Metacritic'te yaptığım BioShock Infinite incelemesini 5000 karakter sınırına takılmadan buraya aktarmak istedim. İncelemede oyunu oynamayanlar için hikayedeki heyecanı ortadan kaldıracak bilgiler bulunuyor.
BioShock Infinite iyi bir oyun. Ancak serinin ilk iki oyununda aldığım keyfi maalesef bu oyunda alamadım. Oyunun derin ve detaylı bir hikayesi var ancak önceki oyunlarda olduğu gibi hikaye anlatımı zayıf, hatta önceki oyunlardakinden daha da zayıf. Oyunu ilk bitirdiğimde hikayeyi tam olarak anlayabilmem için uzun süre boyunca internette araştırma yapmam gerekti ve yaptığım araştırmalar bile beni tam olarak aydınlatamadı. Hikaye genel olarak 2 karakteri odağına aldığından dolayı oyunda bu 2 karakter hariç dikkate değer başka karakter yok denebilir. Az karakter bulunması hikayenin odağındaki karakterlerin detaylı anlatılmasını sağlamış, ancak diğer yandan da daha fazla karakter bulunmaması bir noktadan sonra hikayeyi sıkıcılaştırabiliyor. Öte yandan önceki oyunlarda "plazmit" olarak adlandırılan güçler bu oyunda "Vigor" adını almış ve çeşitlilikleri ciddi derecede azaltılmış. Çeşitlilikleri azaltıldığı gibi Vigorlar artık eskisi kadar işlevsel de değil.
Yine de oynanış olarak bazı geliştirmeler de var, vuruş hissi ve fizik motoru çok iyi olmasa da serinin önceki oyunlarına göre geliştirilmiş oldukları bariz. Silah modifiyesi de önceki oyunlarda olduğu gibi ufak tefek geliştirmeler ile oyunda yer almış. Ancak silah ve düşman çeşitliliğinde ciddi sorunlar var. BioShock ve BioShock 2'deki zengin silah ve düşman çeşitliliğnden sonra bu oyundaki ciddi kısıtlamalar canımı sıktı. Özellikle silah çeşitliliği çok zayıf, modifiye ile silahı biraz değiştirmek mümkün olsa da neredeyse tüm oyun boyunca aynı silahların varyasyonlarını ve farklı renkli hallerini kullanıyoruz. Onun dışında oyunun güçlü yönleri de yok değil, atmosfer olarak oyun çok güçlü. Rapture'dan sonra seri bu oyun ile birlikte yepyeni bir atmosfer olan gökyüzü şehri Columbia'ya geçiş yapmış. Columbia gerek atmosferi gerek tasarımı ile harika bir şehir. Şehirde gökyüzü kancasını kullanarak gezmek gerçekten çok keyifli bir his ve kancayla çok seri bir şekilde şehirde seyahat edilebiliyor. Daha fazla uzatmadan oyunun hikayesini anlatmaya başlayayım, incelemede oyunu oynamayanlar için hikayedeki heyecanı ortadan kaldıracak bilgiler olduğunun uyarısını da bir kere daha yapayım.
Oyunda eski bir asker olan Booker DeWitt'i kontrol ediyoruz ve hikaye Columbia adlı şehirde geçiyor. Columbia, Zachary Comstock tarafından kurulmuş bir gökyüzü şehri, şehrin kurucusu Comstock kendini peygamber ilan etmiş ve şehirdekilerin kendisine itaat etmesini sağlamış. Ana karakterimiz Booker DeWitt ile Zachary Comstock farklı evrenlerde doğmuş fakat ikisi de aynı kişi. İkisi de savaşta savaşmış ve birçok katliama sebep olmuş, ancak Comstock'ın aksine Booker savaştan döndükten sonra yaptıklarından pişman olmuştur.
Savaştan bir süre sonra Booker birine aşık oluyor ve evlilik gerçekleştiriyor, bu evlilikten de bir kızı oluyor. Booker'ın eşi, kızı Anna'yı doğururken hayatını kaybediyor. Bir süre sonra Lutece kardeşlerden (aslında kardeş değiller, farklı boyutlarda farklı cinsiyete sahip olan aynı kişi ikisi de) Robert Lutece, Booker'ın ofisine geliyor ve Zachary Comstock'a götürmek üzere Booker'ın kızını istiyor ve Booker'a bunu yaparsa tüm borçlarının unutulacağını söylüyor. Booker kızını verdikten sonra pişman oluyor ve onun izini sürmeye başlıyor. Comstock tam Anna'yı yırtığın içine geçirirken Booker yetişiyor ve kızını geri almaya çalışıyor, ancak Comstock kızı vermiyor ve yırtık kapanırken Anna'nın serçe parmağı yırtığın dışında kalarak kopuyor. Diğer boyuttaki Comstock olan Booker, kızını verdikten sonra duyduğu pişmanlıktan dolayı vaftiz olup Zachary Comstock adını alıyor. Rosalind Lutece'in bulduğu ve geliştirdiği yırtıklarda seyahat eden Comstock bu seyahatlerden dolayı hızla yaşlanıyor.
Yırtıklardan dolayı yaşlanan Comstock öleceğini ve dünyadan intikam alamayacağını düşünmektedir. Comstock ve eşinin çocuğu olmaz, bu yüzden Booker'ın kızı Anna'yı intikam alacak kişi olarak göstermektedir, bu yüzden de onu Columbia'daki bir kulede esir tutmaktadır, "Songbird" isimli devasa metal bir kuşu da kızın bekçisi yapmıştır. Tüm bunlar yaşandıktan sonra Robert Lutece, Booker'ın ofisine gelerek Columbia'da esir tutulan "Elizabeth" isimli bir kızı kurtarmasını, bunu yapması durumunda da borçlarının silineceğini söyler. Robert'ın bunu söylemesinin nedeni Comstock'ın eşinin aniden ortaya çıkan Elizabeth isimli kızdan şüphelenmeye başlaması ve bunun üzerine Comstock'ın eşini öldürüp suçu da Columbia'daki Vox isimli grubun üzerine atmasıdır. Lutece kardeşler Comstock'ın bu planını öğrenmiştir ve Comstock onları da ortadan kaldırmak istemiş fakat başaramamıştır. Bundan dolayı Lutece kardeşler Booker aracılığı ile Elizabeth'i Comstock'ın elinden alıp yaptıklarından dolayı onu cezalandırmak istemektedir.
Booker, Lutece kardeşler ile birlikte bir kayığa binip kendisini Columbia'ya götürecek olan aracın bulunduğu yere gitmek üzere yola koyulur. Comstock, Booker'ın geleceğinden haberdardır ve Columbia'da onu "Yalancı Çoban" ilan etmiştir bile. Şehirdekilere Booker'ı tanımaları için elindeki "AD" işaretinin yeterli olduğunu söyleyen Comstock, Booker'ı öldürtmek istemektedir. Booker, kızı Anna'yı verdikten sonra duyduğu pişmanlıktan ötürü onu unutmamak için eline "AD" harflerini kazımıştır. Comstock'ın askerlerine rağmen, Booker, Elizabeth'i kurtarmayı başarır ve kaçmaya başlarlar. Booker, Elizabeth'in kendi kızı olduğunu bilmemektedir, Elizabeth de başlarda Booker'a soğuk davranır ancak ikilinin arasındaki buzlar kısa sürede erir ve iyi anlaşmaya başlarlar. Daha sonra Elizabeth ve Booker, Elizabeth'in isteği üzerine Comstock'ı öldürmeye giderler. Ancak Comstock'ın evine geldiklerinde Songbird onları yakalar ve Elizabeth, Songbird'ün Booker'ı öldürmemesi için Comstock'ın yanına dönmeyi kabul eder.
Booker, Elizabeth'i kurtarmak için Comstock'ın bulunduğu yere gider fakat kar yağışının başlaması ile şaşkına döner. Çok geçmeden geleceğe gelindiği anlaşılır. Elizabeth'in yaşlandığı ve Comstock'ın daha önceden söylediği gibi dünyadan intikam almaya başladığı görülür. Yaşlı Elizabeth, Booker'a artık kendisi için bir şey yapamayacağını ancak geçmişteki Elizabethleri hala kurtarabileceğini söyler. Booker'ın başka evrenlerdeki hallerinin Elizabeth'i kurtarmaya çalışırken öldüğü öğrenilir, geriye tek bir Booker kalmıştır ve o da oyuncunun yönettiği Booker'dır. Elizabeth, Booker'a bir kağıt verir ve "o nasıl okunduğunu biliyor" der. Booker, kağıtla birlikte geçmişe geri döner. Booker, Elizabeth'e kağıdı verir ve Elizabeth, kağıtta yazanların Songbird'ü kontrol etmeye yaradığını anlar. Songbird'ün de yardımıyla Comstock öldürülür, bununla birlikte Elizabeth'in geriye kalan kullanamadığı güçleri de açığa çıkar.
Artık Elizabeth tüm evrenleri görebilmektedir, bu yüzden de ikili Comstock'ın doğduğu zamana gidip onu ortadan kaldırarak sorunu kökten çözmek isterler. Booker ve Elizabeth, Elizabeth'in açtığı bir yırtıktan geçip Booker'ın oyunun başında kayıkla gittiği deniz fenerine ulaşırlar. Ancak burada onlarca aynı deniz feneri ve onlarca aynı Booker ile Elizabeth olduğu görüldü. Bunun üzerine Elizabeth, Comstock'ın aslında Booker olduğunu anlar. Daha sonra Booker'ın vaftiz olduğu zamana gidilir ve farklı evrenlerden gelen Elizabethler Booker'ı vaftiz olmadan önce öldürür, hikaye bu şekilde sonlanır.
Oyunun hikayesi derin ve detaylı evet ama önceden de bahsettiğim gibi çok karışık, ve hikaye kendisini oyuncuya açıklama konusunda gerçekten çok zayıf. Bahsettiğim gibi oyunu bitirdikten sonra uzun bir süre araştırma yaptıktan sonra ancak hikayeyi aşağı yukarı anlayabildim. Önceki BioShock oyunları da hikaye anlatımı konusunda zayıftı fakat bu kadar değildi ilk iki oyun da. Oyuncu oyunun hikayesini tam olarak anlayabilmek için üçüncü taraf kaynaklara ihtiyaç duyuyorsa o oyunun hikaye anlatımı zayıftır. Oyun hikayesini kendi içinde dallanıp budaklandırmalı ve hikayeyi anlaşılabilir kılmalı, bir oyun sonunda çok büyük soru işaretleri bırakıyorsa o boşlukları hikaye eklentileri veya yeni bir oyun ile doldurmalı bana göre, internet sitelerindeki kaynaklar ile değil.
Onun dışında hikayenin iyi yönleri de yok değil. Seslendirmeler, özellikle de Booker'ın seslendirmesi çok iyi. Hikaye kendini açıklama konusunda kötü olsa da evreni çok geniş ve detaylı, bu konuda büyük bir uğraş verildiği kolaylıkla fark edilebiliyor. Hikayenin geçtiği atmosfer de anlatılan hikaye ile oldukça uyumlu, bana göre Columbia bu hikayeyi anlatmak için en doğru seçim. Booker DeWitt karakteri de benim sevdiğim ana karakter tiplemelerinden biri, pişman, umursamaz ama bir şeyleri önemsediği takdirde o şey için her türlü fedakarlığı yapabiliyor. İncelemenin başında da bahsettiğim gibi hikayede az karakter olması mevcut karakterlerin hikayesinin daha detaylı anlatılmasını sağlamış, ancak bir yerden sonra da oyuncu sürekli aynı karakterlerden sıkılabiliyor. Hikaye özetle bu şekildeydi, bu kadar derin ve detaylı evreni olan hikaye berbat hikaye anlatımı ile harcanmış bana kalırsa.
Oynanış konusu biraz tartışmalı. Öncelikle fizik motorunda ve vuruş hissiyatında önceki oyunlara göre ciddi geliştirmeler var. Vuruş hissiyatı mükemmel olmasa da yapılan geliştirmeler işe yaramış denebilir, saatlerce düşmana mermi yağdırmakla geçen bir oyunda vuruş hissiyatının geliştirilmesi oyuncunun bıkkınlık süresinin de uzamasını sağlamış. Düşmanların patlamalara ve Vigorlara verdiği tepkiler de gelişen fizik motoru sayesinde daha gerçekçi bir hal almış. Saldırı için de kullanılabilen gökyüzü kancası da yakın dövüşe güzel bir hava katmış, gökyüzü kancası ile düşmanlara vurmak gerçekten de keyifli. Oynanış çeşitliliği ise ne yazık ki serinin önceki oyunları ile karşılaştırıldığında oldukça sığ. Silah çeşitliliği ve Vigor çeşitliliği çok kötü durumda. Oyunda yalnızca birkaç farklı silah var ve aynı anda sadece 2 tane silah taşınabiliyor, silah modifiyesi de oyunda bulunmasına rağmen sürekli aynı silahları kullandığımız için pek bir anlam ifade etmiyor.
Vigorlar eskiden çok daha işlevseldi ve oyunun önemli bir parçasıydı, bu oyunla birlikte maalesef Vigorlar öylesine bir özellik gibi. Tüm oyunu sadece silah kullanarak hiç Vigor kullanmadan bitirmek mümkün, işe yarayan yalnızca birkaç tane Vigor var (geliştirildiğinde düşmanın intihar etmesini sağlayan Vigor gibi), geri kalanlar ise önemsiz. Vigor yükseltmeleri de oyunda bulunuyor, ancak yükseltmeler de birkaç Vigor hariç diğerlerinde ciddi bir öneme sahip değil. Düşman çeşitliliği de yeterli seviyede değil, oyun boyunca sürekli aynı düşmanlar ile savaşıyoruz. Önceki oyunlardaki Koca Babalar ile benzer görevi üstlenen büyük robot düşmanlar ilk başlarda çeşitliliği arttırıyor gibi görünse de sonradan üstümüze akın akın gelmeye başlıyor ve etkileyiciliğini yitiriyor.
Oynanış genel olarak tekdüze ve çeşitsiz, bir de bunun üstüne oyundan çıkarılan birçok bölüm ve özellik var. Mesela bu fragmandaki Elizabeth'i kurtarma bölümünü hiçbir zaman göremedik, çünkü oyunda yok;
Oyunun 2011'deki demosuna bakıldığında hikayede önemli bir yere sahip gibi görünen birkaç bölümün daha oyundan çıkarıldığını görüyoruz. Ayrıca önceden Elizabeth oyun boyunca daha fazla işe yarıyordu ancak Elizabeth'in de birçok özelliği kaldırıldı. Oyunun final sürümünde Elizabeth yalnızca etraftan bulduğu sağlık ile mermileri bize vermeye ve yırtık açma yeteneği sayesinde önümüze siper oluşturmaya yarıyor. Bu haliyle bile Elizabeth fena değil aslında fakat yine de Elizabeth'in diğer özellikleri kaldırılmasa oynanışa çok daha fazla çeşitlilik kazandırılabilirdi.
Bölüm tasarımı konusunda oyun oldukça başarılı. Her bölümün atmosferi kaliteli ve üzerinde uğraşıldığı belli oluyor. Columbia'nın tasarımı gerçekten muhteşem, şehir o kadar güzel dizayn edilmiş ki sadece durup etrafa baktığım bile oldu. İç mekanlarda geçen bölümler de oldukça iyi tasarlanmış, her mekanın kendine özel tasarımı ve atmosferi var, ben hepsini ayrı ayrı beğendim. Oyunun hikayesinin önceki oyunlardan bağımsız olsa da etrafta bulunan şeylerde önceki oyunlara göndermeler var.
Oyunda toplanabilir ögeler gibi yan etkinlikler ve bazı görevler olsa da bunlar bana sıkıcı geldi o yüzden de pek dikkate almadım, zaten bu görevler oyunda o kadar da önemli bir yere sahip değiller.
Grafiksel olarak oyun günümüz standartlarının altında olsa da yine de güzel grafiklere sahip. Oyunu çıkışından yıllar sonra oynamama rağmen grafik konusunda bir şikayetim olmadı, özellikle ışıklandırma kalitesi gerçekten çok iyi. Performans olarak da pek bir sorun yaşamadığımı rahatlıkla söyleyebilirim, oyunu 1080p en yüksek ayarlarda oynadım ve 60 FPS kilidini kullandım, oyun boyunca düşüş yaşadığımı hatırlamıyorum, yaşamışsam bile hissetmedim. Oyunda ciddi bir hata ile karşılaşmadım, ufak tefek hatalar görsem de bunlar önemsizdi.
BioShock Infinite kötü bir oyun değil, aksine gerçekten iyi bir oyun. Ancak bu oyunun internette konuşulduğu gibi bir şaheser olmadığı da açık. BioShock Infinite benim için ortalama bir Birinci Şahıs Nişancı oyunuydu. Oyun derin ve detaylı hikayesini güzel bir anlatım ile taçlandırabilseydi, birçok oynanış özelliği de oyundan çıkarılmasaydı şimdi farklı şeyler konuşuyor olabilirdik.
79/100
BIOSHOCK INFINITE İNCELEME
Serinin en iyisi mi, hayal kırıklığı mı?
Giriş Kısmı ve Hikaye:
BioShock Infinite iyi bir oyun. Ancak serinin ilk iki oyununda aldığım keyfi maalesef bu oyunda alamadım. Oyunun derin ve detaylı bir hikayesi var ancak önceki oyunlarda olduğu gibi hikaye anlatımı zayıf, hatta önceki oyunlardakinden daha da zayıf. Oyunu ilk bitirdiğimde hikayeyi tam olarak anlayabilmem için uzun süre boyunca internette araştırma yapmam gerekti ve yaptığım araştırmalar bile beni tam olarak aydınlatamadı. Hikaye genel olarak 2 karakteri odağına aldığından dolayı oyunda bu 2 karakter hariç dikkate değer başka karakter yok denebilir. Az karakter bulunması hikayenin odağındaki karakterlerin detaylı anlatılmasını sağlamış, ancak diğer yandan da daha fazla karakter bulunmaması bir noktadan sonra hikayeyi sıkıcılaştırabiliyor. Öte yandan önceki oyunlarda "plazmit" olarak adlandırılan güçler bu oyunda "Vigor" adını almış ve çeşitlilikleri ciddi derecede azaltılmış. Çeşitlilikleri azaltıldığı gibi Vigorlar artık eskisi kadar işlevsel de değil.
Yine de oynanış olarak bazı geliştirmeler de var, vuruş hissi ve fizik motoru çok iyi olmasa da serinin önceki oyunlarına göre geliştirilmiş oldukları bariz. Silah modifiyesi de önceki oyunlarda olduğu gibi ufak tefek geliştirmeler ile oyunda yer almış. Ancak silah ve düşman çeşitliliğinde ciddi sorunlar var. BioShock ve BioShock 2'deki zengin silah ve düşman çeşitliliğnden sonra bu oyundaki ciddi kısıtlamalar canımı sıktı. Özellikle silah çeşitliliği çok zayıf, modifiye ile silahı biraz değiştirmek mümkün olsa da neredeyse tüm oyun boyunca aynı silahların varyasyonlarını ve farklı renkli hallerini kullanıyoruz. Onun dışında oyunun güçlü yönleri de yok değil, atmosfer olarak oyun çok güçlü. Rapture'dan sonra seri bu oyun ile birlikte yepyeni bir atmosfer olan gökyüzü şehri Columbia'ya geçiş yapmış. Columbia gerek atmosferi gerek tasarımı ile harika bir şehir. Şehirde gökyüzü kancasını kullanarak gezmek gerçekten çok keyifli bir his ve kancayla çok seri bir şekilde şehirde seyahat edilebiliyor. Daha fazla uzatmadan oyunun hikayesini anlatmaya başlayayım, incelemede oyunu oynamayanlar için hikayedeki heyecanı ortadan kaldıracak bilgiler olduğunun uyarısını da bir kere daha yapayım.
Oyunda eski bir asker olan Booker DeWitt'i kontrol ediyoruz ve hikaye Columbia adlı şehirde geçiyor. Columbia, Zachary Comstock tarafından kurulmuş bir gökyüzü şehri, şehrin kurucusu Comstock kendini peygamber ilan etmiş ve şehirdekilerin kendisine itaat etmesini sağlamış. Ana karakterimiz Booker DeWitt ile Zachary Comstock farklı evrenlerde doğmuş fakat ikisi de aynı kişi. İkisi de savaşta savaşmış ve birçok katliama sebep olmuş, ancak Comstock'ın aksine Booker savaştan döndükten sonra yaptıklarından pişman olmuştur.
Savaştan bir süre sonra Booker birine aşık oluyor ve evlilik gerçekleştiriyor, bu evlilikten de bir kızı oluyor. Booker'ın eşi, kızı Anna'yı doğururken hayatını kaybediyor. Bir süre sonra Lutece kardeşlerden (aslında kardeş değiller, farklı boyutlarda farklı cinsiyete sahip olan aynı kişi ikisi de) Robert Lutece, Booker'ın ofisine geliyor ve Zachary Comstock'a götürmek üzere Booker'ın kızını istiyor ve Booker'a bunu yaparsa tüm borçlarının unutulacağını söylüyor. Booker kızını verdikten sonra pişman oluyor ve onun izini sürmeye başlıyor. Comstock tam Anna'yı yırtığın içine geçirirken Booker yetişiyor ve kızını geri almaya çalışıyor, ancak Comstock kızı vermiyor ve yırtık kapanırken Anna'nın serçe parmağı yırtığın dışında kalarak kopuyor. Diğer boyuttaki Comstock olan Booker, kızını verdikten sonra duyduğu pişmanlıktan dolayı vaftiz olup Zachary Comstock adını alıyor. Rosalind Lutece'in bulduğu ve geliştirdiği yırtıklarda seyahat eden Comstock bu seyahatlerden dolayı hızla yaşlanıyor.
Yırtıklardan dolayı yaşlanan Comstock öleceğini ve dünyadan intikam alamayacağını düşünmektedir. Comstock ve eşinin çocuğu olmaz, bu yüzden Booker'ın kızı Anna'yı intikam alacak kişi olarak göstermektedir, bu yüzden de onu Columbia'daki bir kulede esir tutmaktadır, "Songbird" isimli devasa metal bir kuşu da kızın bekçisi yapmıştır. Tüm bunlar yaşandıktan sonra Robert Lutece, Booker'ın ofisine gelerek Columbia'da esir tutulan "Elizabeth" isimli bir kızı kurtarmasını, bunu yapması durumunda da borçlarının silineceğini söyler. Robert'ın bunu söylemesinin nedeni Comstock'ın eşinin aniden ortaya çıkan Elizabeth isimli kızdan şüphelenmeye başlaması ve bunun üzerine Comstock'ın eşini öldürüp suçu da Columbia'daki Vox isimli grubun üzerine atmasıdır. Lutece kardeşler Comstock'ın bu planını öğrenmiştir ve Comstock onları da ortadan kaldırmak istemiş fakat başaramamıştır. Bundan dolayı Lutece kardeşler Booker aracılığı ile Elizabeth'i Comstock'ın elinden alıp yaptıklarından dolayı onu cezalandırmak istemektedir.
Booker, Lutece kardeşler ile birlikte bir kayığa binip kendisini Columbia'ya götürecek olan aracın bulunduğu yere gitmek üzere yola koyulur. Comstock, Booker'ın geleceğinden haberdardır ve Columbia'da onu "Yalancı Çoban" ilan etmiştir bile. Şehirdekilere Booker'ı tanımaları için elindeki "AD" işaretinin yeterli olduğunu söyleyen Comstock, Booker'ı öldürtmek istemektedir. Booker, kızı Anna'yı verdikten sonra duyduğu pişmanlıktan ötürü onu unutmamak için eline "AD" harflerini kazımıştır. Comstock'ın askerlerine rağmen, Booker, Elizabeth'i kurtarmayı başarır ve kaçmaya başlarlar. Booker, Elizabeth'in kendi kızı olduğunu bilmemektedir, Elizabeth de başlarda Booker'a soğuk davranır ancak ikilinin arasındaki buzlar kısa sürede erir ve iyi anlaşmaya başlarlar. Daha sonra Elizabeth ve Booker, Elizabeth'in isteği üzerine Comstock'ı öldürmeye giderler. Ancak Comstock'ın evine geldiklerinde Songbird onları yakalar ve Elizabeth, Songbird'ün Booker'ı öldürmemesi için Comstock'ın yanına dönmeyi kabul eder.
Booker, Elizabeth'i kurtarmak için Comstock'ın bulunduğu yere gider fakat kar yağışının başlaması ile şaşkına döner. Çok geçmeden geleceğe gelindiği anlaşılır. Elizabeth'in yaşlandığı ve Comstock'ın daha önceden söylediği gibi dünyadan intikam almaya başladığı görülür. Yaşlı Elizabeth, Booker'a artık kendisi için bir şey yapamayacağını ancak geçmişteki Elizabethleri hala kurtarabileceğini söyler. Booker'ın başka evrenlerdeki hallerinin Elizabeth'i kurtarmaya çalışırken öldüğü öğrenilir, geriye tek bir Booker kalmıştır ve o da oyuncunun yönettiği Booker'dır. Elizabeth, Booker'a bir kağıt verir ve "o nasıl okunduğunu biliyor" der. Booker, kağıtla birlikte geçmişe geri döner. Booker, Elizabeth'e kağıdı verir ve Elizabeth, kağıtta yazanların Songbird'ü kontrol etmeye yaradığını anlar. Songbird'ün de yardımıyla Comstock öldürülür, bununla birlikte Elizabeth'in geriye kalan kullanamadığı güçleri de açığa çıkar.
Artık Elizabeth tüm evrenleri görebilmektedir, bu yüzden de ikili Comstock'ın doğduğu zamana gidip onu ortadan kaldırarak sorunu kökten çözmek isterler. Booker ve Elizabeth, Elizabeth'in açtığı bir yırtıktan geçip Booker'ın oyunun başında kayıkla gittiği deniz fenerine ulaşırlar. Ancak burada onlarca aynı deniz feneri ve onlarca aynı Booker ile Elizabeth olduğu görüldü. Bunun üzerine Elizabeth, Comstock'ın aslında Booker olduğunu anlar. Daha sonra Booker'ın vaftiz olduğu zamana gidilir ve farklı evrenlerden gelen Elizabethler Booker'ı vaftiz olmadan önce öldürür, hikaye bu şekilde sonlanır.
Oyunun hikayesi derin ve detaylı evet ama önceden de bahsettiğim gibi çok karışık, ve hikaye kendisini oyuncuya açıklama konusunda gerçekten çok zayıf. Bahsettiğim gibi oyunu bitirdikten sonra uzun bir süre araştırma yaptıktan sonra ancak hikayeyi aşağı yukarı anlayabildim. Önceki BioShock oyunları da hikaye anlatımı konusunda zayıftı fakat bu kadar değildi ilk iki oyun da. Oyuncu oyunun hikayesini tam olarak anlayabilmek için üçüncü taraf kaynaklara ihtiyaç duyuyorsa o oyunun hikaye anlatımı zayıftır. Oyun hikayesini kendi içinde dallanıp budaklandırmalı ve hikayeyi anlaşılabilir kılmalı, bir oyun sonunda çok büyük soru işaretleri bırakıyorsa o boşlukları hikaye eklentileri veya yeni bir oyun ile doldurmalı bana göre, internet sitelerindeki kaynaklar ile değil.
Onun dışında hikayenin iyi yönleri de yok değil. Seslendirmeler, özellikle de Booker'ın seslendirmesi çok iyi. Hikaye kendini açıklama konusunda kötü olsa da evreni çok geniş ve detaylı, bu konuda büyük bir uğraş verildiği kolaylıkla fark edilebiliyor. Hikayenin geçtiği atmosfer de anlatılan hikaye ile oldukça uyumlu, bana göre Columbia bu hikayeyi anlatmak için en doğru seçim. Booker DeWitt karakteri de benim sevdiğim ana karakter tiplemelerinden biri, pişman, umursamaz ama bir şeyleri önemsediği takdirde o şey için her türlü fedakarlığı yapabiliyor. İncelemenin başında da bahsettiğim gibi hikayede az karakter olması mevcut karakterlerin hikayesinin daha detaylı anlatılmasını sağlamış, ancak bir yerden sonra da oyuncu sürekli aynı karakterlerden sıkılabiliyor. Hikaye özetle bu şekildeydi, bu kadar derin ve detaylı evreni olan hikaye berbat hikaye anlatımı ile harcanmış bana kalırsa.
Oynanış:
Oynanış konusu biraz tartışmalı. Öncelikle fizik motorunda ve vuruş hissiyatında önceki oyunlara göre ciddi geliştirmeler var. Vuruş hissiyatı mükemmel olmasa da yapılan geliştirmeler işe yaramış denebilir, saatlerce düşmana mermi yağdırmakla geçen bir oyunda vuruş hissiyatının geliştirilmesi oyuncunun bıkkınlık süresinin de uzamasını sağlamış. Düşmanların patlamalara ve Vigorlara verdiği tepkiler de gelişen fizik motoru sayesinde daha gerçekçi bir hal almış. Saldırı için de kullanılabilen gökyüzü kancası da yakın dövüşe güzel bir hava katmış, gökyüzü kancası ile düşmanlara vurmak gerçekten de keyifli. Oynanış çeşitliliği ise ne yazık ki serinin önceki oyunları ile karşılaştırıldığında oldukça sığ. Silah çeşitliliği ve Vigor çeşitliliği çok kötü durumda. Oyunda yalnızca birkaç farklı silah var ve aynı anda sadece 2 tane silah taşınabiliyor, silah modifiyesi de oyunda bulunmasına rağmen sürekli aynı silahları kullandığımız için pek bir anlam ifade etmiyor.
Vigorlar eskiden çok daha işlevseldi ve oyunun önemli bir parçasıydı, bu oyunla birlikte maalesef Vigorlar öylesine bir özellik gibi. Tüm oyunu sadece silah kullanarak hiç Vigor kullanmadan bitirmek mümkün, işe yarayan yalnızca birkaç tane Vigor var (geliştirildiğinde düşmanın intihar etmesini sağlayan Vigor gibi), geri kalanlar ise önemsiz. Vigor yükseltmeleri de oyunda bulunuyor, ancak yükseltmeler de birkaç Vigor hariç diğerlerinde ciddi bir öneme sahip değil. Düşman çeşitliliği de yeterli seviyede değil, oyun boyunca sürekli aynı düşmanlar ile savaşıyoruz. Önceki oyunlardaki Koca Babalar ile benzer görevi üstlenen büyük robot düşmanlar ilk başlarda çeşitliliği arttırıyor gibi görünse de sonradan üstümüze akın akın gelmeye başlıyor ve etkileyiciliğini yitiriyor.
Oynanış genel olarak tekdüze ve çeşitsiz, bir de bunun üstüne oyundan çıkarılan birçok bölüm ve özellik var. Mesela bu fragmandaki Elizabeth'i kurtarma bölümünü hiçbir zaman göremedik, çünkü oyunda yok;
Oyunun 2011'deki demosuna bakıldığında hikayede önemli bir yere sahip gibi görünen birkaç bölümün daha oyundan çıkarıldığını görüyoruz. Ayrıca önceden Elizabeth oyun boyunca daha fazla işe yarıyordu ancak Elizabeth'in de birçok özelliği kaldırıldı. Oyunun final sürümünde Elizabeth yalnızca etraftan bulduğu sağlık ile mermileri bize vermeye ve yırtık açma yeteneği sayesinde önümüze siper oluşturmaya yarıyor. Bu haliyle bile Elizabeth fena değil aslında fakat yine de Elizabeth'in diğer özellikleri kaldırılmasa oynanışa çok daha fazla çeşitlilik kazandırılabilirdi.
Bölüm tasarımı konusunda oyun oldukça başarılı. Her bölümün atmosferi kaliteli ve üzerinde uğraşıldığı belli oluyor. Columbia'nın tasarımı gerçekten muhteşem, şehir o kadar güzel dizayn edilmiş ki sadece durup etrafa baktığım bile oldu. İç mekanlarda geçen bölümler de oldukça iyi tasarlanmış, her mekanın kendine özel tasarımı ve atmosferi var, ben hepsini ayrı ayrı beğendim. Oyunun hikayesinin önceki oyunlardan bağımsız olsa da etrafta bulunan şeylerde önceki oyunlara göndermeler var.
Oyunda toplanabilir ögeler gibi yan etkinlikler ve bazı görevler olsa da bunlar bana sıkıcı geldi o yüzden de pek dikkate almadım, zaten bu görevler oyunda o kadar da önemli bir yere sahip değiller.
Grafikler ve Performans:
Grafiksel olarak oyun günümüz standartlarının altında olsa da yine de güzel grafiklere sahip. Oyunu çıkışından yıllar sonra oynamama rağmen grafik konusunda bir şikayetim olmadı, özellikle ışıklandırma kalitesi gerçekten çok iyi. Performans olarak da pek bir sorun yaşamadığımı rahatlıkla söyleyebilirim, oyunu 1080p en yüksek ayarlarda oynadım ve 60 FPS kilidini kullandım, oyun boyunca düşüş yaşadığımı hatırlamıyorum, yaşamışsam bile hissetmedim. Oyunda ciddi bir hata ile karşılaşmadım, ufak tefek hatalar görsem de bunlar önemsizdi.
Son Söz:
BioShock Infinite kötü bir oyun değil, aksine gerçekten iyi bir oyun. Ancak bu oyunun internette konuşulduğu gibi bir şaheser olmadığı da açık. BioShock Infinite benim için ortalama bir Birinci Şahıs Nişancı oyunuydu. Oyun derin ve detaylı hikayesini güzel bir anlatım ile taçlandırabilseydi, birçok oynanış özelliği de oyundan çıkarılmasaydı şimdi farklı şeyler konuşuyor olabilirdik.
79/100
Son düzenleyen: Moderatör:
Silah ve vigor çeşitliliği konusunda haklısın ama hem çevre etkileşiminden hem de Elizabeth savaşlara yardım etmeye başladıktan sonra o kadar da sıkıcı olmaması gerekiyordu. Bilemedim, ben çok severek oynamıştım.
