Bu kadar haksızlığın karşısında neden hala boyun eğiyorsun anlamış değilim. Şahsen buraya kadar kendin gelmişsin, kendini bir şekilde bu insansılara karşı(çok özür dilerim) yetiştirmeyi başarmışsın. Onlar senin ailen falan değil. Öyle doğurunca anne olunmadığı gibi ev ortamı olunca da aile olunmuyor. Kesinlikle hiçbirisinin göz yaşına bakma asla yardım falan da etme onlar senin için ne yapmış? Onların sana bu zor günlerde destek çıkması lazım daha çok, senin onlara değil. Haklarını sonuna kadar savun gerekirse hukuk gerekirse kaba kuvvet ama bir şekilde al onlardan istediklerini. Ne yazabileceğimi o kadar bilmiyorum ve cümlelerimi o kadar seçiyorum ki ona rağmen hayatımda ilk defa kaba kuvvet önerdim. Karşındakiler seni insan yerine koymuyor zaten yaşadığın bir hayat yokmuş gibi yönetmişler resmen seni. Annemin arkası var kısmını çok anlamadım ama öyle ya da böyle kendini asla o insanların altında ezdirme. Dayak falan da yeme mümkünse yazarken sinirleniyorum elin ayağın armut toplamasın. Umarım anlatabilmişimdir, umarım anlamışsındır istediğin zaman buraya yazabilirsin artık iki arkadaşın değil belki yüzlerce arkadaşın var. Bunu asla unutma.