Metacritic'te yaptığım BioShock 2 incelemesini 5000 karakter sınırına takılmadan buraya aktarmak istedim. İncelemede oyunu oynamayanlar için hikayedeki heyecanı ortadan kaldıracak bilgiler bulunuyor.
BioShock 2 İncelemesi
İlk oyundan sonra kendini geliştirmeyi başarmış bir devam oyunu
Giriş Kısmı ve Hikaye:
BioShock 2 benim en sevdiğim Birinci Şahıs Nişancı oyunlarından biri oldu. Genel olarak oyuncular ilk BioShock oyununu ikinciye göre daha başarılı bulsa da aynı şey benim için geçerli olmadı. BioShock 2 genel olarak ilk oyun ile benzer olsa da BioShock 2, ilk oynun üzerine bir şeyler eklemeyi başarmış. Atmosfer olarak da BioShock 2, ilk oyundaki muazzam Rapture atmosferini korumayı ve hatta onu geliştirmeyi başarmış. Bu oyunda farklı bir konsept izlenmiş ve ilk oyunda korku ile izlediğimiz Koca Babalardan birini bu oyunda kontrol ediyoruz. Ayrıca bu oyunun başlangıcı ilk oyundan 2 sene öncesini anlatıyor, daha sonradan hikaye ilk oyunun 8 sene ilerisini konu almaya başlıyor.
Oyunun eleştirilecek noktaları ise ilk oyundan sonra "çok büyük" olarak nitelendirilecek bir yenilik getirmemesi ve ilk oyun ile aynı yerde geçmesi şeklinde değerlendirilebilir. İlk oyun ile aynı yerde geçmesi benim için bir eksi değil, çünkü ben Rapture atmosferini çok sevmiş ve ilk oyunda o atmosfere doyamamıştım. Ancak oyuncuların birçoğu geliştiricilerin ilk oyundaki harita ile aynı haritayı ikinci oyuna ekleyerek kolaya kaçtıklarını ve artık Rapture'dan sıkıldıklarını belirtmişler. Haksız da sayılmazlar açıkçası, herkes Rapture atmosferini benim kadar sevmemiş olabilir. Ayrıca ilk oyundaki kadar olmasa da yine bu oyunun hikaye anlatımı da açıklayıcılık konusunda biraz zayıf, sağda solda bulunan kayıtları bulup dinlemedikten sonra hikayenin tamamını anlamak biraz zor. Daha fazla uzatmadan oyunun hikayesini anlatmaya başlayayım, incelemede oyunu oynamayanlar için hikayedeki heyecanı ortadan kaldıracak bilgiler olduğunun uyarısını da bir kere daha yapayım.
Hikaye ilk oyunun 2 sene öncesinde, yani 1958'de geçiyor. Oyunda Eleanor Lamb isimli Küçük Kız Kardeş'in Koca Babası olan "Denek Delta" isimli karakteri kontrol ediyoruz. Oyunun başında Eleanor Lamb'in annesi psikiyatrist Sofia Lamb, Eleanor Lamb'i Denek Delta'dan alıyor ve ardından ona intihar etmesini emrediyor. Denek Delta'nın beyni Sofia Lamb'in her dediğini yerine getirecek şekilde yıkandığı için eline silahı aldıktan sonra bunu yapıyor. Her şey buradan sonra başlıyor. Denek Delta intihar ettikten 10 sene sonra kendini Rapture'un derinliklerinde buluyor. Uyandıktan sonra Denek Delta, ilk oyunda öldürülen Andrew Ryan'dan sonra Rapture'un kontrolünün Sofia Lamb'e geçtiğini görüyor. Sofia Lamb, Denek Delta'dan kurtulduktan sonra Koca Baba sistemini kaldırıp yerine Büyük Kız Kardeş sistemini getirmiştir. Büyük Kız Kardeşler, Koca Babalara göre çok daha gelişmiş, güçlü ve kıvraklardır. Ayrıca Büyük Kız Kardeşler, fazlası ile güçlü olduğu için Küçük Kardeşler gibi yanlarında koruyucu olarak Koca Babalara ihtiyaç duymuyorlar, bu da Sofia Lamb'in Koca Baba sistemini gereksiz görüp kaldırmasının sebeplerinden biri.
İlk oyundan tanıdığımız Tenenbaum, Sofia Lamb'in Koca Babaları ve Küçük Kız Kardeşleri ortadan kaldırmak istemesi yüzünden zor durumda kalır. bu yüzden de Denek Delta ona Küçük Kız Kardeşleri kurtarması için yardım eder. Daha sonra Denek Delta, Eleanor Lamb'i aramaya devam eder. Bu sırada Sofia Lamb, Denek Delta'nın yaşadığını öğrendikten sonra onu otoritesine karşı bir tehdit olarak görür ve Rapture'daki hakimiyetini sürdürebilmek için Denek Delta'yı öldürmeye çalışır. Büyük Kız Kardeşler gibi türlü tehditleri atlattıktan sonra sağ kalmayı başaran Denek Delta, Eleanor Lamb'i sonunda bulur. Eleanor Lamb, Denek Delta'yı gördüğüne çok sevinir, Eleanor Lamb de annesinin yaptıklarından memnun değildir ve ondan bıkmıştır.
Eleanor, Denek Delta'yı korumak ve onunla birlikte Rapture'dan çıkmak için Küçük Kız Kardeş teçhizatları bulur ve Denek Delta ile birlikte annesinin birliklerine karşı mücadele ederler. Denek Delta ve Eleanor, Sofia Lamb'in gönderdiği savaşçıları yenmeyi başarır. Geriye Sofia Lamb kalmıştır. Burada oyun, oyuncunun hikayede gerçekleştirdiği şeyler üzerine 8 farklı şekilde biter;
Oyunun hikayesini ben oldukça beğendim. Bu tip ütopyalarda geçen ve belli bir derinliği olan hikayeleri severim. BioShock 2 ise oldukça detaylı ve ilk oyun ile çoğu zaman kesişen kaliteli bir hikayeye sahip. Özellikle oyunun finalinin çok farklı alternatiflere sahip olması ve bu alternatiflerin hikayede yaptıklarımıza göre ortaya çıkması çok güzel. Bu konudaki tek sorun oyunun sonlarından bazıları arasında yalnızca diyalog farkı var, onlar daha çeşitli olsa daha güzel olabilirdi. Oyunda Andrew Ryan'dan sonra Sofia Lamb'in Rapture'da hakimiyeti nasıl ele geçirdiği ve Rapture'u kendi menfaatleri doğrultusunda nasıl yeniden dizayn edip otoritesini sağlamlaştırdığı çok güzel bir şekilde açıklanmış. Ayrıca Rapture'daki kaos atmosferi hikayede gelişen olaylarla birlikte oyuncuya çok başarılı bir şekilde aktarılmış, aynı ilk oyunda olduğu gibi.
Ana karakterimiz Denek Delta kişiliği ve sesi olmayan, konuşmayan karakterlerden biri, ilk oyundaki ana karakterimiz de öyleydi ve ben bu durumu hiç sevmiyorum. Sessiz ve kişiliksiz karakter yapılınca oyuncunun kendini karakterin yerine koyması bekleniyor ancak tam aksine ben kişiliği olmayan bir karaktere bağlanamıyorum ve onu önemseyemiyorum. Tüm oyunu hiçbir ağırlığı olmayan bir karakter ile oynamak bana kalırsa pek de keyifli değil. Hikaye anlatımının zayıf olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim, ilk BioShock oyununda olduğu gibi bu oyunda da hikayedeki kısımları tam olarak anlayabilmek için çevrede bulunan kayıtları dinlemek gerekiyor. Bu kayıtlar hiçbir şekilde işaretli değil ve zorunlu da değil, yani ya oyuncunun uğraşıp bulması gerekiyor ya da tesadüfen karşılaşılıyor. Ana hikayenin bu tip yan etkinliklere gizlenmesini veya ana hikayeyi tam olarak anlayabilmek için yan etkinlik yapmak zorunda olmayı mantıksız bulduğumu BioShock 1 incelememde belirtmiştim, bana kalırsa ana hikaye kendi içerisinde yan materyallere ihtiyaç duymadan başlamalı ve bitmeli. Bu kadar derin hikayeye sahip bir oyunun zayıf hikaye anlatımı ile yüksek potansiyelini harcaması üzücü bir durum.
Oynanış:
Oynanış olarak oyun ilk oyunda olduğu gibi seri ve hareketli olmayı gerektiriyor. Bu oyunda diğer birçok Birinci Şahıs Nişancı oyununda olduğu gibi bir siper bulup oradan tüm düşmanları öldürmek mümkün değil, hayatta kalmak için hızlı bir şekilde yer değiştirmek gerekiyor. Hızlı ve hareketli olmayı gerektiren Birinci Şahıs Nişancı oyunlarını seviyorum, bu yüzden oyunu oynarken çok keyif aldım. Oyuna eklenen yeni silah ve düşman tipleriyle de çeşitlilik arttırılmış. Oyunda Koca Baba olduğumuz için Koca Babaların elindeki delici yakın dövüş silahını kullanabiliyoruz. Bu silahın şarjı dolduğunda delme hareketi yapılıyor ve ardından darbe indirildiğinde çok hasar veriyor, bu silahın hissiyatının çok tatmin edici olduğunu da belirtmem gerek.
Onun dışında da oyuna eklenen yeni birkaç silah daha var, silah çeşitliliği iyi düzeyde yani. Bu oyun ile birlikte yeni eklenen hipnotize plazmiti gibi plazmitler de bulunuyor, ilk oyunda bulunan plazmitler bu oyunda yerini korumuş. Ayrıca Büyük Kız Kardeşler gibi yeni düşman tipleri de var, silah, plazmit ve düşman çeşitliliği oldukça iyi seviyede. İlk oyunda olduğu gibi silahlarımızı modifiye edebiliyoruz, ilk oyundan sonra modifiye sistemine pek bir yenilik getirilmemiş, olduğu gibi duruyor. İlk oyundaki sistem kırma olayının da bu oyunda kaldırılması iyi olmuş, sistem kırma olayı oynanışı çok bölen ve oynanış temposunu çok düşüren bir sistemdi. Oynanış konusunda eleştirilecek kısımlardan biri ise "canlandırma tüpü" sistemi. Canlandırma tüpü sistemi ilk oyunda da bulunuyor ve bundan ilk oyunun incelemesinde bahsetmeyi unutmuşum, bu yüzden şimdi söyleyeceklerim ilk oyun için de geçerli. Oyuncu öldüğü zaman en yakın canlandırma tüpünde yeniden canlanıyor ve bazen bu canlandırma tüplerinin mesafesi oyuncunun öldüğü yere çok uzak oluyor, bu da oynanış temposunu düşürdüğü gibi yer yer yolu kaybetmemize de sebep olarak zaman kaybına yol açıyor. Bunun yerine istediğimiz zaman oyunu kaydedebilsek veya savaşlara girmeden önce oyun otomatik kayıt alsa çok daha iyi olabilirdi.
Atmosfer olarak oyun ilk oyunda olduğu gibi çok başarılı ve Rapture yine etkileyici görünüyor. BioShock oyunları atmosfer konusunda gerçekten de özel bir yere sahip, oyuncu çok hızlı bir şekilde atmosfere alışıp onu benimseyebiliyor. Ek olarak Rapture çok da büyük bir yer değil ve ana görevler dışında etrafta yapılabilecek pek bir şey yok, yan etkinlik olarak ses kayıtları gibi şeyler var, her ne kadar bu ses kayıtlarını toplamak çok sıkıcı olsa da hikayeyi tam olarak anlayabilmek için ben hepsini topladım ve dinledim.
Grafikler ve Performans:
Grafiklerden bahsetmek gerekirse, ben oyunun remastered sürümünü oynadım ve her ne kadar bu sürüm ilk BioShock oyununun remastered sürümüne göre çok daha iyi olsa da hala günümüz standartlarının altında. Ancak gelişmiş ışıklandırma ve yansımalarla Rapture'un çok daha iyi göründüğünü söyleyebilirim. Performans olarak genel olarak bir problem yaşamasam da ilk oyunun remastered sürümünde de bulunan uzun yükleme sürelerinin bu oyunda da bulunması beni üzdü, oyunu SSD üzerinden oynamama rağmen uzun yükleme süreleri ile karşılaştım. Oyunu oynarken bazı küçük hatalarla karşılaştım, her ne kadar bu tip hatalar oyuncuyu atmosferden koparsa da oyunda ciddi bir hata bulunmadığını söyleyebilirim.
Son Söz:
BioShock 2 harika atmosferi, keyifli oynanışı ve derin hikayesi ile serinin ilk oyununun başarısını yakalamış, hatta onu geçmiş bir oyun.
91/100
BioShock 2 İncelemesi
İlk oyundan sonra kendini geliştirmeyi başarmış bir devam oyunu
Giriş Kısmı ve Hikaye:
BioShock 2 benim en sevdiğim Birinci Şahıs Nişancı oyunlarından biri oldu. Genel olarak oyuncular ilk BioShock oyununu ikinciye göre daha başarılı bulsa da aynı şey benim için geçerli olmadı. BioShock 2 genel olarak ilk oyun ile benzer olsa da BioShock 2, ilk oynun üzerine bir şeyler eklemeyi başarmış. Atmosfer olarak da BioShock 2, ilk oyundaki muazzam Rapture atmosferini korumayı ve hatta onu geliştirmeyi başarmış. Bu oyunda farklı bir konsept izlenmiş ve ilk oyunda korku ile izlediğimiz Koca Babalardan birini bu oyunda kontrol ediyoruz. Ayrıca bu oyunun başlangıcı ilk oyundan 2 sene öncesini anlatıyor, daha sonradan hikaye ilk oyunun 8 sene ilerisini konu almaya başlıyor.
Oyunun eleştirilecek noktaları ise ilk oyundan sonra "çok büyük" olarak nitelendirilecek bir yenilik getirmemesi ve ilk oyun ile aynı yerde geçmesi şeklinde değerlendirilebilir. İlk oyun ile aynı yerde geçmesi benim için bir eksi değil, çünkü ben Rapture atmosferini çok sevmiş ve ilk oyunda o atmosfere doyamamıştım. Ancak oyuncuların birçoğu geliştiricilerin ilk oyundaki harita ile aynı haritayı ikinci oyuna ekleyerek kolaya kaçtıklarını ve artık Rapture'dan sıkıldıklarını belirtmişler. Haksız da sayılmazlar açıkçası, herkes Rapture atmosferini benim kadar sevmemiş olabilir. Ayrıca ilk oyundaki kadar olmasa da yine bu oyunun hikaye anlatımı da açıklayıcılık konusunda biraz zayıf, sağda solda bulunan kayıtları bulup dinlemedikten sonra hikayenin tamamını anlamak biraz zor. Daha fazla uzatmadan oyunun hikayesini anlatmaya başlayayım, incelemede oyunu oynamayanlar için hikayedeki heyecanı ortadan kaldıracak bilgiler olduğunun uyarısını da bir kere daha yapayım.
Hikaye ilk oyunun 2 sene öncesinde, yani 1958'de geçiyor. Oyunda Eleanor Lamb isimli Küçük Kız Kardeş'in Koca Babası olan "Denek Delta" isimli karakteri kontrol ediyoruz. Oyunun başında Eleanor Lamb'in annesi psikiyatrist Sofia Lamb, Eleanor Lamb'i Denek Delta'dan alıyor ve ardından ona intihar etmesini emrediyor. Denek Delta'nın beyni Sofia Lamb'in her dediğini yerine getirecek şekilde yıkandığı için eline silahı aldıktan sonra bunu yapıyor. Her şey buradan sonra başlıyor. Denek Delta intihar ettikten 10 sene sonra kendini Rapture'un derinliklerinde buluyor. Uyandıktan sonra Denek Delta, ilk oyunda öldürülen Andrew Ryan'dan sonra Rapture'un kontrolünün Sofia Lamb'e geçtiğini görüyor. Sofia Lamb, Denek Delta'dan kurtulduktan sonra Koca Baba sistemini kaldırıp yerine Büyük Kız Kardeş sistemini getirmiştir. Büyük Kız Kardeşler, Koca Babalara göre çok daha gelişmiş, güçlü ve kıvraklardır. Ayrıca Büyük Kız Kardeşler, fazlası ile güçlü olduğu için Küçük Kardeşler gibi yanlarında koruyucu olarak Koca Babalara ihtiyaç duymuyorlar, bu da Sofia Lamb'in Koca Baba sistemini gereksiz görüp kaldırmasının sebeplerinden biri.
İlk oyundan tanıdığımız Tenenbaum, Sofia Lamb'in Koca Babaları ve Küçük Kız Kardeşleri ortadan kaldırmak istemesi yüzünden zor durumda kalır. bu yüzden de Denek Delta ona Küçük Kız Kardeşleri kurtarması için yardım eder. Daha sonra Denek Delta, Eleanor Lamb'i aramaya devam eder. Bu sırada Sofia Lamb, Denek Delta'nın yaşadığını öğrendikten sonra onu otoritesine karşı bir tehdit olarak görür ve Rapture'daki hakimiyetini sürdürebilmek için Denek Delta'yı öldürmeye çalışır. Büyük Kız Kardeşler gibi türlü tehditleri atlattıktan sonra sağ kalmayı başaran Denek Delta, Eleanor Lamb'i sonunda bulur. Eleanor Lamb, Denek Delta'yı gördüğüne çok sevinir, Eleanor Lamb de annesinin yaptıklarından memnun değildir ve ondan bıkmıştır.
Eleanor, Denek Delta'yı korumak ve onunla birlikte Rapture'dan çıkmak için Küçük Kız Kardeş teçhizatları bulur ve Denek Delta ile birlikte annesinin birliklerine karşı mücadele ederler. Denek Delta ve Eleanor, Sofia Lamb'in gönderdiği savaşçıları yenmeyi başarır. Geriye Sofia Lamb kalmıştır. Burada oyun, oyuncunun hikayede gerçekleştirdiği şeyler üzerine 8 farklı şekilde biter;
- Oyuncu karşılaştığı tüm Küçük Kız Kardeşleri kurtarıp hikayede akıbetine karar vermesi gereken yan karakterlerden en az birini bağışlamışsa, Eleanor, annesi Sofia Lamb'i boğulmaktan kurtarır.
- Oyuncu karşılaştığı tüm Küçük Kız Kardeşleri kurtarup hikayede akıbetine karar vermesi gereken 3 yan karakteri de öldürmüşse, Eleanor, annesi Sofia Lamb'in su altında kalan odadan kurtulmasına izin vermez ve Sofia Lamb boğularak ölür.
- Oyuncu karşılaştığı Küçük Kız Kardeşlerden en az birini hasta edip hikayede akıbetine karar vermesi gereken 3 yan karakteri de bağışlamışsa, Eleanor Lamb annesi Sofia Lamb'i öldürmek istediğini fakat bunu yapmayıp yaptıklarından acı çekmesi için yaşamasına izin vereceğini ve hayatı boyunca kızının onu reddettiğini bilerek yaşayacağını söyler.
- Oyuncu hikayede kötü olmayı seçip karşılaştığı Küçük Kız Kardeşlerden en az birini hasta etmişse ve hikayede akıbetine karar vermesi gereken karakterlerden en az birini öldürmüşse, Eleanor Lamb annesini öldürür ve Denek Delta gibi kötü biri olur.
- Oyuncu karşılaştığı tüm Küçük Kız Kardeşleri bağışlamışsa, Eleanor şırınga ile Denek Delta'nın Adamlarını alarak ona öğrettiklerini hep hatırlayacağını ve hatırasını koruyacağını söyler. Denek Delta ile birlikte diğer Küçük Kız Kardeşler de kurtulur.
- Oyuncu karşılaştığı Küçük Kız Kardeşlerden bazılarını hasta edip bazılarını bağışlamışsa ve çıkan iki seçenekten kendini feda etmeyi seçerse Denek Delta, Eleanor'un kendisini kurtarmasına izin vermeyerek onu kurtarmak için kendini feda eder ve ölür.
- Oyuncu karşılaştığı Küçük Kız Kardeşlerden bazılarını hasta edip bazılarını bağışlamışsa ve çıkan iki seçenekten kendini kurtarmayı seçerse Eleanor şırıngayı kullanarak Denek Delta'nın Adamlarını içine çeker ve Denek Delta, Eleanor Lamb'in içinde yaşamaya başlar.
- Oyuncu karşılaştığı tüm Küçük Kız Kardeşleri hasta etmişse oyuncunun karşısına kendisini bağışlaması veya kurtarması için bir seçenek çıkmaz ve oyun Denek Delta'nın kendini kurtardığı sonla biter.
Oyunun hikayesini ben oldukça beğendim. Bu tip ütopyalarda geçen ve belli bir derinliği olan hikayeleri severim. BioShock 2 ise oldukça detaylı ve ilk oyun ile çoğu zaman kesişen kaliteli bir hikayeye sahip. Özellikle oyunun finalinin çok farklı alternatiflere sahip olması ve bu alternatiflerin hikayede yaptıklarımıza göre ortaya çıkması çok güzel. Bu konudaki tek sorun oyunun sonlarından bazıları arasında yalnızca diyalog farkı var, onlar daha çeşitli olsa daha güzel olabilirdi. Oyunda Andrew Ryan'dan sonra Sofia Lamb'in Rapture'da hakimiyeti nasıl ele geçirdiği ve Rapture'u kendi menfaatleri doğrultusunda nasıl yeniden dizayn edip otoritesini sağlamlaştırdığı çok güzel bir şekilde açıklanmış. Ayrıca Rapture'daki kaos atmosferi hikayede gelişen olaylarla birlikte oyuncuya çok başarılı bir şekilde aktarılmış, aynı ilk oyunda olduğu gibi.
Ana karakterimiz Denek Delta kişiliği ve sesi olmayan, konuşmayan karakterlerden biri, ilk oyundaki ana karakterimiz de öyleydi ve ben bu durumu hiç sevmiyorum. Sessiz ve kişiliksiz karakter yapılınca oyuncunun kendini karakterin yerine koyması bekleniyor ancak tam aksine ben kişiliği olmayan bir karaktere bağlanamıyorum ve onu önemseyemiyorum. Tüm oyunu hiçbir ağırlığı olmayan bir karakter ile oynamak bana kalırsa pek de keyifli değil. Hikaye anlatımının zayıf olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim, ilk BioShock oyununda olduğu gibi bu oyunda da hikayedeki kısımları tam olarak anlayabilmek için çevrede bulunan kayıtları dinlemek gerekiyor. Bu kayıtlar hiçbir şekilde işaretli değil ve zorunlu da değil, yani ya oyuncunun uğraşıp bulması gerekiyor ya da tesadüfen karşılaşılıyor. Ana hikayenin bu tip yan etkinliklere gizlenmesini veya ana hikayeyi tam olarak anlayabilmek için yan etkinlik yapmak zorunda olmayı mantıksız bulduğumu BioShock 1 incelememde belirtmiştim, bana kalırsa ana hikaye kendi içerisinde yan materyallere ihtiyaç duymadan başlamalı ve bitmeli. Bu kadar derin hikayeye sahip bir oyunun zayıf hikaye anlatımı ile yüksek potansiyelini harcaması üzücü bir durum.
Oynanış:
Oynanış olarak oyun ilk oyunda olduğu gibi seri ve hareketli olmayı gerektiriyor. Bu oyunda diğer birçok Birinci Şahıs Nişancı oyununda olduğu gibi bir siper bulup oradan tüm düşmanları öldürmek mümkün değil, hayatta kalmak için hızlı bir şekilde yer değiştirmek gerekiyor. Hızlı ve hareketli olmayı gerektiren Birinci Şahıs Nişancı oyunlarını seviyorum, bu yüzden oyunu oynarken çok keyif aldım. Oyuna eklenen yeni silah ve düşman tipleriyle de çeşitlilik arttırılmış. Oyunda Koca Baba olduğumuz için Koca Babaların elindeki delici yakın dövüş silahını kullanabiliyoruz. Bu silahın şarjı dolduğunda delme hareketi yapılıyor ve ardından darbe indirildiğinde çok hasar veriyor, bu silahın hissiyatının çok tatmin edici olduğunu da belirtmem gerek.
Onun dışında da oyuna eklenen yeni birkaç silah daha var, silah çeşitliliği iyi düzeyde yani. Bu oyun ile birlikte yeni eklenen hipnotize plazmiti gibi plazmitler de bulunuyor, ilk oyunda bulunan plazmitler bu oyunda yerini korumuş. Ayrıca Büyük Kız Kardeşler gibi yeni düşman tipleri de var, silah, plazmit ve düşman çeşitliliği oldukça iyi seviyede. İlk oyunda olduğu gibi silahlarımızı modifiye edebiliyoruz, ilk oyundan sonra modifiye sistemine pek bir yenilik getirilmemiş, olduğu gibi duruyor. İlk oyundaki sistem kırma olayının da bu oyunda kaldırılması iyi olmuş, sistem kırma olayı oynanışı çok bölen ve oynanış temposunu çok düşüren bir sistemdi. Oynanış konusunda eleştirilecek kısımlardan biri ise "canlandırma tüpü" sistemi. Canlandırma tüpü sistemi ilk oyunda da bulunuyor ve bundan ilk oyunun incelemesinde bahsetmeyi unutmuşum, bu yüzden şimdi söyleyeceklerim ilk oyun için de geçerli. Oyuncu öldüğü zaman en yakın canlandırma tüpünde yeniden canlanıyor ve bazen bu canlandırma tüplerinin mesafesi oyuncunun öldüğü yere çok uzak oluyor, bu da oynanış temposunu düşürdüğü gibi yer yer yolu kaybetmemize de sebep olarak zaman kaybına yol açıyor. Bunun yerine istediğimiz zaman oyunu kaydedebilsek veya savaşlara girmeden önce oyun otomatik kayıt alsa çok daha iyi olabilirdi.
Atmosfer olarak oyun ilk oyunda olduğu gibi çok başarılı ve Rapture yine etkileyici görünüyor. BioShock oyunları atmosfer konusunda gerçekten de özel bir yere sahip, oyuncu çok hızlı bir şekilde atmosfere alışıp onu benimseyebiliyor. Ek olarak Rapture çok da büyük bir yer değil ve ana görevler dışında etrafta yapılabilecek pek bir şey yok, yan etkinlik olarak ses kayıtları gibi şeyler var, her ne kadar bu ses kayıtlarını toplamak çok sıkıcı olsa da hikayeyi tam olarak anlayabilmek için ben hepsini topladım ve dinledim.
Grafikler ve Performans:
Grafiklerden bahsetmek gerekirse, ben oyunun remastered sürümünü oynadım ve her ne kadar bu sürüm ilk BioShock oyununun remastered sürümüne göre çok daha iyi olsa da hala günümüz standartlarının altında. Ancak gelişmiş ışıklandırma ve yansımalarla Rapture'un çok daha iyi göründüğünü söyleyebilirim. Performans olarak genel olarak bir problem yaşamasam da ilk oyunun remastered sürümünde de bulunan uzun yükleme sürelerinin bu oyunda da bulunması beni üzdü, oyunu SSD üzerinden oynamama rağmen uzun yükleme süreleri ile karşılaştım. Oyunu oynarken bazı küçük hatalarla karşılaştım, her ne kadar bu tip hatalar oyuncuyu atmosferden koparsa da oyunda ciddi bir hata bulunmadığını söyleyebilirim.
Son Söz:
BioShock 2 harika atmosferi, keyifli oynanışı ve derin hikayesi ile serinin ilk oyununun başarısını yakalamış, hatta onu geçmiş bir oyun.
91/100
Son düzenleyen: Moderatör:
