Çok mutsuzum

Onlara bunu göster:
Ec_akE1XkAEJZHU.jpg

Dalga geçmek amaçlı demiyorum cidden onlar'ın "kafası'na yazık".
 
Veliler sürekli hırs yapıyor. Hep bir at yarışı, hep bir sidik yarışı. Bunu benim ailem de çok yapıyor. Ama ben takmıyorum. Sonuçta benim çalışmam ile onların eline pek bir şey geçmeyecek. İyi bir yerlere gelirsem en fazla övünebilecekler. Öğrencinin üstüne çok gidilirse ters tepiyor ve kişi bunaldığı için daha da az gayret gösteriyor. Yani kendini bu durumun içine sokma lütfen. Onlar bir şey kaybetmez ama sen kendini üzüp durursun. Bu sene sınava hazırlanıyorum ve okulumda ilk üçe girmeme rağmen kendime biraz vakit ayırdığımı görseler:
-Senden adam olmaz.
-Kitaplara yatırdığımız paraya yazık.
-Şuna bak sabahtan beri öküz gibi yatıyor.
-Böyle giderse sınıf sonuncusu olacaksın.
-Okumayacaksan boşuna ara harcamayalım.
-Seneye sınavda ne b*k yiyeceksin? Kalk biraz ders çalış!
Bu sözleri pek takmıyorum. Küçüklükten beri hep bir yarışa sokuldum. Çok sinir bozucu ama insan bir süre sonra alışıyor.
Aynen çok aptalca. Yakın çevremde görüyordum böyle tipleri de hiç bir yer kazanamadılar nedense.
 
Evdekiler madem seni zayıf olarak görüyorlar, o zaman sen de sana karışmamalarını söyle. Hani sen zayıfsın ya, umutsuz vakasın ya, işte öyle olduğunu onlara söyle. Peşimi bırakın de. Hem seni zayıf görüp hem her durumuna karışan insanlarla arana çizgi çek.
Veliler sürekli hırs yapıyor. Hep bir at yarışı, hep bir sidik yarışı. Bunu benim ailem de çok yapıyor. Ama ben takmıyorum. Sonuçta benim çalışmam ile onların eline pek bir şey geçmeyecek. İyi bir yerlere gelirsem en fazla övünebilecekler. Öğrencinin üstüne çok gidilirse ters tepiyor ve kişi bunaldığı için daha da az gayret gösteriyor. Yani kendini bu durumun içine sokma lütfen. Onlar bir şey kaybetmez ama sen kendini üzüp durursun. Bu sene sınava hazırlanıyorum ve okulumda ilk üçe girmeme rağmen kendime biraz vakit ayırdığımı görseler:
-Senden adam olmaz.
-Kitaplara yatırdığımız paraya yazık.
-Şuna bak sabahtan beri öküz gibi yatıyor.
-Böyle giderse sınıf sonuncusu olacaksın.
-Okumayacaksan boşuna ara harcamayalım.
-Seneye sınavda ne b*k yiyeceksin? Kalk biraz ders çalış!
Bu sözleri pek takmıyorum. Küçüklükten beri hep bir yarışa sokuldum. Çok sinir bozucu ama insan bir süre sonra alışıyor.
Benim durumumu kimse daha net anlatamazdı...
 
Veliler sürekli hırs yapıyor. Hep bir at yarışı, hep bir sidik yarışı. Bunu benim ailem de çok yapıyor. Ama ben takmıyorum. Sonuçta benim çalışmam ile onların eline pek bir şey geçmeyecek. İyi bir yerlere gelirsem en fazla övünebilecekler. Öğrencinin üstüne çok gidilirse ters tepiyor ve kişi bunaldığı için daha da az gayret gösteriyor. Yani kendini bu durumun içine sokma lütfen. Onlar bir şey kaybetmez ama sen kendini üzüp durursun. Bu sene sınava hazırlanıyorum ve okulumda ilk üçe girmeme rağmen kendime biraz vakit ayırdığımı görseler:
-Senden adam olmaz.
-Kitaplara yatırdığımız paraya yazık.
-Şuna bak sabahtan beri öküz gibi yatıyor.
-Böyle giderse sınıf sonuncusu olacaksın.
-Okumayacaksan boşuna ara harcamayalım.
-Seneye sınavda ne b*k yiyeceksin? Kalk biraz ders çalış!
Bu sözleri pek takmıyorum. Küçüklükten beri hep bir yarışa sokuldum. Çok sinir bozucu ama insan bir süre sonra alışıyor.
O yarışa girdiğim güne lanet olsun. Rekabet, yarış derken 17 yıllık ömrümün 11 yılını okumakla heba etdim. Sırf daha yüksek puan alabilmek için. Ama benden daha az puan tanıdıklarım şimdi benden daha mutlu...
 
Konuyu yazan arkadaş dışında hiç bir yazıyı okumadım bunu baştan belirteyim. 5 dakika önce düşünüp aynı konuyu açmak istiyordum ama benim söyleyeceklerim biraz farklı. İş, ev ve sosyal hayat olsun hepsinde bir bıkkınlık hissi var üzerimde, ki seneler önce profesyonel destek de aldım. Sürekli ne "Can sıkıntımın geçmesi için ne yapmalıyım?" sorusu var kafamda. Girip çeşit çeşit oyun oynayabiliyorum. İstanbul'da istediğim yerde gezebiliyorum. Arkadaşlarımla aktivitelerde bulunabiliyorum fakat odaya girip tek başıma kaldığım anda sanki hayatta bir şeyler kaçırıyormuşum hissi çöküyor ve can sıkıntısından patlayacakmış gibi oluyorum. Şu ana kadar herhangi bir çözüm bulamadım. Mesaj yazmaktaki amacım hem konuyu izlemek hem de fikri olan arkadaşlardan bir fikir almak. Artık bu mutsuzluk olayı farklı bir boyut kazandı.
 
O yarışa girdiğim güne lanet olsun. Rekabet, yarış derken 17 yıllık ömrümün 11 yılını okumakla heba etdim. Sırf daha yüksek puan alabilmek için. Ama benden daha az puan tanıdıklarım şimdi benden daha mutlu...
İşte böyle düşünürsen çıkmaza girersin. Uzun vadede ülke bu durumdan çıkamazsa o düşük puan yapanlar mutlu olamayacak. Ama sen düzgün bir yeri kazanabilirsen ve okulunu bitirdikten sonra ekonomik bağımsızlığını alabilirsen yani kendi ayaklarının üzerinde durabilirsen ay sonu maaş hesabı yapmak zorunda kalmayacaksın. Bir de böyle bak. Kısa süre katlanman gerekiyor. Onları değiştiremeyeğine göre, ben de bu nedenle birkaç sene sonrasını planlayarak devam etmeye çalışıyorum.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı