Karakter yalnız kalmaya uygun bir zemin hazırlıyorsa kalabilir. Örneğin kalabalık insan topluluğu arasında bulunmayı sevmiyorsa, insanlarla diyalog kurmayı ya da göz göze gelmeyi sevmiyorsa kalabilir.
Sessizlik ve sakinlik ortamı oluşturulursa neden olmasın? Her kafadan bir ses çıkmayan bir ortamda zihninizi daha çok ve verimli çalıştırabilirsiniz.
Ailem dışında çok fazla insanla diyaloğa girmediğimi söyleyebilirim, yani annem ve babam sadece. Arkadaşlarımla genel olarak sosyal medyadan ya da mesajlaşma yoluyla iletişim kurarım. Sevgilim yok, olmasına da gerek yok çünkü gereksiz bana göre. Nedenlerini anlatmam gerekirse sayfalar sürebilir, başka bir konuda tartışırız onu.
Son olarak hayatım gayet iyi gidiyor. Beni umursamayan ve kendi çıkarları doğrultusunda benle ilişki kuran insanlara mesafemi koydum artık, kişisel gelişim açısından iyi bir yol katettiğimi düşünüyorum. Bana göre yalnızlık bir seçimdir, zorunlu koşullardan meydana gelen bir eylem değil. İnsanın kendi seçim mekanizması var ve buna göre hayatını kuruyor, fikirlerini belirliyor.
