hala daha yanlış bir şey yapmadın.
İnsanların sıkılmasını ise sadece haklı olmana bağlayamazsın. İnsan yer buldu mu bir insanın giyiminden bile sıkılır bir süre sonra.
İnsanlar onlara karşı olan ciddi yaklaşımımdan sıkılıyor. Birisiyle gerçek anlamda 'arkadas' dahi olmaya doğru gitsek benim ileriye yönelik düşündüğüm belli olunca çıkıyorlar. Günlük yalandan kullan at arkadaşlık ve ilişkiler o kadar normal olmuş ki yaşıtlarımda gercekten bir şeyler yapabileceğim kimseye rastlamadım.
 
Keşke çevremdekiler gibi mutlu olabileceğim bir hayatım olsaydı ama konu memnuniyetsizlik ya da şükretmemek değil. Konu öyle bir hayatımın olamaması. Kendimi gülmeye, mutlu olacak şeyleri görmeye zorlasam bile olmuyor sanki geçmişte yaşadıklarım buna engel oluyor. Sen bunları yaşadın bunlara tanık oldun diye düşünüyorum kendi kendime. Mutluluk yalandanmış gibi geliyor o yüzden.
Öyle bir hayatının olmaması Ailenin kararlarının suçu. Ve artık düzeltemezsin de. Geçmişin seni mutlu olmaya engel olmaz ama mutluluğunun rengini beyaz değil gri yapmaya çalışır. Size tavsiyem bir ara Psikoloğa gitmeniz. Ya da dertlerinizi anlatacağınız birilerini bulmanız.
 
Eninde sonunda ayrılacak bir fırsatınız olacaktır.
Sadece sabretmek lazım.
Size basit bir yöntem söyleyeyim.
Bazı şirketler ev kirasına kadar karşılıyor ve evinizden ayrılıp başka bir şehirde çalışıyorsunuz. Hatta şu anda normalde Denizli'de yaşayan bir akrabam bilindik bir şirkette gıda mühendisi olarak çalışıyor. İş yeri Bursa'da olduğundan şirket ev kirasına kadar ödüyor.
Diğer bir yöntem ise yanında kalabileceğin ve aranın iyi olduğu bir akrabanın yanına o bölgede iş bulup taşınmak.
Yurtdışı gibi seçenekleri şu anda katamam çünkü henüz üniversitenizi bitirmediniz.
Gideceğin yerlerde karşına ne çıkacak bilemezsin.

Ölüm dışında herşeye çare bulunur.
 
İnsanlar onlara karşı olan ciddi yaklaşımımdan sıkılıyor. Birisiyle gerçek anlamda 'arkadas' dahi olmaya doğru gitsek benim ileriye yönelik düşündüğüm belli olunca çıkıyorlar. Günlük yalandan kullan at arkadaşlık ve ilişkiler o kadar normal olmuş ki yaşıtlarımda gercekten bir şeyler yapabileceğim kimseye rastlamadım.
Benimde bir nevi böyle şuan. Çok arkadaşım yok (gene biraz var da hani çok değil) Bunun sebebi şuanki kafa yapımın bu dönemle pek uzaktan yakından alakasının olmaması. şahsen ben mutluyum sen de mutlu olmaya bak. Kendini hiç değişik ve anlamsız müzikler dinlerken veya her gün başka kızla ilişki yaşayan biri olarak görmek ister miydin?

Ahlaki olarak bu dönemde ki saçma insanlardan ileri olduğun için mutlu olmalısın.
 
Aslında sorunun kaynağı ailem. Bir sorunu tek bir şeye ya da ailesine bağlayan ergenlerden değilim ama durum bu. Çocukluğum dahil bugüne kadar neler yaşadığımı burada anlatmam doğru olmaz belki bilmiyorum. Şu bir sene derslere iyi çalışıp üniversitede iyi bir şehir yazıp yeniden doğmak istiyorum neden olmasın. Okuldaki ve dershanedeki hocalarım, beni tanıyan çevrem hep tanıdıkları en zeki insan olduğumu mantıklı düşündüğümü ama mutsuz olup her yerde dikkat çektiğimi söylediler. Potansiyel yüksekse bile eski travmalardan dolayı içine kapanık yetiştirdim kendimi. Şu an çevremde esprili komik olduğumu akıllı olduğumu düşünenler var evet ama içimde neleri atlatamadığımı, neleri görüp de kendimi olabildiğince bu yönde geliştirdiğimi bilmiyorlar. Nereden çıkıp yanlarına geldiğimi söylesem belki de hakkımda yanlış düşünmeye başlayacaklar bilmiyorum. Ama bunları aşmam ve hayata daha fazla dahil olmam gerek bunu biliyorum.
 
Aslında sorunun kaynağı ailem. Bir sorunu tek bir şeye ya da ailesine bağlayan ergenlerden değilim ama durum bu. Çocukluğum dahil bugüne kadar neler yaşadığımı burada anlatmam doğru olmaz belki bilmiyorum. Şu bir sene derslere iyi çalışıp üniversitede iyi bir şehir yazıp yeniden doğmak istiyorum neden olmasın. Okuldaki ve dershanedeki hocalarım, bebi tanıyam çevrem hep tanıdıkları en zeki insan olduğumu mantıklı düşündüğümü ama mutsuz olup her yerde dikkat çektiğimi söylediler. Potansiyel yüksekse bile eski travmalardan dolayı içine kapanık yetiştirdim kendimi. Şu an çevremde esprili komik olduğumu akıllı olduğumu düşünenler var evet ama içimde neleri atlatamadığımı, neleri görüp de kendimi olabildiğince bu yönde geliştirdiğimi bilmiyorlar. Nereden çıkıp yanlarına geldiğimi söylesem belki de hakkımda yanlış düşünmeye başlayacaklar bilmiyorum. Ama bunları aşmam ve hayata daha fazla dahil olmam gerek bunu biliyorum.
Bazen tamamen umursamadan devam etmek gerekir.
İnsanlara derdini anlatmanın iyi veya kötü yanları olabilir bu yüzden yaptığını doğru buluyorum çünkü insanlar sana karşı art niyetli davranabilir. Eğer anlatmak istersen şu anda yaptığın gibi anonim kişilerle anonim olarak konuşman en mantıklısı olacaktır.
Önceki açtığınız konulardan birinde arkadaşlarınızla aranızın iyi olduğunu söylemiştiniz.
O zaman ailen yoksa arkadaşların olduğunu bil ama tamamen dertleşeceğin gerçek bir arkadaş istiyorsan bu arkadaşını çok dikkatli seçmen lazım. Ayrıca merak etme üniversiteye gidip herhangi bir yurda yerleşirsen mecburi olarak hayata istemeden atılacaksın.
Normalde çok asosyal bir tipim fakat okulda istesemde zar zor yalnız kalabiliyorum.
Ek: Dediğiniz doğru, üniversitede hayatınız çok fazla değişiyor.
(Gidilen okul ve şehre göre değişiklik gösterebilir)
 
Bazen tamamen umursamadan devam etmek gerekir.
İnsanlara derdini anlatmanın iyi veya kötü yanları olabilir bu yüzden yaptığını doğru buluyorum çünkü insanlar sana karşı art niyetli davranabilir. Eğer anlatmak istersen şu anda yaptığın gibi anonim kişilerle anonim olarak konuşman en mantıklısı olacaktır.
Önceki açtığınız konulardan birinde arkadaşlarınızla aranızın iyi olduğunu söylemiştiniz.
O zaman ailen yoksa arkadaşların olduğunu bil ama tamamen dertleşeceğin gerçek bir arkadaş istiyorsan bu arkadaşını çok dikkatli seçmen lazım. Ayrıca merak etme üniversiteye gidip herhangi bir yurda yerleşirsen mecburi olarak hayata istemeden atılacaksın.
Normalde çok asosyal bir tipim fakat okulda istesemde zar zor yalnız kalabiliyorum.
Ek: Dediğiniz doğru, üniversitede hayatınız çok fazla değişiyor.
(Gidilen okul ve şehre göre değişiklik gösterebilir)
Umarım daha iyi olabilirim. Farkındayım şu an sadece derslere netlerime odaklanmam gerek onlar benim bu evden kaçış biletim. Mezun olduktan sonra üniversite okuduğum şehirde tutumup geri dönmemek mümkün mü sizce? İnanın yıllardır ailemle bağ kalmadı kuramıyorum sevebileceğim bir tarafları yok gercekten. Üstüne bir de eskiden bu yana yaptıkları... Okurken ve mezun olduktan sonra çalışırım da ama mezun sonrası nerede kalabilirim ki?
 
Umarım daha iyi olabilirim. Farkındayım şu an sadece derslere netlerime odaklanmam gerek onlar benim bu evden kaçış biletim. Mezun olduktan sonra üniversite okuduğum şehirde tutumup geri dönmemek mümkün mü sizce? İnanın yıllardır ailemle bağ kalmadı kuramıyorum sevebileceğim bir tarafları yok gercekten. Üstüne bir de eskiden bu yana yaptıkları... Okurken ve mezun olduktan sonra çalışırım da ama mezun sonrası nerede kalabilirim ki?
Ne kadar kötü olurlarsa olsun başka şehre gidince ister istemez özlüyorsun o evi ve aileni. Bağ duygulara bakmaz her türlü kendini belli eder. Ama çok kararlıysan unutmaya bakacaksın öyle bir şekilde alışıyorsun sonra.
 
Umarım daha iyi olabilirim. Farkındayım şu an sadece derslere netlerime odaklanmam gerek onlar benim bu evden kaçış biletim. Mezun olduktan sonra üniversite okuduğum şehirde tutumup geri dönmemek mümkün mü sizce? İnanın yıllardır ailemle bağ kalmadı kuramıyorum sevebileceğim bir tarafları yok gercekten. Üstüne bir de eskiden bu yana yaptıkları... Okurken ve mezun olduktan sonra çalışırım da ama mezun sonrası nerede kalabilirim ki?
Eğer yüksek lisans yaparsanız üniversite hayatınız 2 yıl uzar.
Kalıcı olmak isterseniz okulunuzda çalışmak için akademisyenlik deneyebilirsiniz fakat akademisyen olmak için çok büyük torpil gerektiğinden bu tam olarak bir seçenek sayılamaz.
Yani kalıcılık değilde uzatma yapabilirsiniz demek daha mantıklı olur.
Prof. Dr. Behçet Yalın Özkara, yani bildiğimiz adıyla Akademiklink kanalının sahibi, akademisyenlik konusu ve torpil hakkında sizi yeterince aydınlatacaktır.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı