"Cahillik mutluluktur" sözüne katılıyor musunuz?

Etrafımda ne kadar cahil insan varsa neredeyse tamamı mutlu. Ne kadar zeki kafası çalışan okumuş adam varsa da hayattan bezmiş ve ruhsuz oluyorlar. Ben bunun sebebinin cahil insanların çoğu şeyden habersiz yaşamaları, çoğu konuyu ve olayı araştırıp sorgulamadıkları ve hayatı yaşadıkları sürece düşünce yapısı olarak hiç gelişemediklerine bağlıyorum. Bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?

Katılıyorum bu söze. Cahil kimse mutlu oluyor çünkü kimlerin arkasından iş çevirdiğini, arka planda nelerin yapıldığını bilmiyor. Örneğin çok düşünen bir insan neyin ne pislik olduğunu fark eder. Bu olay hem onu mutsuzluğa sürükler hem de cahillikten bir nevi çıkarır.

Evet. Bilmediğin bir konuda duygun olamaz. Benim nasıl bir hayatım oldulu konusunda bir fikrin var mı ? Yok bu yüzden de hayatım konusunda bir düşüncen ve duygun yok.

Bu söze katılmıyorum. Cahil insanın hayvandan farkı yoktur.

Cehalet sebebiyle fark edilmeyenlerin getirdiği duygusal rahatlığı, mutluluk zannetmek de bir nevi cehalet olabilir. Aslında cahilin, mutluluk ile de işi olmaz. Hissettiği anlık duygusal yükselmeleri, mutluluk zannetmesi de mümkündür. Cahile bakıp ondan değer biçmektense, alime dair işaretleri takip etmek daha iyi olabilir.

Ben telefonunu çıkar diyen dayıların mutsuz olmadığını görmedim.

Küçük çocuklar için olabilir ama yetişkin olunca veya ergenlik zamanında cahilliğinle dalga geçerler.

Evet bu söze katılıyorum ama bir konuya da cahil kaldığımda kendimi yaşamıyormuş gibi hissediyorum. Hiçbir şeyin anlamı kalmıyor. Çok fazla şey bilince de hep bir tedirginlik, hep bir yoğunluk telaşı. En iyisi aradaki dengeyi bulabilmek.

Cahil adam niye mutlu olsun ki olur mu öyle iş hiç?

Evet, katılıyorum. Cahil adam çoğu şeyin farkında olmaz, hayatı sorgulamaz, düşünmez, araştırmaz. Bunları yapmadığından dolayı da çoğu şeyden bir haber olur ve mutlu olarak yaşar fakat zeki adam öyle değildir. Her şeyi araştırır, öğrenir, sorgular. Zeki adam, bunları yaptığından dolayı da hayattaki çoğu şeyin farkındadır ve bazı sıkıntılara da yapabilecek bir şey olmuyor. Yapabilecek bir şey olmadığı için de zeki adamların çoğunda sıkılmışlık, bezmişlik görebiliriz.