Corona'dan önceki hayatınızı düşününce nasıl hissediyorsunuz?

Sadece birileri ile rahatça takılmayı özledim.

Açıksası ben bazı arkadaşlarımın sesini duymayı çok özledim ne kadar telefonla konuşabiliyorda olsak aynı değil be... Özlüyor insan sosyal olmayı özlüyor hayatın kıymetini bilmek lazımmış demek ben bunu 14 yaşında öğrendim buna sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum.

H.A.S.A.n dedi:

Açıksası ben bazı arkadaşlarımın sesini duymayı çok özledim ne kadar telefonla konuşabiliyorda olsak aynı değil be... Özlüyor insan sosyal olmayı özlüyor hayatın kıymetini bilmek lazımmış demek ben bunu 14 yaşında öğrendim buna sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Virüs hayatımızın bir parçası oldu, belli vakitler buluşma imkanınız olmalı, bu bir temel hak. Mahkumlara bile bahçe izni veriliyor. Evde durmaya devam edersen psikolojik anlamda çökersin, hatta yalnızlığa tahammülü olmayan insanlarda akıl hastalığı bile olabilir. Bilinçsiz alınan sözde önlem, sorunun asıl kaynağından bile daha tehlikeli olabilir.

Hep yapacak/yapması gereken bir işi olan.

Çok mutsuzdum. Kendimi Yasak Elma'da ki Aysel gibi hissediyorum. Kovulduğu gün patronu ölmüştü, kimseye söylemeden kalmaya devam etti. Bende stajdan atılacağım gün korona çıktı, kovamadı adi adam. Onun dışında da çok iyi, zaten bütün gün evde bir şeyler yapıyordum, hala da aynı. İşime geldi.

Daha stresli, daha gergin, daha kaygılı, daha da çalışmak çabalamak isteyen birisi oldum.

Ma'at dedi:

Tavuk dürüm yemeyi özledim sadece.

Genişletmek için tıkla...

Bir gun karşılaşırsak sözüm olsun ben ismarlayacagim.

En azından erken kalkıp, adam akıllı hazırlandıktan sonra yol çilesini çekmiyorum.

Herhangi bir şey düşünmüyorum. Mutluyum, bir tık kilo aldım o kadar. O da olsun canım, kim almadı ki bu süreçte?

Kötüydü, tam anlamıyla çöplüğün içinden çekip aldı eve kapatarak.