Aile tarafından aşağılanmak

can8214

Centipat
Katılım
5 Aralık 2022
Mesajlar
30
Merhaba az önce yine annemle tartıştık gidecek bir yerim olmadığı ve tavsiye alacak ve konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazmak istedim 17 yaşındayım liseye geçtiğimden beri ailem tarafından yemediğim hakaret kalmadı. En ufak hareketim gözlerine batar görünüşüme kişiliğime her şeyime ne bulurlarsa sabah mutlu şekilde kalkmaya iyi davranmaya güler yüzlü olmaya çalışırım annem bana surat asar demediği laf bırakmaz kendini haklı görür tüm günümü mahveder 2 yıl liseye gittim derslerim ortalamaydı ama okula gidecek kadar bile öz güven bırakmadılar bende dışarı çıkıp insan yüzü göresim bile yok odadan cıktığım zaman yemediğim hakaret kalmıyor bana hiçbir şeyi layık görmüyorlar sürekli dalga geçerler benimle kime ne zararım var bilmiyorum. Cidden okulu bıraktım bu sene açıktan okuyorum derslere çalışıyorum ama dışarıda çok şey kaybediyormuşum gibi hissediyorum herkes arkadaşlarıyla eğleniyor aileleriyle güzel ilişkileri var ben evde ezik iğrenç biri gibi hissediyorum kendimi mükemmel arkadaş ortamlarım vardı lisede hepsi bitti. Konusıcak kimsem kalmadı. Yaşı büyük abilerimden tavsiye istiyorum. Hayatımın düzelmesini istiyorum sadece.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Beni umursamazlar asla nankör olurum keşke 18 yaşında olsam kaçıp kurtulsam diyorum ama şartlar malum evden gidip sokakta mı yatacağım.

Biraz sabret benim de ailem tuhaf sabrediyorum çözüm yurt dışına kaçmak ya da universite okuyup gitmek evden ailenle çok muhatap olmamaya çalış kızdılarında karşılık verme çok konuşma bence.
 
Beni umursamazlar asla nankör olurum keşke 18 yaşında olsam kaçıp kurtulsam diyorum ama şartlar malum evden gidip sokakta mı yatacağım.

22 yaşındayım durum aynı hayatım çocuk yapınca kendini baba sanan psikopat bir diktatötün elinde yapabilecek bir şey yok adamla biraz zıtlaşsam (haklıysam bile ki çoğunlukla haklıyım) beni ö*dürebilir bile adam bir iyi bir kötü normal değil. Bu durumdan kaçış iyi bir okul bitirip olabildiğince uzağa taşınıp tel no falan değiştirmek tabii ders çalışacak mental bile kalmıyor ama durum bu.
 
22 yaşındayım durum aynı hayatım çocuk yapınca kendini baba sanan psikopat bir diktatötün elinde yapabilecek bir şey yok adamla biraz zıtlaşsam (haklıysam bile ki çoğunlukla haklıyım) beni ö*dürebilir bile adam bir iyi bir kötü normal değil. Bu durumdan kaçış iyi bir okul bitirip olabildiğince uzağa taşınıp tel no falan değiştirmek tabii ders çalışacak mental bile kalmıyor ama durum bu.

Çok iyi anlıyorum seni abi insanda heves kalmıyor hiçbir şeye niye yaşadığımı sorguluyorum bende hep kendimi inanılmaz boş bir varlık gibi hissediyorum.
 
Açtığınız konuyu ailenize gösterin.

Öyle bir aile değil işte göstersem dalga geçilir nankör olurum ailemden ümidi kestim onlar değişmezler benim istediğim öz güvenimi tekrar kazanmak insanların yüzüne bakarak bile konuşamıyorum artık bu da benimle dalga geçer mi acaba diye düşünüyorum sürekli.
 

Geri
Yukarı