Çocukken ne olmak istiyordunuz ve ne oldunuz?

f3turan dedi:

@M.Arda Solmaz

Asıl sıkıntı o zaten. Çalışmaya başlayamıyorum. Çalışamıyorum. Çünkü istemiyorum ve hiç sevmiyorum. Evet, ben de çalışmam gerektiğinin farkındayım. Ama olmuyor. Çalışmaya başlayamıyorum ki devamı gelsin.

Genişletmek için tıkla...

f3turan dedi:

@M.Arda Solmaz

Asıl sıkıntı o zaten. Çalışmaya başlayamıyorum. Çalışamıyorum. Çünkü istemiyorum ve hiç sevmiyorum. Evet, ben de çalışmam gerektiğinin farkındayım. Ama olmuyor. Çalışmaya başlayamıyorum ki devamı gelsin.

Genişletmek için tıkla...

M.Arda Solmaz dedi:

Nerede yaşıyorsun? Büyük ihtimalle gününün çoğunu bilgisayar başında geçiriyorsun ve bunu seviyorsun. O zaman sevdiğin bir şeyle alakalı iş yap. Altyapı varsa iyi internet bağlat yayın başla, YouTube kanalı aç. Olmadı blog sitesi aç yalandan hikayeler uydur okurların artarsa reklamlardan para kazan. Ya da basketbolda yetenekliysen oradan devam et(Türkiye şartlarında bunu pek önermem ama yine de yapılabilir.) hiç olmadı oynadığın Online oyunun üzerine düş e-sporcu olma yolunda ilerle ki bence bu meslek geleceğin mesleği ve ileride çok büyük şeyler olabilir saçma sapan fiyatlar konuşabiliriz. Hiç olmadı git sanayide veya başka bir yerde 4-5 sene köpek gibi çalış para biriktir ondan sonra araba veya teknoloji alet al sat yaparak para kazan.

Genişletmek için tıkla...

Pithiux dedi:

Yaklaşmışsınız hocam.

Genişletmek için tıkla...

xCheesy99 dedi:

Ben de dandik bir ülkede futbolcuyum bu yüzden büyük takımlara gidemem deyip çalışasım gelmiyor.

Not: Kuzey Kıbrıs.

Genişletmek için tıkla...

M.Arda Solmaz dedi:

Benim 13-17 yaş aralığımdaki kafa. Fizik mücadelesinin üst düzey olduğu bir amatör ligde 15 yaşımda altyapısından a takımına alındım. 15 yaşımda goller attım amatör ligde, 100 metreyi 10.07 gibi kısa bir sürede koşabilecek hıza sahibim fakat tek yeteneğim hızım ve şutlarımdı gram çalım atma ve adam geçme yeteneğim yoktu, bu yüzden çalıştığım hiçbir hoca beni önemsemedi, amatör takım hocam ve kendimi kurtarma şansımın olduğu 2. lig takımının altyapısına gittiğimde karşılaştığım hocam hariç. 2. lig takımının altyapı seçmelerine gittim seçmeler 2 şer gün arayla 3 evreden oluşuyordu. Hoca ilk evrede yanıma gelip seni seçtim bir dahaki seçmelerde kendini yorma sakatlanma dedi. Çok sevindim o gün dedim ki işte oldu sonunda biri beni önemsedi dedim. Takıma girdim ve 1 ay boyunca oynadım çift forvet oynadık yanımdaki arkadaşla o benim tam tersime çok yetenekli iyi adam eksilten ve muazzam oyun görüşü olan bir çocuktu. Ben rakip defansı hızım ve fiziğimle yıpratır o ise bu durumdan faydalanır ya gol atar ya da bana çok iyi bir pas atarak kaleciyle karşı karşıya bırakır gol attırırdı. Çok iyi ikili olmuştuk takımın as başkanı her maç gelip bizi izliyordu altyapıda olmamıza rağmen bazı geceler a takım ile spor salonunda çalıştırıyordu, fakat çok uzun sürmedi ben havalar sıcak olduğu ve tadını sevdiğim için günde en az 3 şişe ginseng aromalı maltana içiyordum. Üstünde enerji içeceği yazıyordu fakat ben pek takmadım son hafta zararını gösterdi, karnıma çok feci ağırı girdi, çok sıkı çalıştığımız için göbeğim düştü sandım 2 gün doktora gitmedim fakat acıda hiç dinmedi babanneme bardak çektirdim yine dinmedi. Apandistimi 14 yaşımda patlattığım için apandistim yok, dedim ki belki orası yapıyordur diye korktum en son annemin zoruyla hastaneye gittim. Neden annemin zoruyla çünkü bir şey çıkarsa bu rüya sonlanır diye korktum ve korktuğum başıma geldi. Doktora gittik doktor kan aldı test yaptı ve direk 1 litre serum taktı, 2 gün hastanede yattım 18 litre serum ve 7 kere kanımı aldılar. En son bir ilaç verdiler ve ağırı az da olsa dindi. Taburcu olmak için doktorun yanına gittik doktor direk kağıdı gösterdi ve bana senin anlayacağın dilden konuşayım dedi. 190 sayısını göstererek bu senin böbreklerinde olması gereken bir maddenin normal insanlarda çıkabilecek en yüksek değeri, parantez içindeki 6874'ü göstererek te bu ise senin ilk geldiğinde o maddenin çıkan değeri, biz onca serum ve ilaçla en son kan aldığımızda ölçtüğümüzde bile bunu 400'e anca indirdik dedi. Ve hiç enerji içeceği kullandın mı diye sordu ben de korkup yok dedim (artık o an niye korkup yok dedim onu ben de bilmiyorum). 3 ay boyunca koşmak, zıplamak ve özellikle futbol oynamak yok dedi. İşte orada yıkıldım. Hocama söylediğimde çok üzüldü. Ben ise sevdiğim şeyi kaybettim, aradan 3 ay geçti ben düğün salonunda çalışıyordum o arkadaşım yanıma geldi ve 'eğer iyileştiysen hoca seni çağırıyor' dedi, ben ise tam o anda futbolla olan tüm bağımı kestim ve arkadaşa yok deyip ertesi gün hocayla konuşup takımı bıraktım. Pilotluk olayından sonra 2. yıkılışımı da yaşadım. Şu an ise 3. sünün kötü sonla bitmemesi için çabalıyorum.

Genişletmek için tıkla...

M.Arda Solmaz dedi:

Benim 13-17 yaş aralığımdaki kafa. Fizik mücadelesinin üst düzey olduğu bir amatör ligde 15 yaşımda altyapısından a takımına alındım. 15 yaşımda goller attım amatör ligde, 100 metreyi 10.07 gibi kısa bir sürede koşabilecek hıza sahibim fakat tek yeteneğim hızım ve şutlarımdı gram çalım atma ve adam geçme yeteneğim yoktu, bu yüzden çalıştığım hiçbir hoca beni önemsemedi, amatör takım hocam ve kendimi kurtarma şansımın olduğu 2. lig takımının altyapısına gittiğimde karşılaştığım hocam hariç. 2. lig takımının altyapı seçmelerine gittim seçmeler 2 şer gün arayla 3 evreden oluşuyordu. Hoca ilk evrede yanıma gelip seni seçtim bir dahaki seçmelerde kendini yorma sakatlanma dedi. Çok sevindim o gün dedim ki işte oldu sonunda biri beni önemsedi dedim. Takıma girdim ve 1 ay boyunca oynadım çift forvet oynadık yanımdaki arkadaşla o benim tam tersime çok yetenekli iyi adam eksilten ve muazzam oyun görüşü olan bir çocuktu. Ben rakip defansı hızım ve fiziğimle yıpratır o ise bu durumdan faydalanır ya gol atar ya da bana çok iyi bir pas atarak kaleciyle karşı karşıya bırakır gol attırırdı. Çok iyi ikili olmuştuk takımın as başkanı her maç gelip bizi izliyordu altyapıda olmamıza rağmen bazı geceler a takım ile spor salonunda çalıştırıyordu, fakat çok uzun sürmedi ben havalar sıcak olduğu ve tadını sevdiğim için günde en az 3 şişe ginseng aromalı maltana içiyordum. Üstünde enerji içeceği yazıyordu fakat ben pek takmadım son hafta zararını gösterdi, karnıma çok feci ağırı girdi, çok sıkı çalıştığımız için göbeğim düştü sandım 2 gün doktora gitmedim fakat acıda hiç dinmedi babanneme bardak çektirdim yine dinmedi. Apandistimi 14 yaşımda patlattığım için apandistim yok, dedim ki belki orası yapıyordur diye korktum en son annemin zoruyla hastaneye gittim. Neden annemin zoruyla çünkü bir şey çıkarsa bu rüya sonlanır diye korktum ve korktuğum başıma geldi. Doktora gittik doktor kan aldı test yaptı ve direk 1 litre serum taktı, 2 gün hastanede yattım 18 litre serum ve 7 kere kanımı aldılar. En son bir ilaç verdiler ve ağırı az da olsa dindi. Taburcu olmak için doktorun yanına gittik doktor direk kağıdı gösterdi ve bana senin anlayacağın dilden konuşayım dedi. 190 sayısını göstererek bu senin böbreklerinde olması gereken bir maddenin normal insanlarda çıkabilecek en yüksek değeri, parantez içindeki 6874'ü göstererek te bu ise senin ilk geldiğinde o maddenin çıkan değeri, biz onca serum ve ilaçla en son kan aldığımızda ölçtüğümüzde bile bunu 400'e anca indirdik dedi. Ve hiç enerji içeceği kullandın mı diye sordu ben de korkup yok dedim (artık o an niye korkup yok dedim onu ben de bilmiyorum). 3 ay boyunca koşmak, zıplamak ve özellikle futbol oynamak yok dedi. İşte orada yıkıldım. Hocama söylediğimde çok üzüldü. Ben ise sevdiğim şeyi kaybettim, aradan 3 ay geçti ben düğün salonunda çalışıyordum o arkadaşım yanıma geldi ve 'eğer iyileştiysen hoca seni çağırıyor' dedi, ben ise tam o anda futbolla olan tüm bağımı kestim ve arkadaşa yok deyip ertesi gün hocayla konuşup takımı bıraktım. Pilotluk olayından sonra 2. yıkılışımı da yaşadım. Şu an ise 3. sünün kötü sonla bitmemesi için çabalıyorum.

Şunu da ekliyeyim 1 gün daha doktora gitmezsem 2 böbreğimin patlamasıyla hayatımı kaybedebilirmişim.

Genişletmek için tıkla...