Ailem tarafından dışlanıyorum

Katılım
18 Aralık 2019
Mesajlar
5.028
Çözümler
7
Yer
Balıkesir
Herkese merhabalar, lise 2. sınıfta okumaktayım. Övünmek gibi olmasın uğur okulları fen lisesini kazandım %75 burslu. Her gün okula giderken babam tarafından azarlanıyorum. Ders yapmıyormuşum diye. Ama okula gelince hocalarım gayet memnunuz diyorlar. Buna rağmen beni artık dışlıyormuş gibi hissediyorum doğrusu. Bir şey söylesem hemen yumruk atmaya kalkıyor vuruyor da. Şeker hastalığı var diye de bir şey diyemiyorum. Her gün okula bırakırken bana yok kitaplara verdim dünyanın parasını, köpek seni, 2 yıl sonra gelme kapıma falan diyor. İki de bir okul parasını yüzüme vuruyor. Okulda öğretmenlerim farkında galiba kimya öğretmenim kenara çekip arabada baban bağırıyordu bir husumet mi var diye sormuştu bugün. Bir şey de diyemedim yok dedim. İkizim ile kıyaslıyor sürekli. Hep kötü yanlarımı. İyi yanlarımı hiç söylemiyor. Hangi ortamda onun yanında bulunsam hep yok kilosu varmışmış, yok oyun bağımlısımışmış, ama şu güne kadar bir PC bile almadı. Durumumuz yok diyeceğim ama aylık 10.000₺ geliri var. Artık babama karşı iyi duygu besleyemiyorum. Sizce ne tür bir yol ile kurtulabilirim bu vaziyetten?
 
Hiç bu durumu babanla konuşmayı denedin mi?
Söyledim cevap vermedi .
Bu durumu baban ile konuşsan da kusura bakma böyle babalar adam olmaz tipler. Annen bu olaya el atmıyor mu? Atmıyorsa yapman gereken şey güzel bir üniversite kazanıp bir an önce işini bulup gitmen.
Okuyayim de başımdan gitsin havasında.
Sinirli ve negatif düşünceye sahip insanların genelikle bir duygusal eksikliği vardır. Biraz sevgiye aç gibi görünüyor. Sonuçta baban benim ki de benzer problemlerimiz vardı. Zamanla hallettik.
47 yıl bu sevgiyi elde edememiş ne zaman elde eder ki ? Ablamı mesela çok sever üniversitesini kazandı tabi bana gelince evden defol havasında .
 
Söyledim cevap vermedi .

Okuyayim de başımdan gitsin havasında.
Yani hocam belli ki baban da babasından böyle görmüş zamanında ben de benzer sıkıntıları yaşadım. Maalesef sen baban ile ne kadar konuşsan da bu durum değişmez. Tek yapman gereken okuyup o evden kurtulmak. Hiç yoktan şehir dışında bir üniversite kazanır isen kafan rahat olur.
 
Yani hocam belli ki baban da babasından böyle görmüş zamanında ben de benzer sıkıntıları yaşadım. Maalesef sen baban ile ne kadar konuşsan da bu durum değişmez. Tek yapman gereken okuyup o evden kurtulmak. Hiç yoktan şehir dışında bir üniversite kazanır isen kafan rahat olur.
İnşaallah şehir dışında bı üniversitesi kazanmak istiyorum evin yüzünü görmesem yeter doğrusu .
Şuana kadar neyim varsa hep dedem aldı . Telefonum , bisikletim ...
 
47 yıl bu sevgiyi elde edememiş ne zaman elde eder ki ? Ablamı mesela çok sever üniversitesini kazandı tabi bana gelince evden defol havasında .

Kimse burada psikoloji ya da aile uzmanı falan değil. Burada sadece kafan karışır. Çünkü lise 2'ye gidiyorsun daha düşüncelerin değişecek. Tabi ki amacın hedeflediğin yerleri işi kazanmak olsun ama bunu aileden kaçmak hırsıyla yapman senin için üzücü olur.

Babalar genellikle kızlarına karşı daha yakın olurlar neden böyle bilmiyorum. Anneler ise erkek evlatlarına.. Gün gelicek belli bir zaman sonra aranızda olan tartışmalar daha sert olucak. Senin yaş ilerledikçe, gücünün yettiğini düşüneceksin öyle de olucak zaten. Nasıl yetiştirildiysen ona karşı sende öyle davranıcaksın. Hatta çevrene.

Bak dostum, şuan ki düşüncelerin seni belli biyere kadar iyi hissetirir. Evden ayrılma vaktin geldiğinde peki babanın yüzüne nasıl bakıcaksın o senin yüzüne bakıcak mı? Sorunlarını en iyi paylaşabildiğin aile üyesiyle konuş. Bence hastaneden randevu al bir doktorla görüşün annen ya da ablan halledemiyor ise, babanı daha iyi tanıyacaksın. Çok canını sıkmamaya çalış. Ve bu şekilde davranmaya devam ediyorsa arana mesafe koy. Bunun farkına varıcak başka şekilde davranabilir iyi ya da kötü. Sende ona göre cevabını verirsin açık sözlü ol. Bu arada bu durumun seninle ilgili olduğunu sanmıyorum. Arkasında başka birşey var.

Burada kimse seni aileni tanımıyor çünkü. :)
 
Kimse burada psikoloji ya da aile uzmanı falan değil. Burada sadece kafan karışır. Çünkü lise 2'ye gidiyorsun daha düşüncelerin değişecek. Tabi ki amacın hedeflediğin yerleri işi kazanmak olsun ama bunu aileden kaçmak hırsıyla yapman senin için üzücü olur.

Babalar genellikle kızlarına karşı daha yakın olurlar neden böyle bilmiyorum. Anneler ise erkek evlatlarına.. Gün gelicek belli bir zaman sonra aranızda olan tartışmalar daha sert olucak. Senin yaş ilerledikçe, gücünün yettiğini düşüneceksin öyle de olucak zaten. Nasıl yetiştirildiysen ona karşı sende öyle davranıcaksın. Hatta çevrene.

Bak dostum, şuan ki düşüncelerin seni belli biyere kadar iyi hissetirir. Evden ayrılma vaktin geldiğinde peki babanın yüzüne nasıl bakıcaksın o senin yüzüne bakıcak mı? Sorunlarını en iyi paylaşabildiğin aile üyesiyle konuş. Bence hastaneden randevu al bir doktorla görüşün annen ya da ablan halledemiyor ise, babanı daha iyi tanıyacaksın. Çok canını sıkmamaya çalış. Ve bu şekilde davranmaya devam ediyorsa arana mesafe koy. Bunun farkına varıcak başka şekilde davranabilir iyi ya da kötü. Sende ona göre cevabını verirsin açık sözlü ol. Bu arada bu durumun seninle ilgili olduğunu sanmıyorum. Arkasında başka birşey var.

Burada kimse seni aileni tanımıyor çünkü. :)
Randevu alacağım en kısa sürede teşekkür ederim . 2 yıl daha sabredeceğim sonrası Allah kerim inşaallah hocam teşekkür ederim.
 

Geri
Yukarı