Özgüvensizlik ve aşağılanmak

Öncelikle selam. Ben yaklaşık 5 yıldır internette "false" ismiyle bilinen 14 yaşında bir kardeşinizim. Bu konu iç dökme. Ve yardım alma olarak açılmıştır. Ve isteğim belki yaşıtlarımın belki büyüklerimin yani yaşamışların bana destek verip yardım etmesidir.
Pek kişinin okuyacağını düşünmüyorum. Ama içimi dökmem lazım. Beumarım yardım edebilirsiniz.

Dalga geçilmeyi kafaya takma:

Öncelikle. Ben 8. sınıfa gidiyorum. Ve okulumda bir insana bile gerçek arkadaş veyahut kanka diyemem. Çünkü hepsi dalga geçiyor. Dalga geçmek sorun değil. Ama gereksiz şeylerle dalga geçmek sorun. Şöyle diyeyim. Ben yazılımcıyım. Sadece yazılımcı değilim. Tasarımcıyım, oyun yapımcısıyım, ses editlemek, video editlemek, Vb. birçok işi yapıyorum. 8. sınıf olgunlaşma dönemi. En azından benim sınıfım ve bana göre. Ve ayrıca büyüklük devri, herkes birbirini birbirinden üstün görür ve üstün olmak için her şeyi yapar. Benim farklı olma gibi bir çabam yok. Ve sadece üstünüm tabirini sevmiyorum. Mesela çok ünlü bir WWE oyuncusu ör: The Rock. Güreş ve güç konusunda benden üstün diye, yazılımdada mı üstün. O bana ben senden üstünüm dese haklı mı olur? Olmaz, ama eğer güneş konusunda ben senden üstünüm dese kesinlikle haklıdır. Ve benim sınıfımda ben senden üstünüm tavrını güç manasında söylüyorlarmış. Yani haklılar savunmasız insanı kim beğenir. Ve ben beğenilecek bir insan değilim. Erken doğum yüzünden fiziksel olarak eklemlerimde bir sorun var. Hala bilmiyorum bir gün doktora gidip soracağım 5 yaşında gidince ailen anlıyor da sen anlamıyorsun. Doktorla bire bir görüşme şart, ve kesinlikle normal bir insan güçlü olmasa da beni çok rahat döver, savunmasızım. Ve bu yüzden onlar kendilerini benden üstün görüyorlar. Hayır güç konusunda değil. Her konuda. Çok saçma değil mi, güçte benden üstün olan biri bana her konuda üstün gibi davranıyor. Çünkü güç her şeydir, sen benden üstün değilsin desem savunmasızım bir vursa kanar ki çok yaşadım (hocalar vasıtasıyla 15'ten fazla şikayet göndersemde galiba talepleri başka bir yerleriyle inceliyorlar ki ilk şikayetimden 3 ay geçti galiba. Hala geri dönüş yok). Ve onlar ben ne yaparsam aşağılıyorlar.
YouTube'da içerik ürettim dalga geçildim, raple uğraştım dalga geçildim, oyun yaptım dalga geçildim, tasarım yaptım dalga geçildim. Bana 2 sene önce "bize de öğretsene ya çok iyi" diyen çocuklar şu an "uf video mu atmış hadi açıp boş yere gülelim, videoda gülünecek bir şey olmaması önemli değil sonuçta biz ondan üstünüz" diyorlar. Ve en kötüsü... Erken doğum yüzünden oluşan fiziksel özelliklerimle dalga geçiyorlar. Ve dalga geçildiği için "aman zaten dalga geçecekler" deyip hiçbir şey üretmemeye başladım. Takma demekle olmuyor çünkü yapımda takmak ve insanlara acımak var. Burada kapatıyorum konu çok uzuyor. nasıl bir şeyler başarabilirim. bunlara aldırış edip kafaya taktığım sürece motivasyonum bozuluyor. Ve takma demekle olmuyor. Yardımlarınızı Bekliyorum"

Özgüvensizlik ve sosyalleşme:

Ben çocukluğumdan beri özgüvensizim. Bu günlerde aşabildim. İlkokulda bir hocam geldi. Ve o beni gerçekten mutlu etti. İnsanlarla konuşamayan suskun bir çocukken hayatımın en iyi 1 senesini yaşatan bu hocam. Beni adeta topluma kazandırdı. Ama bir seneden sonra ne kadar katkısı olsada hala biraz suskunum. Çünkü konuşunca da yukarıdaki başlıkta dediğim gibi. Dalga geçiliyorum. Ki birkaç "sınıfımdaki birey" anneme bile boş yere sövüyor "kes lan..." diye başlıyor ve ben yine susuyorum. Özgüvensizlik damarımda varmış gibi. Aşamıyorum. Çünkü öyle biriyle karşılaşmadım. Karşılaştırılmam lazımdı karşılaşmam değil çünkü karşılaşacak özgüvenimde yoktu. O hoca beni karşılaştırdı ben onunla karşılaşmadım. Hayatımın en sosyal bir senesi ilkokul 3.sınıftı inanabiliyor musunuz? 8.sınıfa geldim. En sosyal olmam gereken yaşta derdimi dökecek arkadaşım yok. Forumlarda takılıp buraya döküyorum. Ki çoğunlukla takmıyorlar geçip gidiyor. Yine evde gülüyorum. Sosyalleşmek ve eğitim görmek için gittiğim yerlerde susturuluyorum. İyi arkadaş diyebileceğim "sanal arkadaşlarım" var yok değil. En iyi diyemem çünkü bir insanı gerçekte tanımak çok daha iyi. Ki sorun burada. Ben sanal arkadaşlarımla tanıştığımda. İyi bir mikrofona sahip olsam bile utanıp chate yazardım. Mikrofonu açmam 4 5 ayımı buldu. Ondada arada konuşuyordum. Sohbetin sonunda fark ettiler mikrofonumun açık olduğunu öyle düşünün. İnsanlarla konuşamıyorum. Yanımda biri yokken (kuzenim. Ki en iyi arkadaş diyebileceğim tek kişi o ve oturduğumuz yerler bayağı uzak olduğundan arada görüşebiliyoruz.) Oyunda mikrofon bile basamıyorum. Özgüvensizim. bunu çözmek istiyorum. Artık yeni insanlarla tanışmak istiyorum. Gerçekten en son çevreme giren insan 2 yıl önce girdi. Oda okulda ödev almak isteyen birisiydi. Arada hala bana yazar. Ne önerirsiniz? GMOD sunucuları, Online oyunlar, ve sunucularda takılsamda eskiden daha çok takılıyordum ve bu yukarıdaki başlıkta bahsettiğim insanlar olgunlaşmayıp egoist olmadıkları zamanlar. Benimle dalga geçmedikleri zamanlar öz güvenim daha fazla olduğundan. O dönem gerçekten seste tanışıyordum. Ki çevremdeki çoğu insanı o dönemler tanıdım. 2 3 yıl önce rastgele sunucularda takılırken. Şu an özgüvensizlik yüzünden sosyalleşemiyorum. Karma olmayan bir okuldayım sadece erkek. Ve çevremde kız yok. Bunu yanlış anlamayın bahsetmeye çalıştığım sevgilim olsun değil. Bahsetmek istediğim okul dışında sosyalleşecek bir alanım yok. Var ama özgüvensizlik yüzünden kullanamıyorum. Ve okulda'da sosyalleşmeye çalıştığımda dalga konusu oluyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum. Gerçekten insanlarla chattleştiğim ya da sesli odalarda takılmayı özlüyorum. Şu an cesaretim ve öz güvenim olmadığından o odalara giremiyorum. Elim el vermiyor ( bu biraz garip bir cümle oldu).

İç dökme. "dalga geçilmeyi takma" başlığının uzun iç dökme hali. Okumak isteyen okusun sıkıntılarımdan yukarıda bahsettim. Burada sadece daha fazla iç döktüm:

Daha 5 6 yaşındayken hatta ilkokula bile gitmediğim zamanlardayken bir abim vardı. Ona burada "Ryze" diyeceğim çünkü LoL'de en sevdiği karakter o idi. Ryze abim o yıllardaki çoğu yaşıtı gibi Skype'de arkadaşlarıyla LoL, Minecraft falan oynayıp takılan birisiydi. Ben onun gözündeki sinir misafir çocuğuydum muhtemelen. Odasına gelir ve arkadaşlarıyla oynarken arkada sesimle sabote ederdim ( her şeye gülüyordum hep mikrofonu kapat aç yapardı) o zamanlar onun yaşına gelince yani 12-14 yaşlarına bastığımda, onun gibi okuldan arkadaşlarımın olup onlarla Skype'dan sohbet edip eğleneceğimi, gerçek arkadaşlar edinip onlarla Ryze abim gibi o zamanların Gaming introlarını yapıp satacağımı düşünürdüm. Bastım 14'üme. Birkaç ay sonra önümde büyük sınav diye hitap edilen LGS var. Ne oldu biliyor musunuz? Ryze abim gibi olamadım. Ortaokul hayatım boyunca herkezle arkadaş olmaya çalıştım. Sınıftaki herkese yardım ettim gözlerine girmeye çalıştım."ulan bu çocukla tanışsam ya" demeleri için her şeyi yapardım 5-6.sınıfta. Yazılım bilgim var o zamanlar başladım hala geliştiririm oyun yaparım. O zamanlar yaptığım oyunlardan bahsediyordum. Arkadaş olmasalarda namım duyulmuştu. En azından Bilgisayar'da bir iş olsa çağrılan insandım. 8.sınıftayız. Ve olgunlaşmaya girdim. Benimle beraber herkes. Ve o zamanlar "yazılımla uğraşıyorum video çekiyorum" diye beni öven herkes. "off bu oyun yapımcısı olacak geleceğin mühendisi" demeye başladılar. Ama dalga geçme olarak. YouTube ile uğraştım. Videolarımı sınıfta açıp kanalımı kapatacağım dereceye getirdiler dalga geçerek. Ki o zamanlar iyi ki kapatmaktansa gizliye almışım. Şu an rap ile uğraşıyorum. Yakında bir ep çıkaracağım. Bunu birkaç kişi duydu sınıfta. Bütün sınıfa yaydılar. Sonuç: "çakma çakal albüm mü çıkarıcan of dinlenecek eminim ki. Oğlum dalga geçmeyin belki sakattır" gerçekten başarı olarak görülen her şeyim bunlar tarafından makara. Dünyayı ikiye bölsem thanosmu oldun diye dalga geçerler öyle düşünün. daha kötü kısmı: benim engel saydığım bir yeteneğim var. Parmak bükmek. Nadir görülen bir şey. Erken doğum olduğum için diye biliyorum, ayağımı döndürme, parmak bükme Vb. fiziksel yetenek sayılsada. Eklem sorunu olduğu için bence bir engelim var. Koşuşum yamuk, uzaylı gibi koşuyorsun diye dalga geçiyorlar, parmağım bükülüyor, engelli diye dalga geçiyorlar. Ve ben bu çocuklara hiçbir şey yapmadım, onlarla arkadaş olmaya çalıştım ve dahada kötüsü. Bu dalga geçenlerde ta dönemin başından beri kimsenin takmadığı benim arkadaş dediğim kekeme çocuk'ta var. 1 yıldır beni aşağılıyor. Ben onun kekemeliğiyle bir kere bile dalga geçmedim. Yani ben Ryze abim gibi olmaya çalıştım. Ama maalesef her onun yaptığı şeyi yapmaya çalıştığımda dalga geçildim. Kendi yeteneklerimi geliştirdim dalga geçildim. Oyun çıkardım dalga geçildim, YouTube'da içerik ürettim dalga geçildim, rap yapmak istedim dalga geçildim. Bunları kafama çok takıyorum. Ve size yemin edebilirimki 20 kişiyi aşan sınıfta. Hatta okulda Ryze abimin kurduğu "gerçek" arkadaşlık yaptığım veya arkadaş diyebileceğim bir insan yok. Hepsi tarafından engellerimle hatta yeteneklerimle mizah konusu oluyorum. Hayır mizah değil bildiğin aşağılama. Kara mizahı bende yaparım kendime. Birine kara mizah yapmak onun zoruna gitsede güldürür. Ama dalga geçince güldürmez çünkü bu sadece karadır, mizah değildir. bu konuda isteyeceğim yardım. artık arkadaşlığı boş verdim. Nasıl başarılı olurum. Her işimde onlar benimle dalga geçiyor. Ve kafaya çok takıyorum. Ve işi yaparken "zaten dalga konusu olucak" diyip yarıda kesiyorum. Bu başladığından beri hiçbir projem adamakıllı bitmedi.

Umarım buraya kadar okumuşsunuzdur. Yardım etmeseniz bile ufak bir moral bile bana bir destektir. Bana en fazla destek veren insanda bana göre, benim özgüvensizliğimi fark edipte bütün her şeye beni kaldırıp yanlışıma kızmayıp başarımda takdir eden 1 senelik 3.sınıf hocamdır.

Saygılarımla.

Bir kaç tane maymunun senle dalga geçmesine alınma dostum, bu ucube maymunlar hayatının her yerinde karşına çıkacak okul,iş,hayat her yerde olacaklar. Sen yoluna devam et, yazılım ve rap işinde kendini geliştirmeye bak.

Öncelikle merhaba, son yazdığınız sözcüğe kadar okudum. Böyle kendinizi anlatmak istediğiniz başka bir yazı yazmak isterseniz en azından benim tamamen okuyacağımı bilebilirsiniz.

İlk başta deme ihtiyacı hissettiğim şey, şu an yaşamınızın sadece bir evresinde olduğunuzdur. Her şey bitmedi, hâlâ çocuksunuz ve büyüyeceksiniz. İleride insanlar, diğer kişilerin fizikel özellikleriyle boş boş dalga geçmenin ne kadar aptalca bir şey olduğunu anlayacak ve sizde bu özelliklerinizden dolayı kendinizi çok kötü hissetmeyeceksiniz. Şu an gelişimini tamamlamamış birkaç ergenin cümlelerinin sizde yarattığı etkinin ne kadar absürt olduğunu düşünebilirsiniz.

Yaşadığınız şeyler kesinlikle zor ve sizin üzerinizde özgüvensizlik gibi etkiler bırakması oldukça doğal. Kendinizi bu sebeple kötü hissetmemelisiniz, sizin yaşadıklarınızı yaşayan başka bir çocuk da muhtemelen bu olaylara karşılık sizin gibi bir tepki verirdi. Ancak ileride sözüm olsun böyle durumlar oldukça azalacak, kusur olarak gördüğünüz şeyler toplumun pek de umurunda olmayacak ve bu sebeple zorbalık görmeyeceksiniz. Şu an kendinizi sosyallikten uzaklaştırmanız sorunlarınıza çözüm olmayacak, aksine size yararı dokunacak olan insanlarla olası tanışmanızın önüne kesecek. Her insanla iletişim kurmanıza gerek yok, size iyi izlenim veren insanlarla tanışmaya ve iletişim hâli içerisine girmeye çalışın. Belki çok ilerisine kadar gidecek iyi arkadaşlıklar edinirsiniz.

Okulda yaşadığınız akran zorbalığı hakkında ailenize ve okul yönetiminize bilgi vermenizi öneririm, sadece bildirmekle kalmayın. Bir çözüm isteyin. En azından sınıf değişikliği gibi bir şey daha iyi bir ortama düşmenize sebebiyet verebilir.

Bunların haricinde terapi desteği almanızı öneririm. Benim veya forumdaki birkaç iyi niyetli birkaç arkadaşımın sizin cümlelerinizi okuyup burada destek vermeye çalışması bir terapistin sizle yüz yüze görüşmeler gerçekleştirip sorunlarınızı çözmeye odaklı birebir iletişim kurması kadar etkili olmayacaktır. Yazınızda bahsettiğiniz özgüvensizlik gibi sorunlarınızı terapistinizle çözmeye çalışabilirsiniz.

Başka bir zamanda başka duygular içerisinde girdiğinizde ve hislerinizi anlatmak istediğinizde ya bu konu altında ya da açacağınız başka bir konuda beni etiketleyebilirsiniz. Konu üzerinde durup yardımcı olmaya çalışırım.

İstediğiniz alanda sonuna kadar devam edin. Fiziksel gücünüzün olmaması bir şey değiştirmiyor, onlar yumruğuyla düşünürken siz beyninizle düşünün. İleride beyninizle düşünüp yaptığınız başarılar, yumruğuyla düşünüp başarısız olanlara tokat gibi bir cevap olur.

Yüksek ihtimal seneye görmeyeceğin, adını unutacağın insanların senin geleceğini şekillenmesine izin verme. Güç konusuna gelirse bir yaştan sonra emin ol güç kısmı kimsenin umrunda değil. Üniversitede düzgün ve kendin gibi arkadaşlar edinirsen güçsüz, güçlü ayrımı yapılmaz.