Çok yoruldum

W4rlock dedi:

İnşallah hocam sağ olun.

Güncelleme: Sevgilimle ayrıldım 2 saat once kendi kararımdi onu degersiz hissetiriyordum ama onu hala çok seviyorum duzgun bir adam olabilseydimde ona layik olabilseydim özür dilerim sevgilim umarım bana yazar geri donmeye hazirim benim icin gerçekten önemli bir insan.

Genişletmek için tıkla...

Hocam neden öyle düşünüyorsunuz ki .

Emmortyy dedi:

Hocam neden öyle düşünüyorsunuz ki .

Genişletmek için tıkla...

Hocam sürekli yaptığım hatalardan dolayı kavga ediyorduk yapamadim onu surekli uzmeye kiyamadim.

W4rlock dedi:

Sürekli zeki br öğrenci olduğumu sanırdım ama YKS ile birlikte olmadığını öğrendim.

Genişletmek için tıkla...

Kişisel gelişimlerinle zeka elde edersin. Daire karalayarak değil.

23 yaşındayım, çok kötü zamanlar-travmalar yaşadım. Güzel günlerin geleceğini umarak yaşamaya devam ediyorum. Umarım güzel günleri görürüz hocam.

Hocam bir sürü olay başınıza gelmiş fakat altından kalkabileceğinizi düşünüyorum. Her zaman kötü şeyler olacak diye bir şey yok umarım en kısa zamanda mutlu günleri görürsünüz.

icasilverballers dedi:

Kişisel gelişimlerinle zeka elde edersin. Daire karalayarak değil.

Genişletmek için tıkla...

Doğru diyorsunuz hocam her şey matematik yapmak değil elimden geldigince gelismeye calisiyorum baska yonlerde.

delikarga dedi:

23 yaşındayım, çok kötü zamanlar-travmalar yaşadım. Güzel günlerin geleceğini umarak yaşamaya devam ediyorum. Umarım güzel günleri görürüz hocam.

Genişletmek için tıkla...

Hocam bu yazdıklarımı bencillik olarak algılamayınız sakın herkes kötü şeyler yaşar gerek daha kötü gerek daha az ama yaşıyoruz bir şekilde umarım herkes bir gün cidden huzur içinde olur.

delikarga dedi:

23 yaşındayım, çok kötü zamanlar-travmalar yaşadım. Güzel günlerin geleceğini umarak yaşamaya devam ediyorum. Umarım güzel günleri görürüz hocam.

Genişletmek için tıkla...

Hocam bu yazdıklarımı bencillik olarak algılamayınız sakın herkes kötü şeyler yaşar gerek daha kötü gerek daha az ama yaşıyoruz bir şekilde umarım herkes bir gün cidden huzur içinde olur.

Emmortyy dedi:

Hocam bir sürü olay başınıza gelmiş fakat altından kalkabileceğinizi düşünüyorum. Her zaman kötü şeyler olacak diye bir şey yok umarım en kısa zamanda mutlu günleri görürsünüz.

Genişletmek için tıkla...

Umarım hocam sizde burayi güncelledikçe yazıyorsunuz hep çok teşekkür ederim.

Merhaba bugün 19 Eylül buraya en son sevgilimle ayrıldıktan sonra(3Eylül'ü 4Eylül'e bağlayan gece) yazmıştım burası iyice benim hayatımı anlattığım bir yer oldu kusura bakmayınız bundan dolayı sevgilimle ayrıldığım gece o kdar çok kötü oldum ki kalp çarpıntım beni öldürücek sandım gecenin 1'inde deniz kenarında bir ağaca yaslanıp salya sümük ağladım arkadaşımla konuştum ve benim durumumum ne kadar kötü olduğunu anladıklarında bir saçmalık yapıp onunla konuşmaya çalışmışlar ama biraz ters tepmiş her ikisi içinde bunu öğrendiğimde ne kısa zamanda onları durdurdum ama yazmışlardı artık hem üzgün hem de öfkeliymiş duyduğuma göre 1 gün sonra kendimi dinledim ve doğru yolun bu olmadığını fark ettim gurur yapmanında bir anlamı yoktu ama bekledim 5 Eylül benim doğum günümdü belki doğum günümü kutlardı ve o sayede konuşurduk diye düşündüm ne de olsa ayrılırken düşmanca değil seni seviyorum diyerek ayrılmıştık...ama hiç öyle olmadı bakın 18 yaşıma girmiştim o gün ve hayatım boyunca hiç elimde telefonla 00.00 saatini beklememiştim ilk kez o zaman bekledim ama yazmadı daha sonra ben yazmaya karar verdim ve 250 SMS paketimden kalan son 30 SMS'i (yeni taşındığımız için int daha yoktu doğum günümün sabahında bağlandık inte) neredeyse hepsini harcadım o gece hiçbir şey yazmadı ben yine geçen geceki gibi aynı ağaca yaslanıp ağladım ona pişmanlığımdan bahsedip konuşup çözebileceğimiz kadar basit bir problem olduğunu söyledim ama o dönmedi sabah kalktığımda yazmıştı zamana ihtiyacımız olduğunu benim çocuk olduğumu ve inişli çıkışlı bir ilişki istemediğini söyledi bende son 3 smsimle yine uzun uzun konuşarak halledelim dedim oda şu an kafamı dinlemek istiyorum dedi tamam dinle kafanı sonra benimle konuş ama buradan değil wpden engelimi açarak dedim...evet beni her yerden engellemişti ama SMS'i unutmuştu sadece oda tamam dedi ama 3 gün boyunca dönmedi bile o süre zarfında yeni bir Instagram hesabı açmıştı 3 gün sonra yeteri kadar düşündünmü dediğimde görüldü bile atmadan engellenmiştim...biliyordum o andan itibaren beni sevmiyordu artık değer vermiyordu doğum günümü bile kutlamayı çok görmüştü ne de olsa belki de hala sinirliydi bilmiyorum ama onunla konuşmam şarttı bu iş böyle olmazdı zaten mesajla yapılan her ciddi karardan nefret etmiştim ama yapacak bir şey yoktu muğla/milasa taşınalı 2 hafta olmak üzereydi bende bir karar alıp eski yaşadığım yere yani Balıkesir'in körfez ilçelerinden birine (konum bilgisi vermek çok istemiyorum) otobüsle gitme kararı aldım ama ailem bunu istemezdi bir bahane olmalıydı ki o sıra abim çıkageldi benim abim Balıkesir'de astsubaylık okuyor ve haftaya cuma beni almaya gelebilir misiniz diye sormuşttu ne şanski fırsat ayağıma geldi böylece teklifimi sundum ben perşembe günü yani 14 Eylül'de eski yaşadığım ilçeye gidicektim arkadaşımda kalacaktım ertesi günde beni oradan alıp geri Muğla'ya dönecektik ve izinde hazırdı biletide almıştım onunla ne olursa olsun konuşmalıydım ve haberi olmasını istedim çünkü çat kapı muhabbetleri asla sevmem fake hesaptan haber verdim ve sanki ben onun düşmanıymışım gibi cevaplar verdi bana nefret kustu gerek arkadaşımla olan sürtüşmeden gerek kırgınlıkla gelen öfkeden önünü görmüyordu onunla barışmaya gitmiyordum beni sevmiyordu artık kendimi zorla sevdiremezdim onunla konuşmaya gidiyordum düzgün bir veda olması için uğraştım ama o nefret kusup hemen engelleyip gitti bende "ayağına kadar gitsem konuşmaya gelir herhalde en azından kapının önüne çıkar" diye düşünerek 14 Eylül'ü bekledim ve 13ü 14'e bağlayan gece saat 6.00 da otobüse bindim gelmedem önce de 2 saat yol gittim otogar için orası 6 saat ben o gece sadece 2 saat uyumuştum otobüstede uyuyamıyorum öyle gittim yola çıkmadan önce onun için tüm duygularımı döktüğüm geçmişimi anlattığım yaşadığım zorluklardan dolayı sosyal ilişkilerde bazen bocaladığımı duygularımla aktardım oraya vardığımda saat 12.10 falandı ve başka bir faketen geldiğimi ve konuşabilir miyiz diye sordum ve evinin önüne kadar geliyordum az daha ve arkadaşlar otogarla evinin arası yaklaşık 30 dakika yürüme mesafesi onun 20 dakikasını yürüdüm ama hiç yazmadı görmedi bile mesajımı sonra arkadaşım dinlenmem gerektiğini söyleyip beni yine orada ailesinin sahibi olduğu çay ocaklarına götürdü ve düzgün düşünmediğimi buraya kadar gelmemin bile hata olduğunu söyledi...evet hata olduğunu biliyordum ama yapmam gerekiyordu buraya değineceğim... O gün geceye kadar bekledim ve sonra başka numaradan aradım sesimi duyar duymaz kapattı artık pes etmiştim artık daha fazla ileri gidemezdim sınırı aşalı çok olmuş karşıma aldığım kişi sayısı başedilemez olmuştu ertesi günü dönücektim ama artık her şey bitmişti bu kadar çektiğim çile boşaydı insan bari geldiğim yol için anlayış gösterirdi...o göstermedi ertesi gün arkadaşın evinden erken çıktım ve evinin önündeki parka oturdum belki son bir ümit markete falan gider diye ama çıkmadı artık daha fazla ileri gitmeyeceğim dedim yazdığım mektubu çöpe attım ve 2mizin beraber taktığımız kolyeyi boynumdan çıkarıp kapısına astım ve çıktım gittim asıl yaşadığım yere(orayla arası yaklaşık 23km falan) okula gittim hala okula giden arkadaşlarımı falan gördüm kafa dağıtırken bana yazdı ne yapmaya çalışıyosun kapıma kadar gelip kolye bırakmam ne demek beni ne kadar zor durumda bıraktığının farkında mısın dedi sön söz çok ağırıma gitti çünkü asıl zor durumda kalan bendim onunla 10dk konuşmak için karşıma almadığım insan kalmadı ailem arkadaşlarım herkesi önüme aldım ve içimdeki zehiri uzun bir paragrafla ben kustum ve her yerden engelledim normalde ağır şeyler konuşan biri değilimdir ama artık o kadar ağırıma gidiyorduki bana düşman gibi davarnılması artık dayanamadım ve içimde ne varsa söyledim ailem beni alıncao lanları anlattım ve hata yaptığımı bildiğimi söyledim... Evet hata olduğunu biliyordum benimle yüzde 90 ihtimalle konuşmicaktı ben bunu aileme söylesem oraya gitmeme izin vermezlerdi bu yüzden konuşacağım eminim diye yalan uydurdum ben belki de ilk kez bu kadar yalanı bir arada söyledim yalandan nefret ederim ve hep doğruları söylerim... Aradan 5 gün geçti özlemiyor muyum tabii ki de özlüyorum ama artık onunla olamam beni daha sonra ne kadar aşağıladığını anladım ve aharbiden içim acıdı ben 8 ay boyunca adam gibi sevilmemişim sonradan anladım doğum günüm kutlanmayacak kadar değerim yokmuş benim şu an bu cümleleri gözyaşlı bir klavyede yazıyorum galiba benim imtihanım bu arkadaşlar mental olarak çökmeden durmak bana seni seviyorum diyen insan bile çöp parçası gibi beni böyle silip atabiliyorsa başkaları kim bilir ne yapar bana.

W4rlock dedi:

Doğru diyorsunuz hocam her şey matematik yapmak değil elimden geldigince gelismeye calisiyorum baska yonlerde.

Hocam bu yazdıklarımı bencillik olarak algılamayınız sakın herkes kötü şeyler yaşar gerek daha kötü gerek daha az ama yaşıyoruz bir şekilde umarım herkes bir gün cidden huzur içinde olur.

Hocam bu yazdıklarımı bencillik olarak algılamayınız sakın herkes kötü şeyler yaşar gerek daha kötü gerek daha az ama yaşıyoruz bir şekilde umarım herkes bir gün cidden huzur içinde olur.

Umarım hocam sizde burayi güncelledikçe yazıyorsunuz hep çok teşekkür ederim.

Merhaba bugün 19 Eylül buraya en son sevgilimle ayrıldıktan sonra(3Eylül'ü 4Eylül'e bağlayan gece) yazmıştım burası iyice benim hayatımı anlattığım bir yer oldu kusura bakmayınız bundan dolayı sevgilimle ayrıldığım gece o kdar çok kötü oldum ki kalp çarpıntım beni öldürücek sandım gecenin 1'inde deniz kenarında bir ağaca yaslanıp salya sümük ağladım arkadaşımla konuştum ve benim durumumum ne kadar kötü olduğunu anladıklarında bir saçmalık yapıp onunla konuşmaya çalışmışlar ama biraz ters tepmiş her ikisi içinde bunu öğrendiğimde ne kısa zamanda onları durdurdum ama yazmışlardı artık hem üzgün hem de öfkeliymiş duyduğuma göre 1 gün sonra kendimi dinledim ve doğru yolun bu olmadığını fark ettim gurur yapmanında bir anlamı yoktu ama bekledim 5 Eylül benim doğum günümdü belki doğum günümü kutlardı ve o sayede konuşurduk diye düşündüm ne de olsa ayrılırken düşmanca değil seni seviyorum diyerek ayrılmıştık...ama hiç öyle olmadı bakın 18 yaşıma girmiştim o gün ve hayatım boyunca hiç elimde telefonla 00.00 saatini beklememiştim ilk kez o zaman bekledim ama yazmadı daha sonra ben yazmaya karar verdim ve 250 SMS paketimden kalan son 30 SMS'i (yeni taşındığımız için int daha yoktu doğum günümün sabahında bağlandık inte) neredeyse hepsini harcadım o gece hiçbir şey yazmadı ben yine geçen geceki gibi aynı ağaca yaslanıp ağladım ona pişmanlığımdan bahsedip konuşup çözebileceğimiz kadar basit bir problem olduğunu söyledim ama o dönmedi sabah kalktığımda yazmıştı zamana ihtiyacımız olduğunu benim çocuk olduğumu ve inişli çıkışlı bir ilişki istemediğini söyledi bende son 3 smsimle yine uzun uzun konuşarak halledelim dedim oda şu an kafamı dinlemek istiyorum dedi tamam dinle kafanı sonra benimle konuş ama buradan değil wpden engelimi açarak dedim...evet beni her yerden engellemişti ama SMS'i unutmuştu sadece oda tamam dedi ama 3 gün boyunca dönmedi bile o süre zarfında yeni bir Instagram hesabı açmıştı 3 gün sonra yeteri kadar düşündünmü dediğimde görüldü bile atmadan engellenmiştim...biliyordum o andan itibaren beni sevmiyordu artık değer vermiyordu doğum günümü bile kutlamayı çok görmüştü ne de olsa belki de hala sinirliydi bilmiyorum ama onunla konuşmam şarttı bu iş böyle olmazdı zaten mesajla yapılan her ciddi karardan nefret etmiştim ama yapacak bir şey yoktu muğla/milasa taşınalı 2 hafta olmak üzereydi bende bir karar alıp eski yaşadığım yere yani Balıkesir'in körfez ilçelerinden birine (konum bilgisi vermek çok istemiyorum) otobüsle gitme kararı aldım ama ailem bunu istemezdi bir bahane olmalıydı ki o sıra abim çıkageldi benim abim Balıkesir'de astsubaylık okuyor ve haftaya cuma beni almaya gelebilir misiniz diye sormuşttu ne şanski fırsat ayağıma geldi böylece teklifimi sundum ben perşembe günü yani 14 Eylül'de eski yaşadığım ilçeye gidicektim arkadaşımda kalacaktım ertesi günde beni oradan alıp geri Muğla'ya dönecektik ve izinde hazırdı biletide almıştım onunla ne olursa olsun konuşmalıydım ve haberi olmasını istedim çünkü çat kapı muhabbetleri asla sevmem fake hesaptan haber verdim ve sanki ben onun düşmanıymışım gibi cevaplar verdi bana nefret kustu gerek arkadaşımla olan sürtüşmeden gerek kırgınlıkla gelen öfkeden önünü görmüyordu onunla barışmaya gitmiyordum beni sevmiyordu artık kendimi zorla sevdiremezdim onunla konuşmaya gidiyordum düzgün bir veda olması için uğraştım ama o nefret kusup hemen engelleyip gitti bende "ayağına kadar gitsem konuşmaya gelir herhalde en azından kapının önüne çıkar" diye düşünerek 14 Eylül'ü bekledim ve 13ü 14'e bağlayan gece saat 6.00 da otobüse bindim gelmedem önce de 2 saat yol gittim otogar için orası 6 saat ben o gece sadece 2 saat uyumuştum otobüstede uyuyamıyorum öyle gittim yola çıkmadan önce onun için tüm duygularımı döktüğüm geçmişimi anlattığım yaşadığım zorluklardan dolayı sosyal ilişkilerde bazen bocaladığımı duygularımla aktardım oraya vardığımda saat 12.10 falandı ve başka bir faketen geldiğimi ve konuşabilir miyiz diye sordum ve evinin önüne kadar geliyordum az daha ve arkadaşlar otogarla evinin arası yaklaşık 30 dakika yürüme mesafesi onun 20 dakikasını yürüdüm ama hiç yazmadı görmedi bile mesajımı sonra arkadaşım dinlenmem gerektiğini söyleyip beni yine orada ailesinin sahibi olduğu çay ocaklarına götürdü ve düzgün düşünmediğimi buraya kadar gelmemin bile hata olduğunu söyledi...evet hata olduğunu biliyordum ama yapmam gerekiyordu buraya değineceğim... O gün geceye kadar bekledim ve sonra başka numaradan aradım sesimi duyar duymaz kapattı artık pes etmiştim artık daha fazla ileri gidemezdim sınırı aşalı çok olmuş karşıma aldığım kişi sayısı başedilemez olmuştu ertesi günü dönücektim ama artık her şey bitmişti bu kadar çektiğim çile boşaydı insan bari geldiğim yol için anlayış gösterirdi...o göstermedi ertesi gün arkadaşın evinden erken çıktım ve evinin önündeki parka oturdum belki son bir ümit markete falan gider diye ama çıkmadı artık daha fazla ileri gitmeyeceğim dedim yazdığım mektubu çöpe attım ve 2mizin beraber taktığımız kolyeyi boynumdan çıkarıp kapısına astım ve çıktım gittim asıl yaşadığım yere(orayla arası yaklaşık 23km falan) okula gittim hala okula giden arkadaşlarımı falan gördüm kafa dağıtırken bana yazdı ne yapmaya çalışıyosun kapıma kadar gelip kolye bırakmam ne demek beni ne kadar zor durumda bıraktığının farkında mısın dedi sön söz çok ağırıma gitti çünkü asıl zor durumda kalan bendim onunla 10dk konuşmak için karşıma almadığım insan kalmadı ailem arkadaşlarım herkesi önüme aldım ve içimdeki zehiri uzun bir paragrafla ben kustum ve her yerden engelledim normalde ağır şeyler konuşan biri değilimdir ama artık o kadar ağırıma gidiyorduki bana düşman gibi davarnılması artık dayanamadım ve içimde ne varsa söyledim ailem beni alıncao lanları anlattım ve hata yaptığımı bildiğimi söyledim... Evet hata olduğunu biliyordum benimle yüzde 90 ihtimalle konuşmicaktı ben bunu aileme söylesem oraya gitmeme izin vermezlerdi bu yüzden konuşacağım eminim diye yalan uydurdum ben belki de ilk kez bu kadar yalanı bir arada söyledim yalandan nefret ederim ve hep doğruları söylerim... Aradan 5 gün geçti özlemiyor muyum tabii ki de özlüyorum ama artık onunla olamam beni daha sonra ne kadar aşağıladığını anladım ve aharbiden içim acıdı ben 8 ay boyunca adam gibi sevilmemişim sonradan anladım doğum günüm kutlanmayacak kadar değerim yokmuş benim şu an bu cümleleri gözyaşlı bir klavyede yazıyorum galiba benim imtihanım bu arkadaşlar mental olarak çökmeden durmak bana seni seviyorum diyen insan bile çöp parçası gibi beni böyle silip atabiliyorsa başkaları kim bilir ne yapar bana.

Genişletmek için tıkla...

Hocam aşk işlerinden çok anlamam ama devam etmelisiniz. Karşınıza belki eski sevgilinizden daha iyisi çıkar. Siz en azından birisiyle sevgili olabilmişsiniz. Benim hiç olmadı. Sizin gibi çok sevdiğim biri vardı bana iftira attılar ondan sonra zaten onunla hiç konuşamadım. Acınızı anlıyorum.
Devam etmekten başka seçenek yok. En azından siz vakit geçirebilme şansı bulmuşsunuz.

Emmortyy dedi:

Hocam aşk işlerinden çok anlamam ama devam etmelisiniz. Karşınıza belki eski sevgilinizden daha iyisi çıkar. Siz en azından birisiyle sevgili olabilmişsiniz. Benim hiç olmadı. Sizin gibi çok sevdiğim biri vardı bana iftira attılar ondan sonra zaten onunla hiç konuşamadım. Acınızı anlıyorum.
Devam etmekten başka seçenek yok. En azından siz vakit geçirebilme şansı bulmuşsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Doğru hocam doğru zaten artık dönmez kabullendim umarım sizde size anlayış ve sevgi gösteren birini bulursunuz.