Okulda ya da mahallede hiç arkadaşım bulunmamakta, önceden arkadaşlarım fazlaydı ortaokul zamanında mahallede ve okulda çok arkadaşım vardı. Fakat şimdi neredeyse hiç yok. Babam sürekli dışarı çıkmamı istiyor ara sıra arkadaşlarımla gezmeye gidiyorum deyip tek başıma takılıyorum. Okulda sınıfta bile öyle herkes sınıfta arkadaşlarıyla takılırken ben yine tek kaldım. Sanki hepsi gelişmiş gibi fakat ben hep olduğum gibi kaldım. Konuşacak kardeşim abim falan da yok. Annem babam ayrıldı ve kardeşlerim arasından tek ben babamla kalıyorum babam yalnız kalmasın diye. İnsanları kendimden çok üstün çok değerli gördüm, kendimden çok insanları düşündüm bu benim hatamdı. Ve şu an derin bir yalnızlık hissediyorum. Yeni evimize taşınacağız fakat orada da hiç arkadaş bulamayacağımı düşünüyorum. Kendimi geliştirmek zorunda olduğumu düşünüyorum. Hiç kimseye bir zararım yok. Hiçbir dalda başarım yok, hiç gerçekten sevildiğimi hissedemedim.
