Nasıl Hissediyorsunuz?

Diğer arkadaşların dediği gibi berbat durumdayız. Kötünün kötüsü. Geçen sene kötü diyorduk. Yeni yılda düzelir her şey dediğimiz halde battıkça batıyoruz. Hale umut var diyesim geliyor bir yandan ancak ne yazık ki. Gerek hükümet gerek insanlıktan nasibini almamış olan Suriye konusu yardım konusu uzar gider. Her gün aynı şeyleri görüyoruz yeterince. Allah yardımcımız olsun. Her türlü sıkıntının bir gün çözüldüğü günleri görür müyüz merak ediyorum. Oh be diyebilir miyiz acaba?
 
Ürkütücü hissediyorum. Her an deprem mi oluyor diye sağa sola bakıyorum. Hatta yemekte lokmayı bir kez ısırınca bile deprem oluyor zannediyorum. Urfada binaların durumu iyi değil ev son katta. Dışarısı soğuk arabada bile uyuyamıyorum karbonmonoksitten zehirlenmeyeyim diye. Atmışız kendimizi 3 katlı eve o da her yeri çatlak dolu. Allah büyüktür. Elbette ki imtihan dünyasındayız nefeslerimiz bile sayılı... O yüzden bütün öncelikler değişiriyor sürekli gözümüzün önünde bulunan nice niğmetlerin farkına varıyor insan. Aslında yaşamak kolaymış, zorlaştıran ve de çirkinleştiren maalesef yine biz insanlarmışız...
 
Biliyorsunuz deprem oldu. Benim olduğum bölge pek etkilenmedi ama nedense hâla korkuyorum. Orada depremzedeler için çok üzülüyorum. Hayatımda ilk defa yemek yediğim için utandım😔.Bazen hissizleşmiş gibi hissediyorum hiçbir şey hissetmiyorum. Ruhen ne mutluyum ne üzgünüm. Enkaz altında kalanları gördükçe içim yanıyor haberlere bakmak istemiyorum bazen. Ben böyleyim siz nasılsınız.

Dertleşmek isteyende yazabilir.
Açım ama yiyemiyorum bir şey. Yemiyorum yani.
 
Biliyorsunuz deprem oldu. Benim olduğum bölge pek etkilenmedi ama nedense hâla korkuyorum. Orada depremzedeler için çok üzülüyorum. Hayatımda ilk defa yemek yediğim için utandım😔.Bazen hissizleşmiş gibi hissediyorum hiçbir şey hissetmiyorum. Ruhen ne mutluyum ne üzgünüm. Enkaz altında kalanları gördükçe içim yanıyor haberlere bakmak istemiyorum bazen. Ben böyleyim siz nasılsınız.

Dertleşmek isteyende yazabilir.

Kötü hissediyorum. Yalnız hissediyorum. Deprem ile daha da kötü hissetmeye başladım. Sevilmemek kadar hayatta kötü bir şey yokmuş onu anladım. Ve asosyal olduğun için dışlanmak da insanı kötü hissettiriyormuş.
 
Bugün dışarıda sohbet esnasında gayri ihtiyari gülüverdim, sonra utanıp çevreme baktım eyvah gören var mıdır diye. Benim afette etkilenen yakınım yok fakat olanlar varsa onların bu gününde gülmek bile ayıp geliyor.
 
Biliyorsunuz deprem oldu. Benim olduğum bölge pek etkilenmedi ama nedense hâla korkuyorum. Orada depremzedeler için çok üzülüyorum. Hayatımda ilk defa yemek yediğim için utandım😔.bazen hissizleşmiş gibi hissediyorum hiçbir şey hissetmiyorum. Ruhen ne mutluyum ne üzgünüm. Enkaz altında kalanları gördükçe içim yanıyor haberlere bakmak istemiyorum bazen. Ben böyleyim siz nasılsınız.

Dertleşmek isteyende yazabilir.

Varıp varamayacağı veya gerçekten ihtiyacı olan kişilere gidecek mi bilmediğim tırlara yaptığım bağışları yüklemekten başka elimden bir şey gelmediği için rahatsız hissediyorum, özellikle yakın bir arkadaşım da Hatay'da evsiz ve soğukta kaldığı için.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı