Oyun oynamayı aşırı şekilde seven birisiyim ancak son 1 haftadır birçok oyuna girmek istemiyorum. Pandemi yüzünden dışarı çıkıp temiz hava alamıyorum, ailem için endişeleniyorum. Hem strese giriyorum hem de üzülüyorum, psikiyatriye gideceğim ancak pandemiden dolayı gidemiyorum.
Kısacası ne yaparsam yapayım zevk alamıyorum, 2 gündür ''Beyond Two Souls'' oyununa sardım. Hikayesi sayesinde birçok şeyi tekrar düşündürdü. Neden varız? Neden yaşıyoruz? Neden sevdiklerimizin ölümünü görüyoruz ve en acı verici olan kısmı neden göremiyoruz? Bir simülasyon oyunun içindeyiz gibi hissediyorum ve bu beni çok korkutuyor. Bunları düşünürken, yani şu anda fazlasıyla duygusalım. Böyle ağlayasım var ancak ailemle tamamen vakit geçirmek istiyorum. Ancak ailemle bağım fazla kuvvetli değil ve ortak bir aktivite yapacak bir şey bilmiyorum.
Gerçek hayatta en çok sevdiğim şey yemek yemektir, ancak sabahtan beri tek lokma yiyemedim... Sanki ölüm ile yaşamın arasında sıkışıp kaldım gibi hissediyorum, yine ne yaptıysam bu hissi geçiremedim.
Siz benimle aynı olayı yaşasaydınız ne yapardınız?
