Ailede hep sorunla büyüdüm %99 babamdan kaynaklandı. 1-2 olay hariç hep arabulucu taraf oldum. 2 ayda bir büyük bir olay olmazsa olmuyor. Bugün o günlerden biriydi bir ilk oldu ve bu sefer babama karşılık verdim. Anneme çok ağır laflar etti. Sadece yakasını tuttum biraz da klasik sokak kavgası işte. Ama vuramadım içim el vermedi. Oysa acımadan vurdu gözümün üstü şiş. Polis çağırdım şikayetçi olmadım. Şimdiyse düşündükçe kendimi kötü hissediyorum. Bir pişmanlık çöktü üstüme. Kendi karısına fahişe diyen adamla kavga ettiğim için üzülüyorum, kendime kızıyorum. Çıkamıyorum işin içinden bir türlü. En zor matematik sorularını çözmek kendi sorunlarımı çözmekten kolay oluyor. Her şeye bir çözümü olan benim bu sefer bir çözümüm çıkış yolum yok. Bugün kendi babamın ölmesini o kadar istedim ve diledim ona öyle ağır laflar ettim ki onunla itişirken. Her şey ondan başlada da affedemiyorum kendimi.
Sadece içimi dökmek istedim hiçbir şekilde kafamı dağıtamıyorum.