Evet bu iyi, aynada kendini olduğun gibi görecek kadar netsin üzerine kötü konuşmaman da çok güzel.
Bir gülümsemeyle başla kendine, bir deyim vardır "yüzündeki gülümseme aklındakinden kolaydır" diye. Bu deyim söylendiğinde nöroloji ve psikoloji ayrılmamış ve herkese öğretilebilir teknikler değildiler. Keşfedilen şudur ki; fiziken yaptığın eylemler, ilk başta yapay olsalar da beynin sen gülümsediğin için kendini daha iyi hissettiğine karar verir, bakar orada gerekli hormon ve nörolojik işlemler yok, onları işlemeye başlar. Bir iki gülümsemeyle olmuyor, mesela dün akşamki satranç robotu haberine denk geldiğimde içimden
bu videoyu yapmak geldi. Yaparken ayrı güldüm bu fikre nasıl ulaştığıma, yaptıktan sonra T800'ün seslendirmesi ve bakışına hala gülmekteyim - yalnız bunları yazarken 3 haftadır aynı projeyle uğraşıyorum ve istediğim sonuca biraz yavaş varıyorum gibi, sıcaktan belki de, ancak durmak yok.
Gençken içinden bir şey gelmiyorsa, içini doldurmak için iyi bir zaman demektir. Ben de sosyal medyada 10-15 yaş arası çocukların ekonomi, politika sonuçlarından bahsetmelerinden hoşnut değilim, inan ki çocuğumu parka götürdüğümde ebeveynlerle bu konuları konuşmamak için çocuklarla daha fazla vakit geçiriyorum. En son 2 kutu tebeşir almıştım, akıllı tahta denen aptallaştırıcı etmen yerine parkın her yerine kafasına göre bir şeyler çocuklar ve ebeveynleri olarak 3 saat kadar hep beraber eğlendik.
