Biliyorum bu tarz konular çok açılıyor ve soru da cevapta aynı oluyor ama yine de içimi dökmek istedim. Ben 11. sınıf dil öğrencisiyim. Bundan anlayacağınız üzere dil okuyacağım ve mesleğimi de tercümanlık veya öğretmenlik olarak düşünüyorum. Dil bölümünü severek ve isteyerek seçtim bu arada. Çünkü bazıları sırf sayısal derslerle uğraşmamak için seçiyor vs vs. hayatımda büyük bir boşluktayım. İstediğim bölümü okuyacağım ama içimde hiçbir istek yok. Ne meslek olarak ne gelecek hedefi olarak hiçbir şekilde herhangi bir istek veya dileğim yok. 2 yıldır bu amaçsızlık içinde yaşamaya çalışıyorum ve hiçbir şekilde düzelmiyor. Hiçbir şeyden zevk alamıyorum. En ufak bir olay hemen moralimi sıfırlayabiliyor. Bu hayatta zevk aldığım nadir şeylerden biri oyun oynamaktı ve PlayStation 4'ümüde telefonum bozulduğu için yeni telefon almak için ve ailemin sınav senen var sat artık kurtul bunlardan vs diyerek darlamasıyla en son satmak zorunda kaldım. Oyun basit bir şey gibi gözükebilir ancak günün stres ve yorgunluğunu atmamda gerçekten çok yardımcı oluyor ve zevkli zamanlar geçirebiliyordum. Bana kalsa 1 sene daha, dozu aşmadan kullanmayı isterdim. Her ne kadar sınav senem olsa da arada kafamı dinlemek için az da olsa oynayabilirdim. Bence sırf sınav senesi diye oyun gibi hobilerden vazgeçmek saçma. Her neyse. Bu olay sadece bir örnekti çünkü zevk alabileceğimi düşündüğüm hiçbir şey gramda olsa zevk vermiyor. Son 1 senede o kadar çok arkadaşım ile aramı açmak zorunda kaldım ki yakın arkadaş sayım 1-2. Mardin'de yaşadığım için hiçbir sosyal etkinlik yapamıyorum. Kafa dağıtacak neredeyse hiçbir şey yok. Arkadaşımla 2 moralsiz dışarı çıkıp cips kola yapmaktan ve hayat dertlerini konuşmaktan bıktım çünkü hep aynı şeyleri konuşuyoruz hayatımızda anlatacak güzel anı dahi olmuyor. Arkadaşım zaten ailesi vs yüzünden benden beter halde. Zaten bu berbat ekonomide istediğim hiçbir şeye sahip olamıyorum bu da ayrı sinir ediyor. Ailemle de aram çok iyi değil zaten. Sırf boş boş azarlamasınlar diye sürekli dışarı çıkıp dolaşıyorum. Ev beni boğuyor asla evde durmak istemiyorum. Bundan bağımsız geçenlerde aldığım 5300 liralık telefonumun da elime ulaşır ulaşmaz yaklaşık 300-400 lira indirime girmesi de ayrı sinir etti ve azıcık olan hevesimi de kaçırdı. Zaten aldığımada pişman oldum büyük ihtimal zararına satacağım. Bu tür konularda zaten hiçbir zaman şanslı olmadım. Sürekli hevesimi kıran bir şey yaşadım. Son cümlemi yazmadan şunu ekleyeyim, pek kitap okuyan birisi değilim özellikle dünya klasiklerinden vs okuduğum kitap sayısı 1 elin parmağını geçmez. Bende ruhumu dinlendirmek için ilgimi çeken ve dünya klasiği birkaç roman sipariş ettim umarım az da olsa bunların bana güzel katkıları olur. Ülkenin rezalet durumu, benim mental durumumun üstüne 1 senedir devam eden mutsuzluğum beni günden güne bitiriyor. Bu anlattığım olaylardan yola çıkarak kendime şu soruyu soruyorum; bu hayatta hiçbir amaç, hedef veya bir istediğin yok. Bomboş yaşayıp geçiyorsun. Peki neden hala yaşıyorsun?
Son düzenleme:
