Dedenizle aranız nasıldı?

Biri babam 13 yaşındayken vefat etmiş diğeri Türkçe bilmiyordu haliyle hiç samimiyetimiz yoktu.

Anne tarafından dedemi bu yıl 15 Nisan'da kaybettik. Çocukluğumdan beri çok sevmişimdir. Köyümüzde de herkesin sevdiği, görenin de kişiliğini az çok tahmin edebileceği müthiş bir insandı dedem. Baba tarafından dedem hayatta çok şükür. Ancak beni biraz da olsun teselli eden şey oruçlu, abdestli ve uyurken ölmesi. Annemlerin dediğine göre yanına gittiklerinde yüzü gülüyormuş.

Sadece son ailemdeki dedemi hatırlıyorum, evlatlık olduğum ve mirasa bana geleceği (diğer torunlarına kalmasını istiyordu) için benden nefret ederdi. Daha 7 yaşında, aileye yeni gelmiş bir çocuk olduğum halde yemeklere her geldiğinde beni salon kapısında aç ve yorgun halde nöbet pozisyonunda tutardı saatlerce. Kendisi emekli generaldi ama vicdandan ve sevgiden yoksundu, oğluyla bütün hesaplaşmasını 7 yaşındaki çocukla yapacak kadar aşağılık biriydi. Neyse ki çok fazla hayatımı karartamadı, 1.5 yıl sonra öldü ama bunun karısı 13-14 yıl daha bana atmadığı iftirayı, yapmadığı haksızlığı bırakmadı.

Rahmetlinin biri ile çok iyi anlaşırdık, her yıl ziyarate giderdik (anne tarafı)
Diğer dedem ile pek samimiyet kuramadık, annem sevmezdi baba tarafımı, o yüzden uzak kaldık. (baba tarafı)