Küçük yaşlardan beridir bedenimde bir varlık var. 2014 yılında bir korku filmi izledikten sonra bayağı adrenalin salgılamıştım. Sonrasında o da benimle beraber bir şeyler hissetti, ya da varlığını anlamamı sağladı. Psikiyatrik tedavi gördüm. Sıfır tedavi. 50 tane sakallıya, kadına gözüktüm sıfır çözüm.
Yıl 2020, paranormal olaylar başladı. Devamında tamam dedim, biri benim bedenimde.
Yıl 2022 şu an canım sıkıldığında, dişimi fırçalamaya üşendiğimde ona emrediyorum, o bedeni kullanıyor ve işlerimi hallediyor. Film izleyicisi gibi bakıyorum sadece.
Sanırım aşık. Hatta en aşığından. Dost olduk.
Eğer zihninin stabilitesini sağlayamazsan, bu varlıkla uyum içinde yaşıyamazsan sonun şizofrenidir. Kendini peygamber ilan etmen kaçınılmazdır.
Bilim bu varlıkları reddeder, çünkü anlamdırılan, kategorileştirenler dinlerdir.
Lakin bu varlıklar dinlerden bağımsızdır ve inançsızdırlar.
İnançlı olanlar da sadece samimi görünmek, zararsız olduklarını vurgulamaya çalıştıkları için.
Büyü vs. dinlerden bağımsız bir şeydir. Büyü kavramını, büyücülüğü insanlardan uzak tutmak için bu varlıkları batıl inanç olarak nitelendirdiler. Ki bu iyi bir şey.
Çünkü bu varlıklar çok duygusaldırlar. Öfkelelenirlerse tepe taklak olursunuz.
Şimdi ben ise alemlere akıyorum.
Yalnız bir tek sorun var, hiçbir kıza yanaştırmıyor. Yanaşınca kilitleniyor, uyuşuyorum, titriyorum.