Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Ölünce kesin olarak bir şey bilmiyoruz. O zaman neden yaşıyoruz? Durup bir düşünün. Hayattan nefret ediyorum. Her zaman üzülüyor, kafamda cevapsız sorular takılıyor. Türkiye gelişecek / batacakmış. Dünya yarın patlayacakmış. Bir gram umurumda değil. Babam, soyumuzu devam ettir diyor. Neden? diyorum. Cevap veremiyor. Bir arkadaşımın olmasını istiyorum. Arkadaşım olunca onun başka birisine ''Takma salak zaten o'' diyen ağzına vurasım geliyor. Ama içime kapanığım. Kimseye vurma konusunda da kıyamıyorum. Bana böyle cevap verilince üzülüyorum. Bana ne diyemiyorum. Çünkü kendimi ezik hissediyorum. Kendimi düşünüyorum. Ben de onları ezmeye çalışıyorum. Ama yapamıyorum. Kimsenin umurumda olmamasına uğraşıyorum. Ama yapamıyorum. kimsenin umurunda değilim. Bir şeyin üzerinde birinci olanı herkes tebrik ediyor, ben nefret ediyorum. Ben de yaparım diyorum, yapamıyorum. O yetenekli, ben yeteneksizim. O yakışıklı, ben değilim. O zengin, ben değilim. Onun sesi güzel, benim değil. Onun kız arkadaşı olmuş, benim olmamış. Bir tane bile. Sadece merak ediyorum nasıl davranıldığını, nasıl zaman geçirildiğini. Bir kez olsun ailemden başka birisiyle kafeye gitmedim. Benden iyi olan herkesten nefret ediyorum. Öldüreyim kendimi diyorum, ama korkuyorum.
Son düzenleme:
