WolreaG
Hectopat
Daha fazla
- Sistem Özellikleri
- RX 570, 8 GB RAM, i5-4590
- Cinsiyet
- Erkek
12. sınıfım ve hayatımda eksikliklerim tabii ki var. Genelde eksik veya üzgün insanlar üzülür derler ama ben üzgün değilim eksiğim hangi konudan eksiğim kısaca bahsedeyim. Arkadaşsızlık ve konuşma zorluğunun verdiği sinir ama konu bu değil. Ben hep gülüyorum, bir espri yapılır gülerim, ciddi bir konu olur gülerim, yalan söylerken bile gülerim. Benim de gülmem garip tarif edemem ama sesli gülüyorum ve garip gülüyorum ve sınıftakiler dalga geçiyor. Bugün beden dersinde voleybol oynarken yine gülmüştüm ve 9. sınıf bir kız gülmemle dalga geçti sinirimi bozdu. Sınıftakiler yaparken hadi benimle alay ediyorlar şöyle böyle bende onlarla ediyorum diyordum ama tanımadığım bana bunu deyince anladım ve evet cidden gülüyorum çok fazla. Hayatın bu zorluklarına rağmen -genel olarak- gülmek iyi bir şey ama bendeki fazla. Kendimi durduramıyorumda, mesela kişiliklerini bildiğimiz insanlar bize daha komik gelir çünkü onun yaptığı hareket onun karakterine uygun değilse gülersin normalse zaten gülmezsin bende etrafımda karakterini kişiliğini bildiklerime çok gülüyorum ama dikkat çekiyor. Gülme diyorlar, abartma diyorlar ve bu son evre de dalga geçmeleri oldu. Nasıl bir yol bulup kendimi durdurabilirim? Veya kendi kişiliğim bu şekilde olduğu için mi gülüyorum?
