Aile tarafından sürekli kısıtlanmak

Online oyunlarda seni bağlama muhabbeti var kabul ama merak ediyorum hikayeli bir oyuna bağımlı olan var mı?(Skyrim vb uzun oyunlar hariç) örnek veriyorum(kendi oynadıklarım arasından) portal serisi, superliminal, the House of da vinci, while true: learn(), The Turing Test, Manifold Garden ayrıca Pure Logic isminde çıkmasını beklediğim oyun şimdi bu ve benzeri oyunlar da mı zararlı? Sonuçta farklı bir bakış açısı (Pure Logic mantığı(0,1) kabaca da olsa sana anlatan bir oyun olacak gibi demosuna göre) kazandırmıyorlar mı?
Şu an en ekonomik eğlence aracı oyun örnek veriyorum geçenlerde aldığım Mart'in Ford'un robotların yükselişi: Yapay zeka ve işsiz bir gelecek tehlikesi kitabı yaklaşık 350 sayfa ben onun gibi kitapları ortalama 5 saatte tek oturuşta bitiriyorum (42 TL'ye almıştım). The House of da vinci ortalama (internetten bakmıyorsan) 6 saat civarında farklı düşünmen için seni zorlayan bir oyun(10 TL). Şunu da unutmadan söyleyeyim.



Bu yok bende bilgisayarın başında sabahtan akşama kadar dururum ama oyun oynadığım süre maksimum 2 saat. Çoğu genç biraz olsun sorunlarını düşünmekten kurtulmak için oyuna sarıyor çünkü o sırada kendi sorunu değil karakterle ilgili bir soruna yoğunlaşır acaba şöyle mi yapsam diye düşünüp onu düzeltebilir ama ekonomik sorunlara, ailevi baskılara gücü yetmez yetse de insan yerine konulmadığı durumları çok görüyorum. Eğer anne babanın otoritesini yıkıp tartışma usülünü getirecek kimse yoksa senin dediğin gibi tartışacak ortam da olmuyor bunu da söyleyeyim, şu ana kadar 50 farklı aileyi yakından gözlemlediysem 5'i baştan çocuklarına saygı gösteriyor. 20 tanesinde genelde ailenin büyük çocuğu o zincirleri kırıyor, 25'lik kesim ise ailesinin her dediğini yapan ve sınırların dışına çıkamayan biri olup ileride en ufak bir şeyde dahi birisinden onay bekler hale geliyor.
Gerçekten bu konuda görüşlerine kesinlikle katılıyorum.
Online oyunları bir zamanlar roleplay oyunu oynuyordum arkadaşlarım vb. vardı. Sabah akşam oynuyordum hatta artık oynamak bile istememeye başladım ama oynama zorunluluğum varmış gibi hissettiriyordu. Sonra birgün herkesi yüzüstü bıraktım sınav bahanesiyle ve kurtuldum.

Şimdi artık tek kişilik oyunları oynuyorum o da 2 saat filan fazlası sıkmaya başladı.
Neden oyun oynuyorum çünkü psikolojik sorunlarım nedeniyle hiç bir şeyden zevk alamıyorum o yüzden oyun ile telafi etmeye çalışıyorum.

Ailem oyun oynadığımı gördükçe psikolojik olarak sanki ailem benim oynamamdan nefret ediyor başka zaman oynasam daha iyi olur gibi bir baskı hissediyorum. Ailem olmayınca da sabahtan akşama kadar oyun oynayınca sanki öbür zamanlarını kullanmış ve zevkini doyurmuş gibi hissettiriyor. Ama oyuna daha çok bağımlı oluyorum.
 
Online oyunlarda seni bağlama muhabbeti var kabul ama merak ediyorum hikayeli bir oyuna bağımlı olan var mı?

Evet çünkü sizin beyninizde ki zevk bölgesini uyardığı için sürekli yeni hikayeli oyun ararsınız ve sürekli anlattığınız gibi konfor alanınızdan çıkmamak için beyniniz bu oyunların zeka için iyi olduğundan vs. anlatır.

Satranç oyun mu bilmiyorum ama bu tarz oyunları düşünürseniz genel olarak bu oyunlar bağımlılık yapmaz çünkü satranç pek fazla zevk bölgesini uyarmaz çünkü hikaye oyunları gibi kolay ve farklı şeyler yok. Bir at L şeklinde gidiyor, bir kare dümdüz sona kadar gidebiliyor vs. Eğer satranç biliyorsanız, ilk başta satranç öğrendiğiniz zaman ne kadar zevkli gelmişti? Şahsen ben aşırı severdim. Hatta lise de okula satranç götürürdüm de arkadaşlarla oynayalım diye :). Sonra ne oldu? Götürmeyi bıraktım çünkü beynim artık satranç'ın zevkini almıştı ve başka farklı bir zevk istiyordu.

Mesela GNU/Linux biliyor musunuz? Windows gibi bir işletim sistemi ama aşırı fazla distro var. İlk başta Mint ile başlamıştım ve şu an 10 tane distro denemiş bulunmaktayım. Bu Linux bağımlılığı değil. Bu yeni şeyler denediğiniz de beynin almış olduğu zevk. Zaten bu zevk olduğu için oyunlar da çok fazla oynanıyor ve çok fazla para dönüyor. Belki arkadaşlarınızdan veya kendinizden anlamışsınızdır, eski CS 1.6, CS:GO, MT2 günlerini çok özlerler çünkü eskiden beyinleri böyle bir oyunla tanışmamıştı ve çok zevkli geliyordu.

Mesela ben neredeyse 2-2.5 senedir oyun oynamıyorum ama bazen videosunu vs. görünce birden beynim zevk için oyunu o kadar çok oynamak istiyor. Öyle bir şey ki ben beynim de bir çeşit ağrı gibi bir şey oluyor ama acı verici değil. Yani o zevki hissedebiliyorum ve hemen uzaklaşmaya ve kendi işime bakmaya çalışıyorum. Mesela oyun oynamak istediğim zaman Linux ile kendime uğraş buluyorum ki en azından ileriki mesleğim için yararı olacak ama bazen ben de hata yaparak yapmam gereken işleri bırakıp tamamen Linux ile uğraşmaya veya film, dizi izlemeye gidebiliyorum.

Böyle durumlar da dopamin detoksu yapıyorum. Mesela siz de bunu yapabilirsiniz.
Eğer zaten herhangi bir bağımlılığınız varsa hepsini birden yapmanız çok zorlanmanızı ve detoksu sinirlenerek bırakmanızı ve daha da çok bağımlılığınıza yönelmenizi sağlar!

Bağımlılığım yok diyenler bunları yapmayı denesin ve nasıl bir yoksunluk çektiğinizi görün;
  • Zevk verici tüm video oyunları.
  • Herhangi bir video platformundan bir şeyler izlemek, film izlemek.
  • Sosyal medya.
  • Şekerli, yağlı vb. tüm zararlı yiyecek içeçek tüketmek.
  • Zevkli hareketli müzik dinlemek
  • Mastürbasyon yapmak
  • Pornografik içerik izlemek
  • Sigara, alkol tüketmek.
  • İnterneti iş, ders harici kullanmak
  • Kısa zamanlı zevk verici ve bağımlılık yapıcı her şey
Yapabileceklerin için de bir örnek;
  • Kitap okumak
  • Spor yapmak
  • Yoga vb. meditasyon yapmak
  • Yürüyüş yapmak
  • Resim çizmek
  • Yüzme, tenis, futbol vb.
  • Düşüncelerini yazmak(Kesinlikle öneririm! )
  • Kısa zamanlı zevk verici ve olmayan ve yararlı olacak her şey
Bu dopamin detoksu için ayrıntılı bilgi.

While true: learn() kodlama oyunu zannettim ama alakası yok. Böyle oyunlar bir işine yaramadığı için hala bağımlılık yapar. O yüzden oyunları bırakmak istiyorsan benim yaptığım gibi yavaş yavaş bırakmaya çalışabilirsin. Minecraft education da python kodlama vardı. Mesela ben az çok kodlama biliyorken bir bakmak istemiştim ve oyun içerisinde oynatılsa da bildiğimiz python kodlamayı öğretiyor. Bu tarz oyunları oyun bağımlılığı yapar mı dersek, evet yapabilir çünkü orada python kodlarını yazarak skelaton vs. hareket ettiriyoruz ve az da olsa zevk veriyor ama sonradan python kodları zorlaşında kapatıp normal minecraft oynayasın geliyor. Tabii ben o zamanlar sonradan gidip minecraft oynamadım çünkü sevmesem de ailemin bana harcamış olduğu emeği boşa atmamak için ders çalışmam gerekiyordu :).

Oyunları bıraktığında boş kalan zamanını doldurmak için de ileride meseleğine yarayacak şeyler olabilir. Fitness, tenis, yüzme vs. gibi spor dallarını araştırıp öğrenebilirsin ki ben fitness ile çok iyi doldurmuştum ve insanın vücuduna yatırım yapması en büyük zevk :).

Bir diğer durum da porno bağımlılığı, oyun bağımlılığının aynısı ama daha kötüsü. Onun hakkında pek yorum yapmak istemiyorum. Eğer isterseniz bu link ile bakabilirsiniz.

Bakılabilir.

@Quasar9587 Bilgisayarın başında sabahtan akşama kadar ne yapıyorsunuz?

Gerçekten bu konuda görüşlerine kesinlikle katılıyorum.
Online oyunları bir zamanlar roleplay oyunu oynuyordum arkadaşlarım vb. vardı. Sabah akşam oynuyordum hatta artık oynamak bile istememeye başladım ama oynama zorunluluğum varmış gibi hissettiriyordu. Sonra bir gün herkesi yüzüstü bıraktım sınav bahanesiyle ve kurtuldum.

Şimdi artık tek kişilik oyunları oynuyorum o da 2 saat filan fazlası sıkmaya başladı.
Neden oyun oynuyorum çünkü psikolojik sorunlarım nedeniyle hiçbir şeyden zevk alamıyorum o yüzden oyun ile telafi etmeye çalışıyorum.

Ailem oyun oynadığımı gördükçe psikolojik olarak sanki ailem benim oynamamdan nefret ediyor başka zaman oynasam daha iyi olur gibi bir baskı hissediyorum. Ailem olmayınca da sabahtan akşama kadar oyun oynayınca sanki öbür zamanlarını kullanmış ve zevkini doyurmuş gibi hissettiriyor. Ama oyuna daha çok bağımlı oluyorum.

Bende aynılarını yaşadım :). Tek kişilik oyun oynamanız bağımlılığınızı yenmenizi değil, zevk bölgenizin artık eski oynadığınız Online oyunlar ile yeteri dopamin salgılamasındandır. Artık eskisi gibi Online oyunlardan aldığınız zevki daha farklı bir kategori olan tek kişilik oyunlardan almaya çalışıyorsunuz.

Aynı bağımlılık hala devam ediyor. -> Büyük ihtimalle bu sözüme katılmayacaksınız ama ben size kendi yaşadıklarımı anlatıyorum çünkü ben de Online oyunları bırakıp farklı kategorilere yöneldim ve evet, kendimize söylememiz çok zor ama bu bir bağımlılık.

Aileniz büyük ihtimalle oyun oynadığınızdan çok yakınıyor ve size kızıyor. Bu çok normal çünkü sizi dışarıdan nasıl zararlı bir iş yaptığınızı, nasıl zamanınızı boşa harcadığınızı görüyor ve sizi sevdiği için de bunu yapmamanız için size kızıyor. Aileniz ile bu durumu tartışıp kendi düşüncelerinizi söylerseniz gerçekten de yardımcı olmak için ellerinden her gelen yardımı sağlarlar. Şahsen ben abimden çok yardım aldım. Kendime bu bağımlılığı itiraf edemiyordum ve abim bana çok kızıyordu ama bir yerden sonra neden bu hayatı yaşıyorum? Ne ders çalışıyorum? Neden bu boş oyunu oynayıp, bu karakteri level atlatıp her gün kalkıp bunu yapmalıyım? Sorularını sorunca bağımlı olduğumu anladım ve abime anlattım. O da benim için elinden geldiğince yardım etmeye çalıştı. Zaten oyun oynasam da bana kitap okuma alışkanlığını o sağlamıştı . Oyunları bırakmam için psikoloğa bile yollayabileceğini söylemişti. Neyse ki psikoloğa gerek kalmadan oyun bağımlılığımı yendim .
 
Son düzenleme:
While true: learn() kodlama oyunu zannettim ama alakası yok. Böyle oyunlar bir işine yaramadığı için hala bağımlılık yapar. O yüzden oyunları bırakmak istiyorsan benim yaptığım gibi yavaş yavaş bırakmaya çalışabilirsin. Minecraft education da python kodlama vardı. Mesela ben az çok kodlama biliyorken bir bakmak istemiştim ve oyun içerisinde oynatılsa da bildiğimiz python kodlamayı öğretiyor. Bu tarz oyunları oyun bağımlılığı yapar mı dersek, evet yapabilir çünkü orada python kodlarını yazarak skelaton vs. hareket ettiriyoruz ve az da olsa zevk veriyor ama sonradan python kodları zorlaşında kapatıp normal minecraft oynayasın geliyor. Tabii ben o zamanlar sonradan gidip minecraft oynamadım çünkü sevmesem de ailemin bana harcamış olduğu emeği boşa atmamak için ders çalışmam gerekiyordu :).

Bu sadece benim hoşuma giden bir oyunun örneğiydi ve kodlama olarak bakmamıştım kodlama için TIS-100, shenzen ı/o gibi oyunlara bakabilirsin.

@Quasar9587 bilgisayarın başında sabahtan akşama kadar ne yapıyorsunuz?

Tam anlamıyla hiçbir şey sadece oturuyorum elimde telefon olmasa dahi boş boş bakıyorum.

Kendimize söylememiz çok zor ama bu bir bağımlılık.

Benimki bağımlılık ancak önceden yarın uyanıp şunu yapacağım kendimi şöyle geliştireceğim böylelikle yararlı bir şey yaparım vs. diyorken son 5 yıldır zombiye dönüşmüştüm resmen ne birisini sevebiliyorum(ailem dahil) ne de herhangi bir şeyden zevk alıyorum bunca şeyden sonra tutunacak bir dal aradım yarın için şu sebeple uyanmalıyım diye ki oyunla anime bunu kısmen doldurdu. Ayrıca ilkokuldan son 5 seneye kadar sürekli kitap okuyan biriydim.(her türden)harçlığımı biriktirip ailemi kitapçıya götürmesi için ikna edip ( bayağı uzaktı yaşadığım yerden) kitap alıp gelirdik 1 saatte kitabı bitirirdim çocukluğum falan hep böyleydi.
Oyunlara başlamadan önce oyunların bağımlılık yapabileceğini biliyordum ama daha sonra bağımlılığı bırakabileceğimi de biliyordum. Oyun yerine farklı bir şeye tutunmak istedim ama aklıma gelmedi.
(Psikolağa görünmelisin diye gelme üzerim zaten ilkokuldan bu yana psikoloğa düzenli olarak gidiyordum.(son 2 yıl hariç))

Yapabileceklerin için de bir örnek;
  • Kitap okumak.
  • Spor yapmak.
  • Yoga vb. meditasyon yapmak.
  • Yürüyüş yapmak.
  • Resim çizmek.
  • Yüzme, tenis, futbol vb.
  • düşüncelerini yazmak(kesinlikle öneririm! )

Kitap okumaya önceki yerde açıklık getirdiğimi umarak.
Spora bir ara başladım ama 1 haftadan sonra amaaan kim uğraşacak diye bırakmıştım.
Meditasyona inanmıyorum bile (buna benzer sayılabiir belki ama müzik dinleyerek etraftan gelen uyarıları görmezden geldiğim zamanlar çok sık oluyor.)
Yürüyüşü de özellikle önceden çok yapardım ama hem yazdan dolayı hem de artık dışarı çıkmak dahi istemediğimden şu ara yapmıyorum.
Resim için önceden çabalıyordum (bilgisayar üzerinden çizimi hiç denemedim nasıl bilmiyorum) elime 50 cm'lik cetvel verip 60 cm'lik çizgi çek de yapamam küçüklüğümden bu yana bu böyle bazen solak olmamdan dolayı mı diye düşünüyorum.
Yüzme vs de yanımda uygun ortam olsa dahi yapmak için en ufak istek dahi yok.
Önceden yapıyordum hatta psikoloğum bana bu fikri ilk söylemişti. Bu da kitap okuma gibi sonradan sıkıldığım ve bıraktığım aktivitelerden oldu.
Son olarak bu durumdan nasıl kurtulabileceğime dair bir fikrin varsa dinlerim.
 
Bu sadece benim hoşuma giden bir oyunun örneğiydi ve kodlama olarak bakmamıştım kodlama için TIS-100, shenzen ı/o gibi oyunlara bakabilirsin.

Teşekkür ederim ama oyunlara kodlama için de bakmayı tercih etmiyorum. Bence eskiden kendime kodlama için bakıyorum dediğim yalanlardan bir tanesiydi. Artık kodlama öğrenmek için oyuna ihtiyacım yok. Sadece bir projeye ihtiyacım var :).

Tam anlamıyla hiçbir şey sadece oturuyorum elimde telefon olmasa dahi boş boş bakıyorum.

Öyle bir şey kimse yapamaz ki. İllaki video vs. izliyorsundur.

(Psikolağa görünmelisin diye gelme üzerim zaten ilkokuldan bu yana psikoloğa düzenli olarak gidiyordum.(son 2 yıl hariç))

Bu kötü bir şey değil. Bende hala hayatımda önemli konularda karar vermem gerektiği zaman destek alıyorum. Psikolog ilaç vermek yerine tamamen konuşarak sana sorular sorarak senin itiraf etmeni sağlıyor. Eğer ilaç ihtiyacın var ise yönlendiriyor ama şahsen ben psikiyatrilerin verdiği ilaçların pek işe yaradığını düşünmüyorum çünkü çevremde olan şizofreni tanıları ilaç almalarına rağmen hiç düzelmediler. O yüzden psikoloğa gitmek, diş doktoruna gitmek gibidir.

Ne birisini sevebiliyorum(ailem dahil)

Hahaha. Güldüğüme bakma dalga geçmiyorum. Sen resmen benim eski halimsin. Psikoloğa gidip bunları rahatlıkla anlatabilirsin. Ben bu oyun bağımlılığımı psikolog ile paylaşmamıştım ve kendim yenmiştim ama eğer anlatsaydım herhalde deprasyon belirtisi vs. konurdu.

Ben psikoloğa anlatmak yerine aileme gidip "ben sizi galiba sevmiyorum" demiştim :D. Ondan sonra benimle konuşmuşlardı da aslında onlara değer verdiğimi ve sevdiğimi anlamıştım. Bu oyunlar gerçekten çok nalet bir şey.

Seni hayattan soyutluyor ve tüm hayatın o karakteri yükseltmekmiş gibi hissediyorsun. Bu genel olarak gerçek hayatta saygı görmemiş, ezilmiş kişiler için harika bir fırsat çünkü oyunları çok iyi oynayarak saygı duyabilirsin. Mesela bende çok içine kapanık birisiydim ve lisede arkadaşlarım tarafından psikolojik şiddete uğrardım ve oyunlardan edindiğim arkadaşlarım ile daha fazla vakit geçirirdim. Ha bir de benim zamanımda çocuk kaçırma vakaları çok arttığı için ailem beni futbol oynamaya yollamazdı. Bende MT2 oynardım...

Yürüyüşü de özellikle önceden çok yapardım ama hem yazdan dolayı hem de artık dışarı çıkmak dahi istemediğimden şu ara yapmıyorum.

Ben sanırım COVID ile birlikte eve kapandıktan sonra neredeyse 5-6 ay evden çıkmamıştım. Şimdi de evde çalışıyorum ve dışarı çıkmak bana zulüm gibi geliyor ama çıkınca da sahilde kulağına kulaklıklarını takıp müzik dinleyerek dolaşmak insana aşırı iyi geliyor.

Spora bir ara başladım ama 1 haftadan sonra amaaan kim uğraşacak diye bırakmıştım.

Spor kesinlikle hayatında olmalı. Az bile olsa yapmalısın. Zaten çok uzun spor yapmak normal bireyler için önerilmez. Mesela karın kası için 15dk versen yeterli. Diğer vücut için yapacakların da zaten bir saati geçmez.

(Bilgisayar üzerinden çizimi hiç denemedim nasıl bilmiyorum)

Bu söylediğim liste bilgisayar kullanarak yaptığımız resim çizmek değil. Kağıda yaptığın resim ayrı bir şeydir. Resim çizmek için ben kağıdı aldığım zaman ne çizeceğime karar veremiyorum çünkü o kadar çok beynimiz kolaya alışmış ki internetten ararım deyip geçiyoruz.
Buna günlük tutmak veya düşüncelerini bir kağıda aktarmakta aynı şey. Ben düşüncelerimi kağıda yazarken ilk başta çok zorlanmıştım ama bir süre sonra akıyor. Hatta bazen aklına bir fikir geldiğinde yazmak için yanında küçük bir defter bile bulundurma ihtiyacın olabiliyor. Gerçi telefon da kullanılabilir ama biraz olsun teknolojiden uzaklaşmak için defter kullanmak rahatlatıcı oluyor.

50 Cm'lik cetvel verip 60 Cm'lik çizgi çek de yapamam küçüklüğümden bu yana bu böyle bazen solak olmamdan dolayı mı diye düşünüyorum.

Yapamam dersen tabii ki yapamazsın. Hiçbir zaman yapamam deme çünkü istediğin her şeyi yapabilirsin ama sadece zaman alır.

Yüzme vs de yanımda uygun ortam olsa dahi yapmak için en ufak istek dahi yok.

Bu çok normal çünkü şu an beynin konfor alanından çıkmak istemiyor ve hiçbir zaman çıkmak istemeyecek. Bu beynin seni koruması anlamına geliyor. Bir yandan iyi bir şey iken diğer yandan çok kötü. Mesela hiç kimse ders çalışmak istemez çünkü beyin için yeni ve zor bir şeydir. O yüzden beyin kendini zorlamayacağı video izlemeye veya zevk verici pornografi videoları izlemeye devam etmek ister.

Bunu unutma, o istek hiçbir zaman gelmeyecek ve sen dünyaya bir daha gelmeyeceksin.
Mustafa Kemal Atatürk'e olan borcumuzu ödememiz için çalışmak zorunda olduğumuzu da unutmayalım.

Önceden yapıyordum hatta psikoloğum bana bu fikri ilk söylemişti. Bu da kitap okuma gibi sonradan sıkıldığım ve bıraktığım aktivitelerden oldu.

Yüzmeyi sevmiyorsan yapmak zorunda değilsin ama sevip de istek gelmemesi demek konfor alanında kalmayı istemek oluyor.
Eğer sevmiyorsan başka bir şey deneyebilirsin. Dolusuyla spor var.

Son olarak bu durumdan nasıl kurtulabileceğime dair bir fikrin varsa dinlerim.

5 saniye kuralı;
Ödevin var ve aklına onu yapmak geldi. 5 saniye içinde harekete geçmezsen onu son gününe kadar ertelersin.

5 dakika kuralı;
Ödevin var ve yapsam mı? Yapmasam mı? Diye düşünüyorsun. "5 dakika yapmaya başlayıp ondan sonra karar vereceğim" diyorsun ve 5 dakika sonra zaten yaptım şunu bitireyim deyip ödevini bitiriyorsun.

Daha ayrıntılı yardım alabileceğin bir psikolog YouTube kanalını öneririm: Beyhan Budak.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı