Başlıkta belirttiğim gibi dedem komaya girmiş, eski güzel günler geliyor aklıma bir yandan hüngür hüngür ağlarken bir yandan bunları yazıyorum, vicdan azabı çekiyorum bir yandan çünkü yakın zamanda gidecektim ancak hastalanmıştım keşke gitseydim diyorum, bir yandan da düşünüyorum öleceği günden bir gün öncesine denk getirmem mümkün değil ne yazık ki, şimdi size aklıma geldikçe beni ağlatan ve belki de uzun süre boyunca ağlatacak olan anıları anlatacağım,
* Bunu ben hatırlamıyorum ancak dedem sürekli anlatırdı, bir keresinde beraber yürürken karşıda 2 tane yol varmış bende dedeme,
- Dede bu LoL bu da LoL demişim
(yol diyemiyordum herhalde)
- Zatürre olmuştum ancak henüz ailem bilmiyordu sürekli yorgunmuşum, dedem de beni havam değişsin diye evimizin önündeki deniz kenarına götürmüş bende banka yatıp dede biraz uyuyayım demişim dedem de beni kucaklayıp ağlayarak anneme götürmüş ki dedemin ağladığını hiç görmedim bu hariç ki bunu da hatırlamıyorum.
- Beraber sohbet etmelerimiz, gezmelerimiz hatta ben küçükken sırayla deniz kenarı, park ve Cami'ye giderdik
Sözün özü dualarınızı bekliyorum dostlar dedem bir süredir neredeyse yatalaktı sabah yataktan kaldırıp odasındaki sandalyeye oturtup yatana kadar kalkmazdı oradan.
