Artık insanlara değer vermek istemiyorum

Bunları bilerek nasıl mutlu olabiliyorsunuz ki...

Ben bira mekanlarında takıldım. Adam gün içinde her türlü şeytanlığı yapıyor, akşam gözüne kestirdiği bir adamla kendini kandırıp, dost muhabbeti çekiyor..

Yaşamıyorum, zaman öldürüyorum. Hobilerim var. Kandır kendini..
Nerede aptal olacağını biliyorsan, en akıllı sensindir..
 
Neredeyse seninle aynıyım.

Merhabalar. 14 yaşındayım. Tanıdığım kişiler sürekli bana kötü davrandılar. Zorbalığa uğradım. Ama bir türlü onlara mesafe koyamıyorum. Onlar benden bir şey isteyince hemen yapıyorum. Evet, yapmamam lazım ama yapıyorum. İçe dönük bir insanım. Geçen anksiyete atağı geçirdim. Bu aralar geçirip duruyorum. Derslere odaklanamıyorum artık. Düşünmekten. Kafam çöp gibi. Sürekli ilk adımı ben atıyorum. Bazı hocalar bir sorun var mı diye soruyorlar ama bir şey demiyorum çünkü oysaki umurlarında değil. Yani öyle düşünüyorum. Hem söylesem ne yapabilirler ki? Geçmişte bazı kötü şeyler yaşadım. Aklıma geldikçe titremeye başlıyorum. İnsanlara nasıl mesafe koyabilirim? Anksiyete atağı geçirirken ne yapabilirim? Bu konuda bilgi sahibi olan kişiler cevaplarsa sevinirim.
 
Mutlu olduğunu söylememiş zaten...
b62426176a11aca2a1f763c800fffd30d0d158f2.jpg

Tamamen bunun gibi bir hayat.
 
Aynen hocam. Ha bir de marifetmiş gibi gidip yakınlarına anlatıyor. Çocuklarımı çok dışarıya salmıyorum diye.
Çocukları böylesine sıkarak geliştiği düşünülemez. Sadece içine kapanıp asosyal olmasına sebep olurlar. Sorunlarını anlatsan ciddiye alınmayacağını bildiğin için kimseye söylemez içine atarsın. Yeni nesil ebeveynlerde bu epey moda oldu.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı